To Φάντασμα των Χριστουγέννων που έρχονται

Ουρά ανέργων στο Ανόβερο της Γερμανίας το 1930

Άνεργοι στην Ελλάδα του 2011

Η ατμόσφαιρα στην Ευρώπη μυρίζει πια έντονα δεκαετία του '30.

Και τότε όπως και σήμερα, η Ευρώπη ήταν σε βαθιά ύφεση μετά το κραχ του 1929 (ή στην περίπτωσή μας, του 2008).
Και τότε όπως και σήμερα, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί έστεκαν αμήχανοι και μοιραίοι μπροστά στα προβλήματα της εποχής.
Και τότε όπως και σήμερα, οι Μεγάλοι της Ευρώπης αντί να εφαρμόσουν πολιτικές ανάπτυξης, έμεναν ιδεοληπτικά προσηλωμένοι σε πολιτικές περιορισμού δαπανών και λιτότητας με αποτέλεσμα (και τότε όπως και τώρα...) την ανεργία, τη φτώχεια, την ανασφάλεια.

Τότε, η Γερμανία ήταν μια χώρα με τεράστιο εξωτερικό χρέος, με πλουτοπαραγωγικές πηγές (βιομηχανική περιοχή του Ruhr) που de facto κατείχαν ξένες δυνάμεις (Βέλγιο, Γαλλία), που σε δόσεις πλήρωνε στους νικητές του Α' ΠΠ απίστευτα ποσά για "αποζημιώσεις", με φυσικό αποτέλεσμα την μειωμένη κυριαρχία, τον οικονομικό μαρασμό, την εξαθλίωση και την ανεργία.
Σήμερα, στο ρόλο της Γερμανίας του '30 είναι ολόκληρος ο Ευρωπαικός Νότος. Τεράστια μη βιώσιμα χρέη, ατέλειωτα τοκοχρεωλύσια, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, μείωση εθνικής κυριαρχίας, βαθιά ύφεση.

Τότε, όλη η Ευρώπη (νικητές και ηττημένοι) κλονίζονταν από μεγάλες κοινωνικές αναταραχές είτε στη Γερμανία, είτε στη Γαλλία, είτε στην Ισπανία.
Σήμερα, είναι νωρίς ακόμα για να μπορεί κανείς να διαγνώσει ποιές μορφές κοινωνικού εξτρεμισμού θα εμφανιστούν σε ένα περιβάλλον διάλυσης της κοινωνικής συνοχής. Όλοι όμως ξέρουν πως αργά η γρήγορα θα εμφανιστούν.

Τότε, η Γερμανία ανακάλυψε ένα ασήμαντο ανθρωπάκι με το όνομα Hitler και τον έκανε πανίσχυρο, γιατί αυτό το ασήμαντο ανθρωπάκι μπόρεσε να εφαρμόσει αυτά που όλοι οι μεγαλόσχημοι Ευρωπαίοι Ηγέτες δεν μπόρεσαν καν να σκεφτούν. Το ανθρωπάκι πράτοντας δυό απλά πράγματα κέρδισε έναν ολόκληρο λαό: Τόνωσε το αίσθημα περηφάνειας των Γερμανών το οποίο είχαν βλακωδώς καταρρακώσει οι Σύμμαχοι με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών και έριξε τόνους κρατικό χρήμα στην αγορά σβήνοντας την οικονομική ύφεση και μειώνοντας δραστικά την ανεργία. Η συνέχεια είναι γνωστή. Οι ίδιοι Ευρωπαίοι ηγέτες που δημιούργησαν με τις πολιτικές τους το Φαινόμενο Hitler, δεν διέγνωσαν ότι το φίδι που ανέθρεψαν με την μυωπική πολιτική τους, θα τους δάγκωνε πολύ σύντομα και πολύ άσχημα.
Αποτέλεσμα: Πόλεμος, εκατομμύρια νεκροί, τεράστιες καταστροφές, διαλυμένη Ευρώπη που μέσα σε λίγα χρόνια απέκτησε (υποδουλωμένη πλέον) δύο νέα αφεντικά - τις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ.

Σήμερα, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποιά θα είναι η συνέχεια. Και επειδή η ιστορία συνήθως δεν επαναλαμβάνεται, νέος Hitler δύσκολα θα εμφανιστεί. Όμως κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει έναν νέο πόλεμο με εκατομμύρια θύματα. Έναν πόλεμο οικονομικό σαν αυτόν που ήδη διεξάγεται επάνω μας. Και κυρίως κανείς δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι το αποτέλεσμα θα είναι ταυτόσημο: Μια κατεστραμμένη Ευρώπη.

Στη "Χριστουγεννιάτικη Ιστορία" του C. Dickens, ο τοκογλύφος Σκρούτζ δέχθηκε το βράδυ των Χριστουγέννων την επίσκεψη τριών Φαντασμάτων. Το Φάντασμα των Χριστουγέννων που πέρασαν, το Φάντασμα των Χριστουγέννων του παρόντος και το Φάντασμα των Χριστουγέννων που έρχονται.
Από το πρώτο είδε το παρελθόν του και τα λάθη του.
Από το δεύτερο είδε την κατάσταση που έχει ο ίδιος δημιουργήσει
Από το τρίτο είδε το ζοφερό μέλλον που ερχόταν,
και ..... άλλαξε ζωή...

Οι σημερινοί Σκρούτζ της Ευρώπης, ας διαβάσουν ιστορία για να δούν το παρελθόν και τα λάθη τους, ας κατανοήσουν τη δυστυχία που μοιράζουν γύρω τους και ας καταλάβουν ότι αν δεν αλλάξουν μυαλά σύντομα, μας περιμένει όλους ένα πολύ ζοφερό μέλλον.

Είθε να τους επισκεφθεί το Φάντασμα των Χριστουγέννων!

Υ.Γ.: Για πρώτη φορά στη ζωή μου πέρα από το συνηθισμένο(!!) πια θέαμα ηλικιωμένων ανθρώπων που ψάχνουν στα πεταμένα της Λαικής για κανένα φαγώσιμο, είδα πια στην Αθήνα ηλικιωμένους Έλληνες (άνδρες και γυναίκες) με αξιοπρεπή εμφάνιση να ζητιανεύουν στα φανάρια πουλώντας χαρτομάντηλα! Δεν έχω σχόλιο............

Πυκνά σύννεφα μαζεύονται....

Αν και η εποχή είναι εορταστική, το κλίμα κάθε άλλο παρά τέτοιο είναι.

Η οικονομική αβεβαιότητα που πλανιέται πάνω από την Ευρώπη σαν το Φάντασμα των Χριστουγέννων που έρχονται, σταδιακά δείχνει προς το δρόμο της διάλυσης της ΕΕ, όπως τουλάχιστον την ξέρουμε ως τα σήμερα. Ήδη, η Αγγλία πήρε τις αποστάσεις της από το υπό επεξεργασία νέο σύμφωνο σταθερότητας. Κανείς πλέον δεν μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις που αναμένονται και κυρίως κανείς από την ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ δεν φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει πόσο λάθος είναι ο δρόμος που έχει επιλεγεί.

Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και σε εμάς εδώ. Ο υπουργός Οικονομικών σε μία αποστροφή του λόγου του πριν από λίγες μέρες, παραδέχθηκε έμμεσα ότι η πολιτική που εφαρμόζει δεν είναι ωφέλιμη για τη χώρα (δείτε εδώ). Όμως καμία πολιτική δεν πρόκειται να αλλάξει, ακόμα και αν ο ίδιος ο υπουργός παραδέχεται την αποτυχία της! Τι παράνοια θεέ μου...

Τα ΜΜΕ συνεχίζουν να μας προπαγανδίζουν ότι το Ελληνικό πρόβλημα έχει διαφορετικά, δικά του χαρακτηριστικά που το διαχωρίζουν από το Ευρωπαϊκό πρόβλημα. Και επιμένουν ότι το ελληνικό πρόβλημα είναι διαρθρωτικό και πως τάχα αν λύσουμε τα δομικά μας προβλήματα (τα οποία σαφώς και θα πρέπει να λύσουμε), θα έχουμε ξεπεράσει και την κρίση. Δεν φαίνεται όμως να συμφωνούν μαζί τους κάποιοι από τους κορυφαίους οικονομολόγους του πλανήτη, όπως ο νομπελίστας Paul Krugman. Σε πρόσφατο (17/12) σύντομο άρθρο του στους ΝΥ Τimes (δείτε το άρθρο εδώ), ο νομπελίστας οικονομολόγος, υποστηρίζει πως (μεταφράζω):

"Έχω παρακολουθήσει αρκετές ειδήσεις τον τελευταίο καιρό που υποστηρίζουν πως τα δομικά προβλήματα των χωρών του Ευρωπαϊκού νότου είναι αυτά που έχουν προκαλέσει "χρόνια" εμπορικά ελλείμματα. Όπως η άποψη πως όλες οι προβληματικές χώρες υπήρξαν οικονομικά ανεύθυνες, έτσι και αυτή η άποψη αποτελεί μία ηθική ψευδαίσθηση που επαναλαμβάνεται διαρκώς από δημοσιογράφους, που όπως φαίνεται δεν έχουν ελέγξει τους αριθμούς."

Στη συνέχεια παρουσιάζει διάγραμμα εξέλιξης του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών (current account balance) από το 1990 και μετά, για τις χώρες GIPS (Greece, Italy, Portugal, Spain) του Ευρωπαικού νότου. Στο διάγραμμα φαίνεται η ραγδαία άυξηση του ελλείματος στο ισοζύγιο μετά την είσοδο στο €. Και ο Krugman καταλήγει λέγοντας:

"Τα "χρόνια" αυτά μεγάλα ελλείματα είναι στην πραγματικότητα μια πρόσφατη εξέλιξη. Αναδύθηκαν μετά την ψευδαίσθηση εξασφάλισης που δημιούργησε το € η οποία οδήγησε σε τεράστια ροή (σημ.: κεφαλαίων) από την Γερμανία προς τη Περιφέρεια. Σε κάθε περίπτωση, ας μιλήσουμε για τις δομικές αλλαγές, αλλά ας μην αποδεχόμαστε τον ψευδή ισχυρισμό ότι τα δομικά προβλήματα δήθεν δημιούργησαν αυτό που στην πραγματικότητα είναι ένα μακροοικονομικό πρόβλημα."

Τι θέλει να πει με άλλα λόγια ο ποιητής :
Πως μετά την εφαρμογή του €, λόγω των χαμηλών επιτοκίων δανεισμού της Γερμανίας σε σχέση με τα υψηλά επιτόκια δανεισμού του Νότου, οι Τράπεζες προφανώς προτίμησαν για να αυξήσουν τα κέρδη τους να δανείσουν τις χώρες του Νότου. Και αυτές οι χώρες του Νότου με τη σειρά τους, είτε αύξησαν τον ιδιωτικό δανεισμό (π.χ. Ισπανία) είτε αύξησαν τον Κρατικό δανεισμό (π.χ. Ελλάδα), είτε και τα δύο.
Και εκτός από τις Τράπεζες ποιός κέρδισε? Μα οι χώρες του Βορά (κυρίως η Γερμανία) πουλώντας τα δικά της προιόντα προς το Νότο. Ο δε Νότος είτε κατανάλωνε αγοράζοντας με δανεικά χρήματα τα Γερμανικά προιόντα, είτε μέσω δημοσίων έργων και εργολαβιών των γνωστών "κολλητών", πάλι μοίραζε -τα δανεικά πάντα- λεφτά, στις μεγάλες Γερμανικές εταιρείες (π.χ. υπόθεση ΑΘΗΝΑ2004, Siemens, Γερμανικά Υποβρύχια, κλπ). Σίγουρη μπίζνα, όπου από το νταλαβέρι ο ένας δημιουργεί πλεονάσματα και ο άλλος ελλείμματα!

Να το δούμε και αλλιώς:
Το Γερμανικό Κράτος μετά την ίδρυση της Ευρωζώνης διευκολύνει την αγορά Γερμανικών προϊόντων από το Νότο, παρέχοντας αφιδώς δάνεια σε €.
Έτσι:
α) δίνει δουλειά στους Γερμανούς πολίτες,
β) μεταφέρει κεφάλαια από τις Τράπεζες στη Γερμανική βιομηχανία, αφού τα δανειζομένα χρήματα δαπανώνται για την αγορά των αγαθών του Βορά,
γ) βρίσκεται σε θέση πιστωτή που ζητά την επιστροφή των δανεικών από το Νότο με σημαντικό κέρδος μέσω των υψηλών επιτοκίων!!!!
Σούπερ καπιταλιστική μπίζνα που επαναλαμβάνεται ιστορικά εδώ και δεκαετίες σε βάρος των λιγότερο ισχυρών οικονομικά κρατών, αλλά δεν θα επεκταθώ σε ιστορικές αναλύσεις.
Συμπέρασμα:
Κερδισμένοι λοιπόν απ' αυτήν την ιστορία είναι οι Τράπεζες και η Γερμανία.
Έ, ας πληρώσουν αυτοί τώρα και όχι ο απλός μισθωτός!!!


Υ.Γ.: Αν και το πιθανότερο είναι ότι καθώς τα σύννεφα μαζεύονται, την νύφη θα πληρώσουμε πάλι εμείς (είτε Έλληνες, είτε Ιταλοί, είτε Γάλλοι και Γερμανοί) και πάντως όχι το Τραπεζικό κεφάλαιο.

Μην τους φοβάστε!

Ο Άνθρωπος είναι αγελαίο ζώο.
Είναι δηλαδή φτιαγμένος για να εντάσσεται σε σύνολα (κοινωνίες - αγέλες) που εμπεριέχουν κάποιας μορφής οργάνωση, τάξη και ιεραρχία.
Όπως λοιπόν ο λύκος αναγνωρίζει τον ηγέτη της αγέλης και δείχνει υποταγή σε αυτόν, έτσι και ο Άνθρωπος (ως ζώο) έχει εγγεγραμμένο στο DNA του να ακολουθεί πάσης μορφής "ηγέτες".

Όμως έχουν παρέλθει πολλές χιλιάδες χρόνια από την εποχή που ο Άνθρωπος περιδιάβαινε τη φύση ημίγυμνος ακολουθώντας τον "Αρχηγό-Ηγέτη" (fuhrer στα Γερμανικά), μια ιδιότητα που άνηκε σε όποιον είχε μόνο και μόνο τα πιο δυνατά μπράτσα.
Έτσι, η "δύναμη" των ηγετών τις τελευταίες χιλιετίες δεν είναι πια τα δυνατά μπράτσα, αλλά η γενικότερη "προβολή" της δύναμης του εκάστοτε "Ηγέτη" πάνω στα μέλη του κοινωνικού συνόλου. Πρόκειται δηλαδή, για "δύναμη" στον φαντασιακό πια χώρο και όχι για πραγματική, φυσική ισχύ.

Ζούμε (όπως θα έλεγε και ο Guy Debord) στην "Κοινωνία του Θεάματος". Όπως είχε γράψει ο ίδιος το 1960:
"Όλες οι μορφές τής καπιταλιστικής κοινωνίας σήμερα βασίζονται σε τελική ανάλυση στη γενικευμένη και – στο επίπεδο των μαζών – σταθερή διαίρεση μεταξύ διευθυνόντων και εκτελεστών, μεταξύ εκείνων που δίνουν εντολές κι εκείνων που τις εκτελούν […] Έξω από την εργασία , το θέαμα είναι ο κυρίαρχος τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι σχετίζονται μεταξύ τους. Μόνο μέσω τού θεάματος ο λαός αποκτά μια (πλαστοποιημένη) γνώση κάποιων γενικών όψεων τής κοινωνικής ζωής, από τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα έως τούς κυρίαρχους τρόπους συμπεριφοράς και τις ενορχηστρωμένες συνδιασκέψεις των διεθνών αρχηγών κρατών. Η σχέση μεταξύ δημιουργών και θεατών είναι μόνο μια μετάθεση τής σχέσης μεταξύ διευθυνόντων και εκτελεστών».

Με πιο απλά λόγια:
Ένας από τους βασικούς τρόπους που αναπαράγει στις ανθρώπινες κοινωνίες το δίπολο εξουσιαστή (π.χ.: πολιτικού ηγέτη, εργοδότη, διευθυντή) και εξουσιαζόμενου, είναι η δημιουργία "Πολιτών-Θεατών". Των ανθρώπων δηλαδή που υποκύπτουν στην δύναμη του παθητικού θεάματος. Θεάματος που δημιουργούν οι κάθε λογής κοινωνικοί "Ηγέτες".

Οι σύγχρονοι λοιπόν "Ηγέτες", είναι μόνο κατά φαντασία ηγέτες. Στηρίζουν τη δύναμή τους στη προβολή πάνω στο κοινωνικό σύνολο μιας κυρίως φανταστικής ισχύος. Και εμείς, όλοι οι απλοί πολίτες ακολουθούμε δοξάζοντας "άδεια πουκάμισα", επιτηδευμένες συμπεριφορές, ακριβές γραβάτες και ΚΑΜΜΙΑ ΟΥΣΙΑ.
Και αυτοί το ξέρουν!
Το ξέρουν πολύ καλά (έστω και υποσυνείδητα) και γι αυτό ΤΡΕΜΟΥΝ μπροστά στη σκέψη ότι κάποια στιγμή η γύμνια τους θα αποκαλυφθεί, ΤΡΕΜΟΥΝ μπροστά στη σκέψη πως μπορεί να έρθει η ώρα που θα φανεί πόσο άδειοι είναι.

____________

Προ 10 περίπου ημερών (26/11) η κα Μπακογιάννη και ο κος Πρετεντέρης πήγαν στη Λυόν της Γαλλίας να μιλήσουν για την κρίση καλεσμένοι της εφημερίδας Liberation. Εκεί βρέθηκαν και Έλληνες φοιτητές που κάποια στιγμή πήραν το λόγο και τους τα είπαν ήρεμα, χύμα και αποκαλυπτικά.
Δείτε το βίντεο εδώ και ακούστε τι λέει ο φοιτητής μετά το 2:55.

Και κυρίως, παρατηρείστε πως τα χαμόγελα του υπερφίαλου εξυπνακισμού και της υπεροψίας, σιγά - σιγά μετατρέπονται σε αμηχανία, ανησυχία και σε αγχωμένες ματιές δεξιά και αριστερά κατά τη διάρκεια της τοποθέτησης του φοιτητή.
Δείτε πόσο εύκολα καταρρέουν τα "άδεια πουκάμισα", όταν το θέαμα της δήθεν δύναμης που παράγουν παύει να γίνεται πιστευτό.

Δείτε και μην τους φοβάστε!

Μικρό Λεξικό προς αποσαφήνιση διαφόρων ευφημισμών

Παλιά τα λέγαμε αλλιώς.

Σήμερα, σε μια προσπάθεια να αμβλυνθεί η σημασία των λέξεων, οι νεότεροι τα μαθαίνουν με άλλα ονόματα . Ό,τι όμως και να γίνει, όσο και να χρυσώνεται το χάπι, η ουσία παραμένει η ίδια. Για να δούμε λοιπόν την πραγματική σημασία μερικών όρων που έχουν "μασκαρευτεί" πίσω από ευφημισμούς:

Αγορές: Οι κατέχοντες και δανείζοντες κεφάλαια (πραγματικά ή -κυρίως- virtual). Πρόκειται για εγγενές τμήμα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Είναι κυρίως ιδιωτικές εταιρείες (Τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες, επενδυτικοί όμιλοι) αλλά και ιδιώτες (όπως π.χ. ο περιώνυμος Σόρος) που κερδίζουν από το εμπόριο χρήματος και άλλων χρηματοπιστωτικών προϊόντων. Αποτελούν ένα θεμελιώδες τμήμα του Καπιταλισμού που έχει πλέον πάψει να επενδύει χρήμα σε παραγωγικές τοποθετήσεις και έχει βρει τον εύκολο τρόπο να τζιράρει ρευστό ή συμβόλαια χρήματος, σαν να πρόκειται για πλειστηριασμό σε γκαλερί με αντίκες. Με απλά λόγια από επενδυτές οι "Αγορές" έχουν γίνει πλέον τζογαδόροι, με στόχο το εύκολο κέρδος.

Παγκοσμιοποίηση: Παγκοσμιοποίηση ονομάζεται το παρόν στάδιο ανάπτυξης του Καπιταλισμού. Στο στάδιο αυτό, το κεφάλαιο και η εργασία δεν περιορίζονται από τα εθνικά όρια. Μια επιχείρηση μπορεί από τη μια μέρα στην άλλη να μετακομίσει από τη Γαλλία στο Βιετνάμ, όπως και το πιο μεγάλο χρηματικό ποσό μπορεί να αλλάξει χώρα μέσα σε δευτερόλεπτα. Το ίδιο (για λόγους που έχω επιφανειακά θίξει εδώ) δεν επιτρέπονταν να γίνει στο παρελθόν. Το γεγονός ότι σήμερα η Παγκοσμιοποίηση είναι εφικτή, οφείλεται σε πολιτική απόφαση των ισχυρών (αυτού που λέμε Κεφάλαιο δηλαδή). Η Παγκοσμιοποίηση είναι πολιτική και όχι φυσικό φαινόμενο ή νομοτέλεια. Και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με τίποτα το μεταφυσικό ή το συνωμοτικό.

Ανταγωνιστικότητα: Πρόκειται για έναν βασικό ευφημισμό που έχει ως μόνο στόχο την αύξηση των κερδών. Πρώτο θύμα και βασικός στόχος της, οι μισθοί των εργαζόμενων. Για να γίνει πιο κατανοητό, θα θυμίσω ότι πριν περίπου μια δεκαετία, η ελληνική εταιρεία παραγωγής εσωρούχων Palco, αφού εισέπραξε κρατικά δάνεια, μετακόμισε στην Βουλγαρία όπου υπό το πρόσχημα των χαμηλών ημερομισθίων θα αύξανε υποθετικά την ανταγωνιστικότητά της. Αυτό που θα περίμενε κανείς είναι ότι οι τιμές των παραγόμενων προϊόντων θα έπεφταν, αφού μειώθηκε το κόστος παραγωγής. Μαντέψτε τι έγινε. Το προϊόν συνέχισε να έχει την ίδια (και μεγαλύτερη) τιμή και κατά συνέπεια η εξοικονόμηση του κόστους παραγωγής έγινε κέρδος στην τσέπη του ιδιοκτήτη.

Ελεύθερη Aγορά (ή ελεύθερη οικονομία): Το απόλυτο Ανέκδοτο του Αιώνα! Υποτίθεται ότι στην καπιταλιστική οικονομία της "ελεύθερης αγοράς", ο καθένας ελεύθερα αναπτύσσει επιχειρηματική δραστηριότητα και αν είναι άξιος και ικανός υπερτερεί των (λιγότερο άξιων) ανταγωνιστών του. Για να καταλάβετε το πόσο αστείο είναι αυτό, φανταστείτε ότι εσείς ανοίγετε ένα μπακάλικο και δίπλα σας ανοίγει ένα ίδιο μπακάλικο ο .....Βαρδινογιάννης. Υπάρχει ποτέ περίπτωση να τον κερδίσετε επιχειρηματικά, όταν εκείνος με τα κεφάλαια που διαθέτει μπορεί να πουλά με μηδενικό (ή και αρνητικό) κέρδος τα ίδια με τα δικά σας εμπορεύματα μέχρι εσείς να χρεωκοπήσετε;; Και φυσικά, όταν χρεωκοπήσετε, θα σας εξαγοράσει. Η κατ' ευφημισμό "ελεύθερη αγορά" πάντα οδηγεί σε εξαγορές, συγχωνεύσεις και τελικά σε Καρτέλ, εναρμονισμένες τακτικές και Μονοπώλια. Ελεύθερη οικονομία και Καπιταλισμός είναι έννοιες εξ ορισμού αντίθετες.

Τριμερής Επιτροπή, Λέσχη Μπίλτενμπεργκ και συναφείς ομάδες: Ομάδες εργασίας των εκλεκτών του συστήματος. Στόχος η παραγωγή ιδεών μέσω think tanks, που έχουν ως σκοπό την προώθηση των καπιταλιστικών συμφερόντων. Μέλη τους είναι κυρίως επιχειρηματίες, πολιτικοί, τραπεζίτες και δημοσιογράφοι. Τα μέλη τους λειτουργούν είτε σαν παραγωγοί ιδεών, είτε σαν εντολοδόχοι. Δεν υπάρχει απολύτως τίποτε το μυστικιστικό σε αυτές τις ομάδες. Μάλιστα, η Τριμερής για παράδειγμα έχει και δικιά της ιστοσελίδα, απ' όπου μπορείτε να διαβάσετε τα ονόματα των μελών. Στο Ευρώπαϊκό της Τμήμα προΐσταται ο οικονομολόγος-τραπεζίτης κος Mario Monti (δηλαδή ο νέος Ιταλός πρωθυπουργός). Έλληνες μέλη της είναι: ο Έλληνας τραπεζίτης πρωθυπουργός κος Λ. Παπαδήμος, ο κος Βουρλούμης (πρώην μεγάλο αφεντικό του ΟΤΕ), ο πρώην Πρόεδρος του ΣΕΒ και μεγαλοβιομήχανος κος Οδ. Κυριακόπουλος και ο μεγαλοδημοσιογράφος αρχισυντάκτης της Καθημερινής, τέως ανταποκριτής του Mega στη Ν. Υόρκη και νυν ρεπόρτερ του ΣΚΑΙ κος Αλ. Παπαχελάς. Διαβάστε τα μόνοι σας στην επίσημη ιστοσελίδα της Τριμερούς εδώ.

Τα συμπεράσματα δικά σας................

Το Πολυτεχνείο και η Γενιά του

38 χρόνια πέρασαν από τότε που μικρό τμήμα της ελληνικής νεολαίας κλείστηκε στο Πολυτεχνείο διαμαρτυρόμενο για το έλλειμμα ελευθερίας που είχε επιβάλλει στην Ελλάδα το χουντικό στρατιωτικό καθεστώς, ζητώντας "Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία!" .

38 χρόνια πέρασαν από τότε που το καθεστώς της Χούντας αντέδρασε όπως πάντα αντιδρά η εξουσία όταν αμφισβητείται η δύναμή της.
38 χρόνια πέρασαν από τότε που η ειρηνική διαμαρτυρία του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 κατεστάλει βίαια με τη χρήση αρμάτων μάχης, ακροβολιστών και λυσσασμένων οργάνων της "τάξης".

38 χρόνια μετά, τι έχει απομείνει άραγε από εκείνον το Νοέμβρη?

Κάποιοι θα πουν ότι το μόνο που απέμεινε είναι μια κουτσή πορεία και οι πάγκοι των μικροπωλητών με τα σουβλάκια που τη συνοδεύουν.
Άλλοι θα ισχυριστούν ότι δεν απέμεινε τίποτε άλλο από (άλλη μια) αποστεωμένη επέτειο που κάποιοι εδώ και χρόνια χρησιμοποιούν για να χτίσουν έναν μύθο γύρω από τον εαυτούλη τους.
Οι πιο "επιθετικοί" θα μιλήσουν μόνο για τα λαμόγια που γέννησε η "Γενιά του Πολυτεχνείου", η οποία μας έφερε στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα.

Κι όμως, αν και όλα τα παραπάνω περιέχουν αρκετή αλήθεια, ποτέ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε κάποια βασικά ζητήματα που οι περισσότεροι μάλλον δείχνουν να προσπερνούν με μεγάλη ευκολία.

Οι συμπολίτες μας (φοιτητές ή μη) που εκείνο το Νοέμβρη είτε κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο, είτε βοήθησαν με την παρουσία τους στον γύρω χώρο, δεν ξεπερνούν σε καμμία περίπτωση τις λίγες χιλιάδες, ίσως δε να 'ναι και ακόμα λιγότεροι. Απ΄αυτούς απειροελάχιστοι (λιγότεροι από 20) εξαργύρωσαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την παρουσία τους στο Πολυτεχνείο για να καταλάβουν μια θέση στον πολιτικό στίβο. Αλλά και απ' αυτούς που ασχολήθηκαν με την πολιτική, δεν ξεπούλησαν όλοι τα ιδανικά τους, όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε (π.χ η Νάντια Βαλαβάνη - πόσοι την ξέρουν άραγε?).

Η λεγόμενη Γενιά του Πολυτεχνείου, δηλ. όσοι βρίσκονται σήμερα κοντά στα 60, δεν είναι μόνο οι Λαλιώτηδες και οι Δαμανάκηδες. Είναι αυτοί που αγωνίστηκαν ανιδιοτελώς για τη Δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο και σήμερα είναι απλοί υπάλληλοι, επιστήμονες, επαγγελματίες, που ποτέ δεν ζήτησαν να εξαργυρώσουν αυτό που τότε τους επέβαλε η συνείδησή τους. Και αυτή είναι η συντριπτική πλειονότητα όσων τότε αγωνίστηκαν.

Υπάρχει όμως ένα απείρως μεγαλύτερο τμήμα της Γενιάς του Πολυτεχνείου, που σε όλη τη διάρκεια της χουντικής επταετίας δεν έβγαλε κιχ! Όλοι αυτοί οι συμπολίτες μας που δεν αντέδρασαν, δεν μίλησαν, δεν διαμαρτυρήθηκαν, αλλά απλά υποτάχτηκαν σιωπηλά στο στρατιωτικό καθεστώς και συνέχισαν τη ζωή τους, ως να μην είχε τίποτα συμβεί την 21η Απριλίου του 1967.
Δεν τους κατηγορώ. Δεν μπορείς να ζητάς από τον καθένα να γίνει ήρωας έστω και για 3 ημέρες. Όμως, είναι αυτοί οι άνθρωποι που δεν αντιτάχθηκαν στη Χούντα, οι ίδιοι που μετά το 1974 έγιναν οι χειροκροτητές του κάθε τυχάρπαστου πολιτικάντη, οι ίδιοι που αρκέστηκαν να ζουν πάνω σε ένα καναπέ βλέποντας σήριαλ, οι ίδιοι που αντικατέστησαν το Νέο Κύμα, τον Χατζιδάκι και τον Θεοδωράκη, με τη Βίσση, τη Βανδή και τον Φοίβο, οι ίδιοι που παρακολουθούν επί δεκαετίες αμήχανοι ό,τι συμβαίνει σε αυτήν τη χώρα.

Αν λοιπόν θεωρήσουμε ότι για όλα τα δεινά ευθύνεται η Γενιά του Πολυτεχνείου, θα πρέπει να ρίξουμε το ανάθεμα όχι σε εκείνους που τότε ύψωσαν το ανάστημα σώζοντας στην κυριολεξία την αξιοπρέπεια ενός λαού, αλλά στο συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα εκείνης της Γενιάς που απείχε από το Νοέμβρη του 1973 και που πάντα αποδέχονταν μοιρολατρικά και αδιαμαρτύρητα ότι γίνονταν ή γίνεται σε αυτόν τον τόπο.

Τι έχει λοιπόν απομείνει σήμερα από εκείνον το Νοέμβρη?
Ιδέες και μόνο Ιδέες!
Η αγάπη για τη Ελευθερία και την Δημοκρατία, το πνεύμα του αγώνα και το μεθυστικό άρωμα της εφηβικής αθωότητας. Αυτά έχουν μείνει και αυτά πρέπει να μείνουν.

Μα και κάτι άλλο. Ένα σύνθημα. Ένα σύνθημα πιο επίκαιρο παρά ποτέ:

Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία!

Και κάπου εδώ τελειώνει και η Δημοκρατία....

Το σενάριο ολοκληρώνεται με αριστοτεχνική σπουδή.

Τα δύο μεγάλα κόμματα συναινούν πια στα φανερά, εγκαθιστούν ως Πρωθυπουργό τον λατρεμένο των Αγορών κο Παπαδήμο, παρουσιάζοντάς τον ως τον Μεσσία που θα μας σώσει από το χαμό. Στα κανάλια και τα ΜΜΕ μάλιστα, μόνο που δεν ανοίγουν σαμπάνιες!

Πρωθυπουργός λοιπόν από το πουθενά ο κος Παπαδήμος. Δεν τον επέλεξε κανείς - Δεν τον ψήφισε κανείς. Απλά, τον ενθρόνισε το πολιτικό σύστημα και οι "Αγορές".

Γιατί αυτόν? Και γιατί αυτός να παρουσιάζεται ως ο "καταλληλότερος"?

Οι απαντήσεις απλές, αν θυμηθούμε το βιογραφικό του.

• Ο άνθρωπος αυτός ήταν Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ) την περίοδο 1994-2002. Ήταν ο άνθρωπος που επί κυβερνήσεως Σημίτη έδωσε στην ΕΕ πλαστά στοιχεία για την Ελληνική οικονομία (δεν το λέω εγώ, ο Σαρκοζύ το είπε.....) ώστε να μπει η Ελλάδα στο Ευρώ, εν πλήρη γνώση των εταίρων φυσικά.
• Ο ίδιος άνθρωπος ήταν Διοικητής της ΤτΕ όταν φαγώθηκαν εκατοντάδες δις δραχμές στη φούσκα του Χρηματιστηρίου το 1999. Και δεν θυμάμαι να σταμάτησε την απάτη, ούτε να προσπάθησε να προφυλάξει τον κόσμο......
• Και μετά απ' όλα αυτά, ανταμείφθηκε από το τραπεζικό σύστημα, αναλαμβάνοντας τη θέση του Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (2002-2010), κορυφαία δηλαδή θέση στη Μήτρα όλων των οικονομικών προβλημάτων.

Ποιοι τον έστεψαν Πρωθυπουργό?

Όλες οι "πρόθυμες" φιλομνημονιακές δυνάμεις. Τα υπουργεία μοιράστηκαν (όπως και τα "ιμάτια" των Ελλήνων) ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα του κατεστημένου που μας έφερε στο σημερινό χάλι (ΠΑΣΟΚ & ΝΔ) και την ακροδεξιά (ΛΑΟΣ). Προφανώς, υπουργείο θα έπαιρνε και η κα Μπακογιάννη (η γνησιότερη εκφραστής του νεο-φιλελευθερισμού και της οσφυοκαμψίας στις Αγορές) αν δεν είχε προσωπική κόντρα με τον Σαμαρά. Και φυσικά η Ντόρα θα στηρίξει τη νέα Κυβέρνηση!

Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός του Μαύρου Μετώπου, τότε τι είναι?

Έχει κανείς την εντύπωση ότι μιλάμε για (έστω και στοιχειωδώς) φιλολαϊκή κυβέρνηση?
Έχει κανείς την εντύπωση ότι μιλάμε για μια κυβέρνηση που θα αλλάξει προς το καλύτερο την πολιτική των δυο τελευταίων ετών?

Ας μη γελιόμαστε:

Η Κυβέρνηση Παπαδήμα δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα. Ή καλύτερα, δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα για τον απλό πολίτη, αλλά θα λύσει τα προβλήματα των Τραπεζών. Η Κυβέρνηση Παπαδήμα είναι 100% κυβέρνηση των Τραπεζών, δηλαδή εξυπηρετεί ακριβώς αυτά τα συμφέροντα που έχουν φέρει ΟΛΗ πια την Ευρώπη ένα βήμα πριν το νέο, μεγάλο, ΚΡΑΧ._

Το μόνο που μας επιφυλάσσει το νέο σχήμα είναι Μέτρα-Περικοπές-Ανεργία και μετά ακόμα περισσότερα Μέτρα-Περικοπές-Ανεργία....

Από σήμερα λοιπόν μας κυβερνάνε και επίσημα οι Αγορές και οι Τράπεζες.
Ά, και όσον αφορά τις εκλογές, απλά τις εκλογές ξεχάστε τες!
Εκλογές δεν πρόκειται να κάνουν, αν δεν έχουν εξασφαλίσει διάδοχο σχήμα. Και αυτό θα αργήσει ακόμα.

Οι Αγορές διόρισαν τον άνθρωπό τους, ανάγκασαν τους αχυρανθρώπους τους (τα κόμματα) να χειροκροτούν με ενθουσιασμό, μας επέβαλαν την πολιτική που θα ακολουθούμε στο εσωτερικό της χώρας (χαραγμένη σε πλάκες όπως έδωσε ο Θεός στο Μωυσή), μας απαγόρεψαν κάθε προσφυγή στην κάλπη στερώντας μας ακόμα το (πολυδιαφημισμένο) δικαίωμα να εκλέγουμε την πολιτική ηγεσία και έπεται και συνέχεια.
Αν αυτό δεν είναι πολιτική ανωμαλία, τότε τι είναι?

Φαίνεται τελικά ότι ο Mazower (θυμηθείτε εδώ) είχε δίκιο. Η Ελλάδα είναι για άλλη μια φορά το πειραματόζωο.
Τα προσχήματα κατέρρευσαν. Το πείραμα ήδη επεκτείνεται και σε άλλες χώρες, πρωτίστως στην Ιταλία που η διάδοχος κεντροαριστέρα δεν είναι τίποτα διαφορετικό από το ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη. Ήδη και εκεί δρομολογείται "συναινετική" κυβέρνηση των Τραπεζών, για να πάρει τα "απαραίτητα" μέτρα.

Φαίνεται πως η Δημοκρατία δύει στον τόπο που γεννήθηκε.....



Υ.Γ.:
Πάντως, ακόμα και οι λεπτομέρειες έχουν τη σημασία τους: Επεβλήθη εις άπασαν την Επικράτεια άκρα του τάφου σιωπή. Εδώ και μέρες στα ΜΜΕ δεν βλέπεις αντιμνημονιακές απόψεις ή καλεσμένους. Τους εξαφάνισαν! Μόνο "πρόθυμους", "λιβανιστήρια" και τον Φ. Κουβέλη (κρίμα....) σε ρόλο ευνουχισμένου δήθεν σώφρονος αριστερού.

Μαθήματα νεοελληνικής ιστορίας: 1965

(Διαδηλώσεις Αθήνα 1965)

Ανάμεσα στις ντρίμπλες και στις κωλοτούμπες του Πρωθυπουργού (κάνω δημοψήφισμα / δεν κάνω δημοψήφισμα, παραιτούμαι / ξε-παραιτούμαι) καθώς και τις λοιπές ιλαροτραγωδίες των τελευταίων ημερών και ωρών, οι δύο "μεγάλοι" (οι συμφοιτητές Γιωργάκης & Αντωνάκης δηλαδή...) φαίνεται ότι παζαρεύουν τον τρόπο με τον οποίο θα σχηματίσουν συμμαχική κυβέρνηση ώστε να ψηφιστούν από το Κοινοβούλιο οι συμφωνίες της 27ης Οκτωβρίου.

Την εν δυνάμει κυβέρνηση την ονομάζουν ευφημικά "Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας" ταυτίζοντας -χωρίς να ρωτήσουν κανέναν- την Εθνική Σωτηρία με την ψήφιση της τελευταίας ευρω-συμφωνίας που μας επέβαλλε το διευθυντήριο της ΕΕ.

Για το γεγονός ότι εδώ και δύο χρόνια εφαρμόζεται στην Ελλάδα μια πολιτική χωρίς να έχει για αυτήν ζητηθεί η έγκριση του Ελληνικού λαού (το μέλλον του οποίου δεσμεύεται για τα επόμενα 20 τουλάχιστον χρόνια), ουδείς λόγος γίνεται!

Το γεγονός ότι οι ισορροπίες στην σημερινή Βουλή έχουν διαμορφωθεί κάτω από τελείως διαφορετικές συνθήκες ώστε η αντιπροσώπευση των πολιτικών δυνάμεων να είναι σήμερα τελείως πλασματική, δεν φαίνεται να τους συγκινεί.

Το γεγονός ότι όλα τα μέτρα που μέχρι σήμερα έχουν παρθεί, έχουν ληφθεί (λόγω των παραπάνω) χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση, τους είναι παντελώς αδιάφορο!

Αντί δηλαδή να πάνε σε εκλογές (σε αυτό δηλαδή που μας λένε ότι είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας) και να ζητήσουν την τοποθέτηση των Ελλήνων για όλα αυτά που ζούμε, μιλάνε για συμμαχική κυβέρνηση που θα εφαρμόσει την ίδια πολιτική την οποία μέχρι σήμερα ουδείς έχει εγκρίνει!

_____________________________________________________
Να θυμηθούμε λίγο ιστορία, για να καταλάβουμε ότι το απλό ανακάτεμα της πολιτικής τράπουλας, χωρίς την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, μόνο ανωμαλία μπορεί να φέρει!

Τον Ιούλιο του 1965 ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου (παππούς του Γιωργάκη, γνωστός και ως "παπατζής" για τις κωλοτούμπες του...) θέλησε να αλλάξει τον Υπουργό Εθν. Άμυνας, τοποθετώντας τον γιο του (και μπαμπά του Γιωργάκη) Ανδρέα. Ο τότε βασιλιάς Κωνσταντίνος (γνωστός και ως "Κοκός") για να μην χάσει τον έλεγχο του Στρατού, αντέδρασε αρνούμενος. Ο παππούς τότε ζήτησε να αναλάβει ο ίδιος το Υπουργείο, αλλά ο Κοκός και πάλι αρνήθηκε. Ο πρωθυπουργός παραιτήθηκε και τότε αντί η χώρα να οδηγηθεί άμεσα σε εκλογές, ξεκίνησε ένα ανακάτεμα της τράπουλας με τη δημιουργία διαφόρων θνησιγενών ασταθών κυβερνήσεων τις οποίες στήριξαν βουλευτές του κόμματος του παππού (Ένωση Κέντρου) που στο μεταξύ είχαν αποστατήσει από το κόμμα, μαζί με τους βουλευτές του τότε κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ΕΡΕ).
Τα γεγονότα έγινα γνωστά ως "Ιουλιανά" ή "Αποστασία".

Οι ασταθείς αυτές κυβερνήσεις είχαν μικρό χρόνο ζωής και η μία διαδέχονταν την άλλη. Το κλίμα αυτό της πολιτικής ανωμαλίας κράτησε κοντά δύο χρόνια. Τελικά συμφωνήθηκαν εκλογές για τις 28 Μαΐου 1967, ΟΜΩΣ τους πρόλαβαν οι Χουντικοί αξιωματικοί και έκαναν το Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967.

Όλα αυτά θα είχαν αποφευχθεί (όπως θα είχαν αποφευχθεί και τα αποτελέσματα της Χούντας, δηλ. η Κυπριακή Τραγωδία του 1974) αν η τότε πολιτική ελίτ είχε αφήσει τον λαό να εκφραστεί με εκλογές αμέσως μετά την παραίτηση του παππού Παπανδρέου στις 15 Ιουλίου του 1965 !!!!!!!!

Έτσι και σήμερα.

Αφήστε λοιπόν τις "Κυβερνήσεις Εθνικής Σωτηρίας" που μόνο στόχο έχουν να πάρθουν και άλλα μέτρα στην πλάτη των Ελλήνων και κάντε αυτό που ορίζει η Δημοκρατία και η Ευνομία:

ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΡΑ

Χαζός, Τρελός ή ...Βαλτός;;;;

Ζήτησε Δημοψήφισμα.

Δημοψήφισμα με πιθανό ερώτημα "Θέλετε να υπογράψουμε τη νέα δανειακή σύμβαση με ό,τι αυτό συνεπάγεται (που φυσικά δεν θα μας εξηγήσουν έγκαιρα ποτέ.....) ή θέλετε να χρεωκοπήσουμε και να φύγουμε από την ευρωζώνη?"

Είναι Χαζός?
Το Δημοψήφισμα θα μπορούσε να το είχε κάνει αν όχι πριν την ψήφιση του αρχικού Μνημονίου, τουλάχιστον πριν το Μεσοπρόθεσμο, όταν δηλαδή ήταν φανερό ότι το Μνημόνιο απέτυχε. Το Δημοψήφισμα θα μπορούσε να το είχε κάνει έστω πριν την συμφωνία του Οκτωβρίου. Θα έπρεπε να το είχε κάνει σε κάποια απ' αυτές τις χρονικές στιγμές, αν πραγματικά ήθελε να το χρησιμοποιήσει ως ισχυρό εργαλείο πίεσης ώστε να θέσει την Ευρωπαϊκή ηγεσία μπροστά στις ευθύνες της. Το πως θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο και κάτω από ποιες συγκεκριμένες προϋποθέσεις θα μπορούσε η Ελληνική Κυβέρνηση να προετοιμαστεί κατάλληλα ώστε να "απειλήσει" τους Ευρωπαίους, το έχει εξηγήσει άριστα ο Γ. Βαρουφάκης στο άρθρο που θα βρείτε εδώ. Επέλεξε όμως να μην κάνει τίποτε απ' όλα αυτά.

Είναι τρελός?
Το Δημοψήφισμα (που το αποτέλεσμά του θέτει εν αμφιβόλω τις συμφωνίες του Οκτωβρίου) αυτή τη χρονική στιγμή και ενώ όλη η Ευρωζώνη (αλλά και το Παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα) κρέμεται κυριολεκτικά από μία κλωστή, το μόνο που κάνει είναι να απειλεί ακόμα και τη σταθερότητα ..........του Καπιταλισμού! Ποιός ξέρει, μπορεί ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς να τρελλάθηκε και να σήκωσε τη σημαία της επανάστασης........

Ή μήπως βαλτός?
Μήπως το Δημοψήφισμα έντεχνα έρχεται στο τραπέζι ακριβώς την ύστατη στιγμή, όταν η Ελλάδα είναι εντελώς αποδυναμωμένη οικονομικά και κοινωνικά, με σχεδόν ελάχιστα περιθώρια ελιγμών ή διαπραγμάτευσης?
Μήπως το διλημματικό ερώτημα "Θέλετε να υπογράψουμε τη νέα δανειακή σύμβαση ή θέλετε να χρεωκοπήσουμε και να φύγουμε από την ευρωζώνη?" έρχεται ακριβώς αυτήν τη στιγμή που ο πολίτης αισθάνεται ανασφαλής και ευάλωτος όσο ποτέ πριν?
Μήπως όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας καλά στημένος εκβιασμός με το εκβιαστικό δίλημμα να μεταφράζεται σε: "είτε παίρνεις τα δανεικά και μαζί ξεπουλάς το μέλλον σου για τα επόμενα 20-30 χρόνια, ειδάλλως σε ρίχνουμε στην πτώχευση τώρα που δεν έχεις πια τίποτα να περιμένεις από την διαλυμμένη παραγωγική και κοινωνική σου βάση?"
Μήπως πρέπει ο λαός να εξωθηθεί στο να νομιμοποιήσει την παραχώρηση της εθνικής του κυριαρχίας και τελικά στην ίδια του την αυτοχειρία, προς όφελος όλων αυτών που στηρίζουν το σύστημα?

Μήπως μετά το "Μαζί τα φάγαμε!",
ήρθε και η ώρα του "Μαζί το ψηφίσαμε!"?

Η όλη κατάσταση όπως διαμορφώνεται μου φέρνει στο μυαλό ένα άλλο δημοψήφισμα. Αυτό που είχε κάνει ο Δικτάτορας Παπαδόπουλος τον Ιούλιο του 1973, ζητώντας από τον λαό να εγκρίνει την τροποποίηση του Συντάγματος και την κατάργηση της Μοναρχίας, επιδιώκοντας στην ουσία να νομιμοποιήσει το παράνομο καθεστώς του. Τότε το σλόγκαν ήταν:

Σήμερα, προβλέπω ότι αν τελικά γίνει το Δημοψήφισμα, η προπαγάνδα των ΜΜΕ θα είναι εξίσου ισοπεδωτική και η προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης πρωτο φανής.

Κι όποιος πει ΟΧΙ, θα πάθει ότι και ο Βέγγος στο απόσπασμα από την ταινία "Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας" που ακολουθεί.....

Οι γκεμπελίσκοι δεν θα μας σώσουν

Δεν θα μείνω ιδιαίτερα στα γεγονότα της χθεσινής ημέρας.

Θεωρώ ότι είναι λίγο-πολύ γνωστά, όπως επίσης θεωρώ ότι έχει γίνει σε όλους μας αντιληπτό ότι οι χθεσινές διαμαρτυρίες δεν προέρχονταν από μεμονωμένα περιθωριακά στοιχεία, καθώς -όπως τα ίδια τα γεγονότα μαρτυρούν- πρόκειται για πανελλαδικές εκδηλώσεις σε όλες σχεδόν τις πόλεις πρωτευουσών των νομών της χώρας.

Η πολιτική κάστα αυτού του τόπου, ανύπαρκτη, άβουλη και μοιραία, φέρεται πλέον σαν την Μαρία Αντουανέττα της Γαλλικής Επανάστασης, που όταν έμαθε ότι ο κόσμος ζητούσε ψωμί, εκείνη ανυποψίαστα απάντησε: "Μα γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι;;...". Έτσι και οι δικοί μας. Για πρώτη φορά μετά τα Μνημόνια και τα Κουρέματα, τις περικοπές και την ύφεση, ο κόσμος συνάντησε τετ-α-τετ τους κυβερνητικούς παράγοντες, και αυτοί φαίνεται περίμεναν να τους λούσουν με άνθη!!!!!!!!!!.........

Μόνο και μόνο από την πανελλήνια έκταση των αντιδράσεων, εκτιμώ ότι είναι τουλάχιστον ανόητο και γελοίο να θεωρείται ότι αυτές οι διαμαρτυρίες καθοδηγήθηκαν από συγκεκριμένη πολιτική παράταξη, .....εκτός αν όλη αυτή η προσπάθεια απόδοσης ευθυνών δεν είναι παρά μια ηθελημένη προπαγάνδα φτηνού γκεμπελισμού.

Και μάλλον οι ενδείξεις συνηγορούν προς τη δεύτερη ερμηνεία.

Εξηγώ:
Ο ίδιος ο δράστης που χτύπησε τον Βουλευτή Τρικάλων του ΠΑΣΟΚ κ. Χ. Μαγκούφη, δηλώνει σε τοπική εφημερίδα ότι: "....... τον κ. Μαγκούφη τον γνωρίζω όπως γνωρίζω και τους υπόλοιπους κατά καιρούς, υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ, διότι είμαι μέλος της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Τρικάλων από το 2008"(πηγή), ενώ ο Βουλευτής επιμένει να ενοχοποιεί τον Σύριζα.
Δημοσιογράφος του (κυβερνητικού) MEGA σπέρνει την φανταστική είδηση ότι ο κόσμος γιουχάρισε όλους τους πολιτικούς μεταξύ των οποίων και τον Γιάννη Δημαρά. Η καταφανώς αναληθής αυτή είδηση προκάλεσε την άμεση επικοινωνία του Γ. Δημαρά με το κανάλι και την διάψευση των υποτιθέμενων αποδοκιμασιών, οι οποίες είχαν αποκλειστικό στόχο τους κυβερνητικούς αξιωματούχους. (πηγή)
Οι ίδιοι δε δημοσιογραφίσκοι, ζητούν (ως νέοι εμφυλιοπολεμικοί ανακριτές) από κάθε καλεσμένο τους να αποκηρύξει τα επεισόδια, λες και είναι δυνατό να αποκηρύξει κανείς ένα φυσικό φαινόμενο, ή πως κάτι θα αλλάξει στην κοινωνία αν το πράξουν.......
Αλλά καθώς φαίνεται ότι η προπαγανδιστική τακτική δεν έπιασε, ξεκίνησε μια δεύτερη, πιο διανοουμενίστικη φάση της, όπως εκφράζεται από το άρθρο του τέως υπουργού των κυβερνήσεων Σημίτη και πρώην στελέχους της Αριστεράς, Ν. Μπίστη εδώ. Με λίγα λόγια, ο αρθρογράφος θεωρεί ότι τα πρόσφατα γεγονότα προέρχονται από ακροδεξιούς φασιστικούς κύκλους, και ότι όποιος δεν τα καταγγέλλει, στην ουσία προετοιμάζει το έδαφος για την ακροδεξιά!
Δηλαδή για τον εκσυγχρονιστή κο Μπίστη, η παρακάτω εικόνα δεν δείχνει τη διαμαρτυρία ενός μαθητή για τα σχολικά βιβλία που δεν έχει ή για τον νεοδιόριστο καθηγητή του, που καλείται να πάει στο επαρχιακό σχολείο για να τον διδάξει με μισθό 650€, αλλά δείχνει ένα Φασίστα που απειλεί τη Δημοκρατία!

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Δύο λογια μόνο ακόμα:
Το πρώτο αφορά το "πουλέν" (poulain) του νέου ΠΑΣΟΚ και της ευνουχισμένης Αριστεράς, τον πρώην Συνήγορο του Πολίτη (!!!) και νυν Δήμαρχο Αθηναίων κο Καμίνη. Ο κύριος αυτός απειλεί τα μέλη της Φιλαρμονικής του Δήμου πως θα τους παραπέμψει στο πειθαρχικό με το ερώτημα της απόλυσης, επειδή τόλμησαν λέει να κρεμάσουν μαύρες κορδέλλες στα μουσικά τους όργανα κατά τη διάρκεια της χθεσινής παρέλασης (όπως και έκαναν) (πηγή). Εύγε κε Καμίνη!

Το δεύτερο αφορά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Κύριε Πρόεδρε, χθες κάνατε ένα βαρύ σφάλμα. Πήρατε θέση πολιτική υπέρ των κυβερνητικών ενεργειών, πράξη θεσμικά ανεπίτρεπτη για τον θεσμικό ηγέτη μιας χώρας. Είπατε: "...........ο ελληνικός λαός καταλαβαίνει που πάει, γι’ αυτό και δέχεται όλες αυτές τις πιέσεις και όλα αυτά τα μέτρα που είναι σε βάρος των ασθενέστερων και των αδύνατων πιστεύει ότι μια μέρα θα ξημερώσει καλύτερη γι αυτό πιστεύουμε όλοι γι αυτό και είμαστε εδώ......" (πηγή). Κύριε Πρόεδρε, δεν σας έχουν πληροφορήσει σωστά. Ο ελληνικός λαός ούτε που τον πάνε καταλαβαίνει, ούτε δέχεται τα μέτρα και κυρίως δεν πιστεύει ότι θα ξημερώσει μια καλύτερη μέρα για αυτόν, κάτω από την μπότα του Μνημονίου. Και καλό θα ήταν κύριε Πρόεδρε, ένα ποσό από τα 350.000€ με τα οποία επιχορηγείται η Προεδρία της Δημοκρατίας το χρόνο (πηγή), να τα διαθέσετε σε κάποιον από τους εναπομείναντες πραγματικούς αγωνιστές του '40, που ψωμολυσάνε με τις συνταξούλες που το ελληνικό κράτος τους έχει δώσει......

Ως επίλογος, οι δηλώσεις ενός ανθρώπου που το ξεπουλημένο Ελληνικό Κράτος δεν τόλμησε ποτέ να κάνει Πρόεδρο της Δημοκρατίας...... Ενός ανθρώπου που συνεχίζει να εμπνέει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ενέπνευσε ολόκληρη την Ευρώπη πριν από 70 χρόνια.:

Μανώλης Γλέζος
"Η 28η Οκτωβρίου έρχεται. Θα τιμηθεί και πάλι ως μια επέτειος, η οποία συμβολίζει την αντίσταση του ελληνικού λαού εναντίον ενός εισβολέα. Είναι χαρακτηριστικό, η 25η Μαρτίου και η 28η Οκτωβρίου, οι δυο εθνικές επέτειοι, σηματοδοτούν έναρξη αγώνων για ελευθερία και αντίσταση για να μην καταλυθεί η ελευθερία, και δεν επιμαρτυρούν ούτε ενθρονίσεις βασιλέων, ούτε επινίκια, ούτε θριάμβους. Στη συνείδηση του λαού, στην ιστορική συνείδηση επισημαίνουν αρχή ". Τόνισε όμως ότι η επίσημη πολιτεία, έχει μετατρέψει τις επετείους αυτές σε "εκδηλώσεις υποταγής προς τους φορείς της εκάστοτε κρατικής εξουσίας. Πραγματοποιούνται παρελάσεις της μαθητικής νεολαίας και του στρατού εν ονόματι των επετείων αυτών, όχι μπροστά στα μνημεία όσων θυσιάστηκαν για την ελευθερία, αλλά ενώπιον των κρατικών και κυβερνητικών αρχών, οι οποίες, επί πλέον, στρέφουν τα νώτα τους προς τα μνημεία καθυβρίζοντάς τα". "Καταγγέλλω αυτή τη διαστρέβλωση του νοήματος των εθνικών επετείων και ζητώ όπως οι παρελάσεις πραγματοποιούνται μόνον μπροστά στα μνημεία της Θυσίας" (25/10/2011) (πηγή)
και
"Στη Θεσσαλονίκη, σήμερα, αποκαταστάθηκε το πραγματικό νόημα της 28ης Οκτωβρίου 1940. Πριν 71 χρόνια, ο ελληνικός λαός, είπε όχι στον εισβολέα. Σήμερα στη Θεσσαλονίκη και όπως μαθαίνω και στην Πάτρα και στο Ηράκλειο και στο Βόλο και στα Τρίκαλα και σ άλλα μέρη, ο λαός, διατρανώνει το ΟΧΙ του στην υποταγή της χώρας στην τρόικα και τη μετατροπή της σε προτεκτοράτο.

Η κυβέρνηση υποχρέωσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αποχωρήσει. Στην ουσία το επίσημο κράτος αποσύρθηκε, αυτοκαταλύθηκε.

Οι πολιτικοί φορείς και οι πολιτικές οργανώσεις παρήλασαν μπροστά στο Λαό.

Δεν θα συμφωνήσω με τους χαρακτηρισμούς προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Πρέπει όμως και ο ίδιος να κατανοήσει ότι είναι ανεπίτρεπτο να καλύπτει με το κύρος του την πολιτική της υποτέλειας που ακολουθεί η κυβέρνηση." (28/10/2011) (πηγή)

Αφιερωμένο...

Αφιερωμένο στον τέως Πρωθυπουργό που το 2002 (δηλ. λίγο πριν το μεγάλο "γλεντοκόπι" της ΑΘΗΝΑ2004 και ενώ το διαπλεκόμενο κομματικό-εργολαβικό-κεφαλαιοκρατικό σύστημα είχε ήδη φάει το καταπέτασμα με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου το 1999) προέβλεπε σταθερότητα και ανάπτυξη, προναγγέλνοντας παράλληλα την ......ουσιαστική σύγκλιση των εισοδημάτων(!!!) και της ποιότητας ζωής(!!!) στην Ελλάδα με αυτά του σκληρού πυρήνα της Ευρώπης (θαυμάστε εδώ)......

Αφιερωμένο στον νυν Πρωθυπουργό που μας διαβεβαίωνε από το ειδυλλιακό Καστελλόριζο την ώρα της είσόδου της Ελλάδας στο Μνημόνιο και στο ΔΝΤ, ότι "ξέρουμε το δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά. Μπροστά μας έχουμε ένα ταξίδι με απαιτήσεις από όλους μας, αλλά με μια νέα συλλογική συνείδηση και κοινή προσπάθεια θα φθάσουμε εκεί ασφαλείς, πιο σίγουροι, πιο δίκαιοι, πιο περήφανοι. Ο τελικός μας στόχος, ο τελικός μας προορισμός είναι να απελευθερώσουμε την Ελλάδα από επιτηρήσεις και κηδεμονίες" (ξανα-θαυμάστε εδώ....)

Αφιερωμένο στον Υπουργό Οικονομικών του Μνημονίου, που ενώ όλοι οι (σκεπτόμενοι μη-παπαγάλοι) οικονομολόγοι του φώναζαν ότι μαζί με το Μνημόνιο θα έπρεπε ΤΟΤΕ να προχωρήσει σε ταυτόχρονο κούρεμα, εκείνος μας εξηγούσε τον Μάιο του 2011 ότι "το κούρεμα θα ήταν τεράστιο λάθος για τη χώρα, με πάρα πολύ μεγάλο κόστος και δεν θα είχαμε και το όφελος, θα μέναμε εκτός αγορών για 10 - 15 χρόνια...." (ματα-ξανά-θαυμάστε εδώ...)

Αφιερωμένο στα δεκάδες ανιδιοτελή (.....λέμε τώρα - ας είναι καλά τα μυστικά κονδύλια του Υπ.Εξ.) παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας, που λύσσαξαν να μας πείσουν για το πόσο φίλοι μας είναι η Τρόϊκα και το ΔΝΤ....

Αφιερωμένο σε όλους τους εξαιρετικά........
Αφού φρόντισαν πρώτα να τα κάνουν μ....., μας έριξαν και το σχετικό:

Υ.Γ.: Για να είμαι δίκαιος, η πηγή της φωτό είναι αυτή

Ενότητα: Ή τώρα ή ποτέ

Δεν θέλω να σχολιάσω ιδιαίτερα την ιλαροτραγωδία που εκτυλίχθηκε σήμερα έξω από το Κοινοβούλιο.
Δεν αξίζει σχολιασμού.
Δεν αξίζει σχολιασμού η πρακτική πολιτικής ομάδας (κόμματος) να καταλαμβάνει ετσιθελικά όλο το χώρο μπροστά από το Κοινοβούλιο, μη επιτρέποντας σε κανέναν άλλο να περάσει και να εκφράσει την διαμαρτυρία του.
Δεν αξίζει σχολιασμού η πρακτική πολιτικής ομάδας (κόμματος) που θέλει να αυτοχαρακτηρίζεται ως "επαναστατικό" να εκτελεί ρόλο που ανήκει εξ΄ορισμού στις Κρατικές δυνάμεις καταστολής.
Δεν μπορεί να διατρανώνεις σε όλους τους τόνους την επαναστατικότητά σου και παράλληλα να δέχεσαι τα συγχαρητήρια του MEGA(!!) γιατί έσωσες την Βουλή και τον κοινοβουλευτισμό.
Κάποια στιγμή είτε θα πάψεις να προασπίζεσαι αυτό που θέλεις να ανατρέψεις, ή θα πάψεις να το παίζεις επαναστάτης. Τίποτε από τα δύο δεν είναι απαραίτητα "κακό". Πρέπει όμως κάποτε να αποφασίσεις τι είσαι και τι πρεσβεύεις.
Από υπηρέτες δύο αφεντάδων χορτάσαμε για χρόνια. Τώρα πια όμως φτάνει! Ή με το θεό ή με το Μαμμωνά. Δεν υπάρχει ούτε χώρος, ούτε χρόνος για πολιτικές ντρίμπλες...

Όσοι πολιτικοί χώροι θεωρούν τον εαυτό τους υπερασπιστή των κοινωνικών τάξεων της εργασίας, όσοι θεωρούν ότι εκφράζουν τον μη προνομιούχο πολίτη, ΤΩΡΑ είναι η ώρα για Ενότητα και Συνεργασία.
Άλλη ευκαιρία δεν θα δωθεί ούτε σε αυτούς, ούτε σε εμάς ως πολίτες.

Και όσοι απ' αυτούς τους χώρους τα σκάτωσαν με τον τρόπο που διαχειρίστηκαν πριν 70 σχεδόν χρόνια το κορυφαίο πολιτικό εγχείρημα που ονομάστηκε ΕΑΜ, ήρθε η στιγμή να ξεπλύνουν το στίγμα των ηλιθιοτήτων του παρελθόντος που τους βαραίνει στη λαϊκή συνείδηση ΑΝ ..............έχουν φυσικά τη γενναιότητα να το κάνουν!

Και για να το κάνω πιο λιανά:
Κα Παπαρήγα και Κε Κουβέλη, είτε βρείτε τρόπο να συνεργαστείτε με τους υπόλοιπους αντιμνημονιακούς πολιτικούς σχηματισμούς της αριστεράς, είτε απλά κλείστε τα μαγαζάκια σας και ΒΟΥΛΩΣΤΕ ΤΟ!

Ο απλός πολίτης έχει σιχαθεί τα "παπικά αλάθητα", τα πολιτικά πείσματα και την αριστερά των δογματισμών ή των σαλονιών.

Σεβαστείτε λοιπόν αυτόν τον Λαό και σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων ή αλλιώς απλά αδειάστε μας τη γωνιά!

Η ψευτο-Δημοκρατία τους..... Ας τη χαίρονται!

Χθες, στην υψηλής αναγνωσιμότητας ιστοσελίδα protagon.gr, γνωστός δημοσιογράφος του Mega ανάρτησε τις απόψεις του σε ένα άρθρο με τον τίτλο: ""Αγωνιστές" με τα λεφτά των άλλων". Το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ και αφορά τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ και των ΟΤΑ.

Συνήθως, στην συγκεκριμένη ιστοσελίδα μετά την ανάρτηση κάποιου άρθρου ακολουθούν σχετικά σχόλια των αναγνωστών. Μπήκα κι εγώ λοιπόν στον κόπο να σχολιάσω το συγκεκριμένο άρθρο και μάλιστα μετά το πρώτο μου σχόλιο, ο δημοσιογράφος - συντάκτης του άρθρου, μου έκανε την τιμή να μου απαντήσει (ή έτσι τουλάχιστον φαίνεται από την υπογραφή του σχολιαστή). Έτσι ξεκίνησε ο παρακάτω διάλογος, τον οποίο σας παραθέτω. Τον λόγο που παραθέτω τον διάλογο θα τον καταλάβετε στο τέλος......

Ιδού λοιπόν ο διάλογος:

Σχόλιο #26
Φάντασμα:
Απορώ με τις χαζοχαρούμενες απόψεις που προβάλλονται ως δήθεν ευφυείς και "σύγχρονες".

Ε, ναι λοιπον κύριοι, ανακαλύψατε επιτέλους τον τροχό:

Σαφώς οι Δημ. Υπάλληλοι πληρώνονται από το Κράτος δηλ. μέσω των φόρων απ' όλους μας. Πάντα έτσι ήταν και έτσι θα είναι....

Σαφώς, εγώ που δεν έχω παιδιά πληρώνω μέσω της εφορίας για το σχολείο και το πανεπιστήμιο του παιδιού αυτού που έχει παιδί (και πολύ καλά κάνω...)

Σαφώς, εγώ που μένω στην Αθήνα και έχω ήδη ADSL, πληρώνω μέσω των φόρων για να αποκτήσει ADSL και το τελευταίο κατσικοχώρι (και πολύ καλά κάνω...)

Σαφώς και αυτός που είναι υγιής, πληρώνει μέσω των φόρων για τη νοσηλεία της μάνας του διπλανού μου που είναι κατάκοιτη σ' ένα δημόσιο νοσοκομείο (και πολύ καλά κάνει....)

Κι όλα αυτά γίνονται έτσι, γιατί έτσι αποφάσισαν οι κοινωνίες τα τελευταία 150 χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αν σε κάποιους δεν αρέσει, τότε να μας πουν ότι θέλουν να επιστρέψουμε στις κοινωνίες της εποχής του Ντίκενς.
ΑΣ ΤΟ ΠΟΥΝ ΟΜΩΣ ΑΝΟΙΧΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΜΙΣΟΛΟΓΑ, κε Φουρλή


Υ.Γ.: Και επιτέλους, σαφώς οι φοροφυγάδες (δηλ. κυρίως κάτι επαγγελματίες, έμποροι, δημοσιογραφούντες, κλπ) πρέπει να το βουλώσουν επιτέλους γιατί ποτέ δεν πλήρωσαν για τίποτα.

Σχόλιο #27
Αντώνης Φουρλής:
@ Φάντασμα: Εγώ δεν συνηθίζω να μιλώ με μισόλογα. Και ο Ντίκενς είναι καλός για να τον διαβάζουμε στην λογοτεχνία, αλλά μέχρι εκεί. Τώρα, να συνεννοηθούμε:
Οι δημόσιοι υπάλληλοι προφανώς πληρώνονται από τους φόρους μας - για να δουλεύουν, όπως όλοι μας.
Αναρωτιέμαι, αν σας καλύπτει τόσο πολύ το εκπαιδευτικό μας σύστημα, ώστε να χαίρεστε για τα χρήματα που δίνουμε (κι εγώ μαζί σας, ως μισθωτός από τον δεύτερο χρόνο της εργασίας μου, το 1990, μέχρι και σήμερα).
Αναρωτιέμαι, αν σας καλύπτει η πρόοδος στις υποδομές της χώρας μας και αν θεωρείτε ότι οι φόροι μας έπιασαν τόπο και σε αυτό τον τομέα.
Αναρωτιέμαι, αν σας αρέσουν τα νοσοκομεία και ο τρόπος λειτουργίας του συστήματος υγείας μας, ώστε να αισθάνεστε ασφαλής αν - χτύπα ξύλο - το χρειαστείτε κάποτε.
Αναρωτιέμαι, τέλος, αν η κατάσταση του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα, ανταποκρίνεται κατά την γνώμη σας σε αυτό που "αποφάσισαν οι κοινωνίες τα τελευταία 150 χρόνια".
Δεν θέτω τα ερωτήματά μου ειρωνικά. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι δυνατό να συμφωνούμε όλοι μεταξύ μας και ότι μόρεί να είστε θυμωμένος με άλλα πράγματα. Και εγώ είμαι θυμωμένος. Αλλά αρνούμαι να κάνω δίκη των δικών σας προθέσεων.

Σχόλιο #29
Φάντασμα:
@Αντώνης Φουρλής

Επειδή λοιπόν αγαπητέ ούτε κι εγώ συνηθίζω να μιλώ με μισόλογα, θα μου επιτρέψετε να σας πω (το απολύτως αυτονόητο) ότι δεν είμαι καθόλου ικανοποιημένος ούτε από το σύστημα Παιδείας, ούτε από το ΕΣΥ, ούτε από την ποιότητα των Δημοσίων υπηρεσιών εν γένει.

Επιτρέψτε μου επίσης σας πω (το εξίσου αυτονόητο) ότι δεν είναι όλο το Δημόσιο για τα "μπάζα", άρα καλόν θα ήτο να μην εφαρμόζουμε (ολοκληρωτικές) αντιλήψεις συλλογικής ευθύνης και ούτε να προβαίνουμε άνευ ενδοιασμού σε συλλογικό κυνήγι των μαγισσών (...συγγνώμη Δημ. Υπαλλήλων θέλω να πω).

Παρ' όλα όμως αυτά τα απολύτως αυτονόητα, περιμένω ακόμα να ακούσω από τους "λειτουργούς" των ΜΜΕ ή από τους πολιτικούς ταγούς αυτής της χώρας, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ 2-3 ιδέες για το πως θα βελτιώσουμε τις υπηρεσίες του Δημόσιου τομέα. Κάτι π.χ. για αυτήν την καταραμένη την αξιοκρατία βρε αδελφέ!

Όμως, ....άκρα του τάφου σιωπή για την ουσία!!!!

Αντ' αυτού ακούμε λαικίστικους αφορισμούς του τύπου "τρώνε τα λεφτά μας", "φταίνε για τα πάντα-όλα", "είναι όλοι τεμπέληδες" (αλήθεια? γιατί δεν πάτε να δουλέψετε ως νοσοκόμα στο ΕΣΥ για 800€, βρε καλόπαιδα?, και ακούμε μόνο διάφορα προκρούστεια μέτρα του τύπου "μειώση Χ% σε όλους"κλπ, κλπ...

Αν όλοι αυτοί θεωρούν ότι το Δημόσιο είναι κάτι το άχρηστο. Πάσο... Να πουν όμως όλη την αλήθεια! Να πουν δηλ. ότι αν καταργήσουμε το Δημόσιο, αύριο το παιδί του 40% των Ελλήνων δεν θα μπορεί να πάει σχολείο, αντίστοιχα ο μη φραγκάτος Έλληνας θα πεθαίνει στο δρόμο (όπως στην Ινδία)ή ακόμα ότι τα 500€ μισθός θα θεωρείται ευλογία.
ΑΣ ΔΙΑΛΕΞΟΥΜΕ ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΘΕΛΟΥΜΕ. Είναι απλό....

Υ.Γ. Κε Φουρλή, σχετικά με την ποιότητα των υποδομών στη χώρα μας, να ρωτήσετε καλύτερα του εργολάβους-ιδιοκτήτες των ΜΜΕ (στα οποία ο επαγγελματικός σας κλάδος αποασχολείται) για να σας πουν πως γίνεται το φάγωμα των Δημόσιων πόρων από τους ίδιους, τα κανάλια τους και τους πολιτικούς που υποστηρίζουν. Αυτά για όσους δεν μιλού με μισόλογα

Με εκτίμηση

Σχόλιο #32
Αντώνης Φουρλής:
@ Φάντασμα:
Μεταξύ του να μείνει ως έχει το ελληνικό κράτος και να καταργηθεί εντελώς, εσείς δε βλέπετε καμία μέση λύση;

Ζητάτε από τους δημοσιογράφους να υποδείξουν πώς να λειτουργήσει η δημόσια διοίκηση. Δε νομίζω ότι διαθέτουν τόσο βαθιές γνώσεις και, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι αυτή η δουλειά μας. Για τα γενικά ζητήματα, όμως, όπως είναι αυτό της μονιμότητας και της ανάγκης αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, έχουμε γράψει πολλά.
Μιλώντας για αφορισμούς, εγώ δεν αφορίζω κανέναν, ούτε τσουβαλιάζω κανέναν. Υποστηρίζω ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν εκφράζουν στην πραγματικότητα, πολύ μεγάλες ομάδες (αν όχι πλειοψηφίες) των εργαζομένων. Συχνότατα διαπρέπουν στα κομματικά πεδία δόξης και, στο τέλος, παίρνουν μεταγραφή για τη Βουλή. Προηγουμένως, όμως, δίνουν αμέτρητα σώου (όπως αυτά των ημερών) για να διασφαλίσουν την επανεκλογή τους και για να προστατέψουν συντεχνιακά κεκτημένα - αλλά όχι τα (θεωρητικά) κεκτημένα των πολιτών.
Μπορεί σε σας να μοιάζει αυτονόητο, αλλά στην πράξη δεν είναι: είναι ανάγκη να βελτιωθεί το κράτος μας. Οχι γιατί εγώ είμαι έξυπνος ή θέλω να αποδώσουν οι φόροι που πληρώνω, αλλά για να μπορέσει να επιβιώσει εδώ που φτάσαμε και για να έχουν ελπίδα οι υπάλληλοί του να ζήσουν ανθρώπινα στο μέλλον (κάτι που, και για τον εαυτό μου, θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο πλέον).
Μιλώ για την ανάγκη, ακριβώς, να δικαιωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι που εργάζονται σκληρά και αδικούνται από τους πονηρούς συναδέλφους τους. Να μήν παίζει ρόλο η κομματική ταυτότητα (αυτή που χρησιμοποιούν ως μοχλό πίεσης και...επαγγελματικό προσόν ορισμένοι συνδικαλιστές), αλλά η πραγματική αξία του υπαλλήλου.
Και προφανώς, όπως και εσείς, θεωρώ και εγώ αυτονόητο ότι δεν πρέπει να καταργήσουμε τα σχολεία ή τα νοσοκομεία μας. Το αντίθετο. Ούτε κάνω παρέα με τον Ντίκενς...
Όσο για το γεγονός ότι ταυτίζετε εργαζομένους - συλλήβδην - με συμφέροντα τρίτων, είναι πολύ εύκολο και πάρα πολύ τετριμμένο. Κατηγορείστε με, αν θέλετε, για κάτι συγκεκριμένο. Θα σας απαντήσω.

____________________________
Το ζουμί είναι η συνέχεια!
Απάντησα εκ νέου στον Δημοσιογράφο, ..............αλλά η απάντησή μου δεν ανέβηκε ποτέ από τον διαχειριστή του συστήματος, παρά την πάροδο τουλάχιστον 10 ωρών και ενώ άλλα σχόλια σε άλλα άρθρα είχαν στο μεταξύ ανέβει!
Σας παραθέτω λοιπόν την απάντησή μου που για δυό φορές φορές ο συντονιστής της ιστοσελίδας δεν ανέβασε:

"Αγαπητέ κε Φουρλή,

Προφανώς μεταξύ του να μείνει ως έχει το ελληνικό κράτος και να καταργηθεί εντελώς, υπάρχει μέση λύση. Στις αναρτήσεις μου, κάθε άλλο παρά ισχυρίστηκα ότι το κράτος είναι άψογο και κατά συνέπεια δεν χρήζει αλλαγών.

Αυτό για το οποίο κατηγορώ το συνάφι σας είναι ότι ποτέ δεν έχετε προσεγγίσει το θέμα αυτής ακριβώς της λύσης. Και μου απαντάτε ότι σεις δεν έχετε τις γνώσεις, ούτε και είνια αυτή η δουλειά σας. Πως όμως έχετε τις γνώσεις να επαναλαμβάνετε μονότονα με ρυθμό πλύσης εγκεφάλου ότι το κράτος είναι μεγάλο (έχετε άραγε τέτοια γνώση?) και πως μόνη λύση είναι οι ιδιώτες? Δεν ΟΦΕΙΛΕΤΕ ως δημοσιογράφοι να προβάλετε ΙΣΟΜΕΡΩΣ και την αντίθετη άποψη, έτσι για λόγους δημοκρατίας βρε αδελφέ??

Επίσης, όπως ακριβώς κατακεραυνώνετε καθημερινά το κακό κράτος, γιατί δεν λέτε μία κουβέντα για την διαπλοκή του κακού αυτού κράτους με τα αφεντικά των ΜΜΕ? Γιατί δεν λέτε για παράδειγμα ότι οι ιδιωτικές εταιρείες που θα αναλάβουν την αποκομιδή των απορριμάτων ανήκουν στον κο Μπόμπολα και Κόκκαλη? Φταίω εγώ μετά να κάνω πονηρές σκέψεις? Φταιώ εγώ να κάνω περίεργους νοητικούς συνειρμους όταν ακούω για 10πλασιασμό των μυστικών κονδυλίων του Υπ.Εξ. το 2010, σε συνάρτηση με την φανατική φιλομνημονική προπαγάνδα των περισσότερων δημοσιογράφων και ΜΜΕ?

Εσείς (ορθά) κατηγορείτε κάποιους κομματικούς συνδικαλιστές που ανταμοίφθηκαν με βουλευτική έδρα, μήπως όμως να σας θυμίσω πόσοι κομματικοί δημοσιογράφοι ανταμοίφθηκαν με βουλετικές έδρες και υψηλά δημόσια αξιώματα? Αυτό γιατί να το κρύβουμε?

Τέλος, δεν πρόκειται προσωπικά να σας κατηγορήσω για τίποτα, γιατί όπως δεν κατηγορώ έναν φουκαρά που ζήτησε να χώσει το παιδί του στο Δημόσιο, έτσι δεν κατηγορώ κι εσάς γιατί (σύμφωνα με το βιογραφικό σας) λάβατε υψηλόμισθη θέση ως υπεύθυνος (2001-2004) για τα Διεθνή ΜΜΕ στην ΑΘΗΝΑ 2004 στο μεγαλύτερο δηλ. φαγοπότι εις βάρος της Ελλάδας μετά το Χρηματιστήριο. Ή θα κατηγορήσω και τους δύο, ή κανέναν και θα ψάξω να βρω την λύση για το αύριο.

Καλημέρα σας!"

Το σχόλιο όπως σας είπα δεν ανέβηκε ποτέ.
Δεν θα κάνω κανέναν χαρακτηρισμό. Τα συμπεράσματα είναι δικά σας.
Ας μάθουν όμως όλοι αυτοί οι νεόκοποι δημοκράτες του Μνημονίου, ότι θα πρέπει να δέχονται την κριτική, αλλά και επιτέλους να καταλάβουν ότι πια δεν μπορούν να φιμώσουν κανέναν.

Να χαίρονται την Δημοκρατία τους!
Ο κόσμος δεν παραμένει πια σιωπηλός!

Το βασικό μας πρόβλημα ως νεοέλληνες

Συζητώντας σήμερα (όπως όλοι στις μέρες μας άλλωστε) με μια φίλη μου σχετικά με τα προβλήματα της οικονομικής κρίσης και την Ελληνική ιδιαιτερότητα πέρα από τα οικονομικά ζητήματα, η φίλη σε μια αποστροφή του λόγου της μου είπε κάτι που λένε πολλοί συμπολίτες μας: "Μεταξύ σοβαρού και αστείου, έτσι όπως τα κάναμε και έτσι όπως σκεφτόμαστε, δεν βλέπω πως θα ξεκολλήσουμε από τον πάτο. Κι επειδή χρειάζεται οπωσδήποτε μια ολική επανεκκίνηση της χώρας, δεν θα έβλεπα με κακό μάτι να έρθουν ξένοι, ακόμα και Γερμανοί, να μας κυβερνήσουν όπως εκείνοι ξέρουν....".

Αν της απαντούσα σε σχέση με τις ιδιαιτερότητές μας ως νεοέλληνες (δεν το έκανα τελικά γιατί μάλλον δεν θα είχε όρεξη να ακούσει τις "αναλύσεις" μου), θα της έλεγα μάλλον τα εξής:

Καταρχήν, σε ένα πρώτο επίπεδο κανένας Γερμανός ή άλλος τοποτηρητής δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί για το καλό των Ελλήνων. Κι αυτό όχι για λόγους "ανθελληνισμού" ή άλλων ανοησιών, αλλά για τον πολύ απλό λόγο ότι το μόνο που ενδιαφέρει τον όποιο τοποτηρητή δεν είναι τίποτε άλλο από τα δικά του συμφέροντα - τελεία και παύλα....

Όμως, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι με ένα μαγικό (Γερμανικό;) ραβδί λύναμε τα γνωστά προβλήματα του χρέους, της αδυναμίας παραγωγής, της κακοδιοίκησης και τα λοιπά επίκαιρα προβλήματα (που νομοτελειακά πλέον μας οδηγούν σε κοινωνικό ολοκαύτωμα), θα συνέχιζαν να υπάρχουν εγγενή και θεμελιώδη ζητήματα που μας χαρακτηρίζουν ως νεοέλληνες, και τα οποία συγκριτικά με τα προηγούμενα είναι απείρως πιο δύσκολο να ξεπεραστούν.
Ακόμα, λοιπόν κι αν καταφέρουμε να βάλουμε σε τάξη τα οικονομικά μας, ακόμα και αν βρούμε τρόπο να βγούμε από την ύφεση, φοβάμαι ότι τίποτα ουσιαστικό δεν θα αλλάξει και ότι και πάλι στην επόμενη "στροφή" θα μας περιμένουν οι κερδοσκοπικές ύαινες του μέλλοντος για να μας ισοπεδώσουν εκ νέου.

Κι τούτο γιατί δεν θα αλλάξει σε τίποτε αυτό που θα ονομάζαμε νεο-ελληνικός κοινωνικοπολιτικός πολιτισμός.
Τι εννοώ; Με πολύ απλά λόγια, εννοώ ότι ο νεοέλληνας:

• δεν γνωρίζει τι σημαίνει στην ουσία ο όρος "αξιοκρατία",
• δεν έχει ποτέ μάθει να αναγνωρίζει και να σέβεται την αξία του συνανθρώπου του γιατί βλέπεις πάντα ο ίδιος είναι καλύτερος σε όλα.....,
• δεν έχει ποτέ αποκτήσει κοινωνική συνείδηση και δεν γνωρίζει την έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης,
• δεν έχει ποτέ διδαχθεί να σέβεται καν την ουρά μπροστά στο ταμείο ή στο φανάρι,
• δεν έχει ποτέ καταλάβει βασικά πράγματα σε μια δημοκρατία, όπως π.χ. ότι να πληρώνει τους φόρους του είναι υποχρέωση προς τον διπλανό του και όχι καταναγκασμός απέναντι σε ένα απρόσωπο Κράτος.

Αντίθετα, τα τελευταία 60 τουλάχιστον χρόνια (και σαφώς πολύ πριν την Μεταπολίτευση που όλοι τόσο εύκολα πετροβολούν) ο νεοέλληνας έχει συστηματικά και μεθοδικά εκπαιδευτεί:

• να κλέβει από τη μία τον φόρο που του αναλογεί και παράλληλα να δηλώνει με περισσό θράσος ότι "εγώ ρε τους πληρώνω τους Δημόσιους Υπάλληλους!" (δηλ. ο συστηματικός κλέφτης πληρώνει το θύμα της κλοπής!!......)
• να αποθεώνει όχι τις αξίες, αλλά τις "γραβάτες" και τα "άδεια πουκάμισα" διαφόρων σοβαροφανών ντενεκέδων,
• να ωρύεται όταν στο νοσοκομείο δυσκολεύεται να βρει μια μπουκάλα αίμα για τον συγγενή του, ενώ την ίδια στιγμή αρνείται να γίνει αιμοδότης,
• να οχυρώνεται γύρω από το προσωπικό του όφελος, την ομαδούλα του ή το συγγενολόι του αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο, σαν εκείνο τον μεγαλοπαράγοντα του ποδοσφαίρου που είχε δηλώσει το γνωστό "Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε, και οι άλλοι να παν να γαμηθούνε......",
• να κυνηγάει το εύκολο, το εφήμερο, το εντυπωσιακό και ποτέ τίποτε το ουσιαστικό

Τι μπορεί να φταίει για όλα αυτά;

Πολλά, αλλά πρωτίστως η κυρίαρχη ελίτ αυτής της κοινωνίας και η κουλτούρα που έχει επιβάλει σε αυτόν τον τόπο. Ένα ολόκληρο σύστημα αξιών χτίστηκε πάνω στην πλάτη των κατοίκων αυτής της χώρας ως αποτέλεσμα του Εμφυλίου Πολέμου, τις συνέπειες του οποίου ακράδαντα πιστεύω ότι ακόμα πληρώνουμε σε κοινωνικό επίπεδο. Είναι γεγονός (άσχετα με την πολιτική θεώρηση του καθενός), ότι μετά τον Εμφύλιο ο μισός σχεδόν ελληνικός πληθυσμός τέθηκε για 30 τουλάχιστον χρόνια στο περιθώριο της κοινωνικής και οικονομικής ζωής του τόπου. Και ένα ακόμα μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού έμαθε να κρύβει την άποψή του, να κρύβει τις σκέψεις του, να μην "ενοχλεί" το σύστημα, να γλύφει την εξουσία και κυρίως να κοιτάει την ζωούλα του, το σόι του και την τσεπούλα του αδιαφορώντας για τους άλλους και την κοινωνία. Εκ των άνωθεν επιβλήθηκε και κυριάρχησε το μοντέλο της ατιμωρησίας (κανείς κατοχικός συνεργάτης των Ναζί δεν τιμωρήθηκε ποτέ στην Ελλάδα), της κρυψίνοιας, του γλυψίματος και του προσωπικού μικροσυμφέροντος.
Και όποτε αυτός ο λαός τόλμησε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να σηκώσει κεφάλι και να ραγίσει το καύκαλο της σάπιας κυρίαρχης φεουδαρχικής ελίτ, πάντα το σύστημα είχε τον τρόπο να πατάσει την ελπίδα: Μετά την πολιτιστική άνθιση της δεκαετίας του '60, μας φορέσανε τη Χούντα και μετά την ελπίδα της Δημοκρατίας που για πρώτη φορά από το 1936 γύρισε στην Ελλάδα μόλις το 1974, μας έφεραν τον καταναλωτισμό, τη φτήνεια, το σκυλάδικο και τη βλαχομπαρόκ αισθητική κάτι κασμηρολινάτσων που πλασάρονταν μέσα από τα ΚΛΙΚ, τα ΝΙΤRO και την ΑΘΗΝΑ 2004....

Τι κρύβει το μέλλον, θα το δούμε.
Ένα είναι σίγουρο: Με αφορμή την κρίση είτε θα βρούμε τη διέξοδο ανατρέποντας τη σαπίλα των μετεμφυλιακών δεκαετιών, είτε αυτός ο τόπος θα καρφώσει το τελευταίο καρφί στο φέρετρό του.

Χουντική παράσταση σε επανάληψη

Η γνωστή παράσταση του χουντικής νοοτροπίας κατεστημένου που μας κυβερνά, ανέβηκε σε επανάληψη και πάλι σήμερα κατά τη διάρκεια της πορείας των συνδικάτων στο Σύνταγμα.

Το σενάριο χιλιοπαιγμένο :

Το ΠΑΜΕ φτάνει (σε παράταξη μαθητικής παρελάσεως) στο Σύνταγμα, και αποχωρεί αυτοστιγμή από το κρίσιμο σημείο, μπας και στενοχωρήσει το σύστημα. Εδώ σημειώνεται και η κορυφαία κωμική στιγμή της παράστασης, καθώς το ΠΑΜΕ υποχωρώντας από τον χώρο μπροστά από τη Βουλή, ανακράζει δυνατά συνθήματα με επίκεντρο την ανυπακοή και την προτροπή προς τον λαό να μην υποχωρεί............

Η συνέχεια δεν είναι εξίσου κωμική.
Ομοιάζει με την ατάκα της διαφήμισης "Η μέρα φεύγει, το Johnnie Walker έρχεται!". Το σλόγκαν πλέον μετατρέπεται σε "Το ΠΑΜΕ φεύγει, οι Μπάτσοι έρχονται!".

Μετά την αποχώρηση λοιπόν των "ριψάσπιδων" του ΠΑΜΕ, συνεχίζουν να καταφτάνουν στην Πλατεία χιλιάδες κόσμου, κυρίως ανοργάνωτοι αλλά και κάτω από τα πανώ των συνδικάτων.

Καθώς η Πλατεία αρχίζει να γεμίζει, βγαίνει στη σκηνή ο καλογυμνασμένος θίασος των Πραιτωριανών του Μνημονίου. Οι (κατ' ευφημισμό) άνδρες των ΜΑΤ, αρχίζουν να τέμνουν κατά διμοιρίες τη μάζα των διαδηλωτών διασχίζοντας κάθετα το πλήθος. Στατιστικά, ανάμεσα σε χίλιους ανθρώπους που προκαλούνται από το στενό μαρκάρισμα των ΜΑΤατζήδων, θα βρεθούν και 10 που θα τους πετάξουν ένα πλαστικό μπουκάλι. Αυτό αρκεί. Είναι το "εναρκτήριο λάκτισμα" για ό,τι θα ακολουθήσει.
Τι ακολούθησε;
Χημικά, χημικά και πάλι χημικά.... Και μετά βγαίνουν και οι κουκουλοφόροι κακοπληρωμένοι κομπάρσοι, ώστε να νομιμοποιηθεί η συνέχιση της ρίψης χημικών.

Η τελευταία σκηνή περιλαμβάνει την αποχώρηση του συνόλου σχεδόν των ειρηνικών διαδηλωτών, ακολουθεί όμως δωρεάν extra "μπιζ" από τους Πραιτωριανούς του Συστήματος και θεματοφύλακες της Βίας, τους αγαπητούς μας μπάτσους. Οι εν λόγω "κύριοι" για άλλη μία φορά, ξεχαρμανιάζουν με διεστραμμένα σαδιστική ευχαρίστηση επί πάντων, αλλά κυρίως πάνω σε δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ που τόσο φαίνεται τους έχουν θίξει καταγράφοντας το ευγενές "έργο" τους.
Τα ζώα αυτά (διότι περί ζώων πρόκειται) δεν φείδονται χτυπημάτων ακόμα και πάνω σε γυναίκες φωτορεπόρτερ!!
Ιδού και το φωτογραφικό ντοκουμέντο:


Μιλάμε για πολλά κιλά ανδρισμού....... Ο "κύριος" με το εθνόσημο αριστερά, κοπανάει με το γκλόμπ του (είναι καθώς φαίνεται το μόνο σκληρό αντικείμενο που φέρει πάνω του.....) μια γυναίκα φωτορεπόρτερ που κρατάει φωτογραφική μηχανή και μάσκα, ενώ το έτερο ζώο (φέρον και αυτό το εθνόσημο, βεβαίως, βεβαίως) στα δεξιά της εικόνας, κλωτσάει ως γνήσιο μουλάρι ένα περαστικό που απλά βαδίζει.......

Κάπως έτσι πέφτει και η αυλαία.

Συμπέρασμα:
Το σημερινό καθεστώς πρακτικά έχει επιβάλει την απαγόρευση κάθε μορφής συγκέντρωσης διαμαρτυρίας. Πλέον, μάθετε ότι δεν μπορείτε να ασκείτε το Συνταγματικό σας δικαίωμα να συνέρχεσθε ελευθέρως. Κι αν δεν το έχετε μάθει, θα αναλάβουν να σας το μάθουν τα ανθρωπάρια της ΕΛΑΣ, που εκτός του ρόλου τους ως Πραιτωριανοί - Φύλακες του Συστήματος, έχουν πλέον αναλάβει και τα καθήκοντα του τρομοκράτη (και μάλιστα με πολύ μικρές απολαβές).

Το "Ελληνικό" λοιπόν Κράτος, καταπατά το Ελληνικό Σύνταγμα και ασκεί Κρατική Τρομοκρατία, για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό μετά τη Χούντα του 1967-74!

Ζήτω λοιπον στη νέα Χούντα!

Υ.Γ.:
Ξέχασα να σας μιλήσω και για τον σκηνοθέτη!
Πρόκειται για έναν εξαιρετικό καλλιτέχνη, που γεννήθηκε στην Πλατεία Κολιάτσου (όπως μας πληροφορούσε όταν ήθελε να εκλεγεί Δήμαρχος) και κάποια στιγμή έγινε και Πρόεδρος της ΕΦΕΕ, από όπου φαίνεται ότι έμαθε από πρώτο χέρι τις αστυνομικές χο(ι)ρογραφίες.

Πως και γιατί χρεωθήκαμε τελικά;

Ίσως τα παρακάτω να έχουν ξαναειπωθεί, ίσως πάλι να μην έχουν τεθεί όσο θα έπρεπε στο κέντρο της συζήτησης περί τα οικονομικά, αλλά κάποιες σκέψεις (ή απορίες....) θα με αφήσετε να διατυπώσω πάνω στο θέμα του Ελληνικού Χρέους.

Πρόκειται για ερωτήματα που μάλλον εύκολα έχουν προσπεραστεί, χωρίς ουσιαστική εμβάθυνση. Κι αυτό με βάζει σε σκέψεις. Με βάζει σε σκέψεις όπως κάθε τι που μας σερβίρεται ως θέσφατο, ως μια υπέρτατη αυταπόδεικτη αλήθεια που θα πρέπει να θεωρήσουμε δεδομένη χωρίς δεύτερη σκέψη.

Κάτι μ' έπιασε λοιπόν σήμερα, και θέλω να μοιραστώ τις απορίες μου μαζί σας.

Θα ξεκινήσω με μία παραδοχή εργασίας, που όμως κατά την εκτίμησή μου δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, ίσως μάλιστα να ταυτίζεται με αυτήν:
Το πρόβλημα χρέους της Ελλάδας (αλλά και τον υπόλοιπων χωρών του Ευρωπαϊκού νότου) αρχίζει να παίρνει μη διαχειρίσιμες διαστάσεις μετά την είσοδο της χώρας στην Ευρωζώνη, δηλ. μετά την αντικατάσταση του εθνικού νομίσματος από το νόμισμα του ισχυρού Ευρωπαϊκού βορρά (το Ευρώ €), δηλ. επί της ουσίας την αντικατάσταση του εθνικού νομίσματος με ξένο συνάλλαγμα.

Ιδού λοιπόν οι απορίες:

1. Μια χώρα που δεν μπορεί να τυπώσει νόμισμα και έχει συνεχώς και για δεκαετίες αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο, πως θα συνεχίσει να "ζει" όταν το συνάλλαγμα που δαπανά για την αγορά προϊόντων είναι συνεχώς μεγαλύτερο από το συνάλλαγμα που κερδίζει (είτε μέσω εξαγωγών προϊόντων, είτε μέσω εισροών στον τομέα της παροχής υπηρεσιών)? Δεν θα καταφύγει αναγκαστικά στον δανεισμό?
   
2. Όταν μια χώρα έχει έλεγχο της τελωνειακής της πολιτικής και φυσικά του καθορισμού της ισοτιμίας του εθνικού της νομίσματος, μπορεί να περιορίσει τις εισαγωγές ξένων προϊόντων, είτε επιβάλλοντας δασμούς στα εισαγόμενα προϊόντα, είτε υποτιμώντας το εθνικό νόμισμα. (Αν θυμάστε, στην προ-€υρώ Ελλάδα, μια τηλεόραση ήταν τόσο ακριβή λόγω ισοτιμίας και δασμών που συνήθως έπρεπε να περάσουν πάνω από 5 χρόνια για να την αλλάξουμε με μία καινούργια. Σήμερα έχει σχεδόν ευτελή αξία). Πως λοιπόν όταν η ΕΕ σου απαγορεύει την επιβολή δασμών στα εισαγόμενα προϊόντα είναι δυνατό να μην έχεις ελλείμματα και χρέη τα οποία θα χρειαστεί αναγκαστικά να καλύψεις με δανεισμό?
   
3. Πως μια χώρα που χρησιμοποιεί στις συναλλαγές της το σκληρό νόμισμα ενός οικονομικού κολοσσού όπως η Γερμανία (μην ξεχνιόμαστε - το € είναι το νόμισμα της Γερμανίας...), είναι ποτέ δυνατόν να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα των δικών της προϊόντων στις ξένες αγορές? Αντίθετα, τα προϊόντα της χάνουν ακόμα και την εσωτερική αγορά σε βάρος των εισαγωγών από χώρες με φτηνό κόστος παραγωγής. Κλασσικό παράδειγμα τα λεμόνια Αργεντινής και οι πατάτες Αιγύπτου. Και όταν με τον τρόπο αυτό καταστρέφεται η εθνική παραγωγή, πως είναι δυνατό για τη χώρα αυτή να μην καταφύγει σε όλο και μεγαλύτερο δανεισμό?
4. Πρόσθετα σε όλα τα παραπάνω, πως είναι δυνατό να περιορίσεις τον ιδιωτικό δανεισμό (κάρτες, στεγαστικά, καταναλωτικά δάνεια) κάτω από το ισχυρό Γερμανικό νόμισμα (το €) και κάτω από την πλύση εγκεφάλου των οικονομολόγων της εποχής Σημίτη (όταν όλοι τους μας διαβεβαίωναν για την δήθεν σύγκλιση της "εύρωστης" Ελληνικής οικονομίας με αυτήν των ισχυρών Ευρωπαϊκών χωρών)? Πως λοιπόν να περιορίσεις τον δανεισμό όταν η αύξηση των τιμών (και η αντικειμενική μείωση της "αξίας" του χρήματος) χτύπουν στην μετά € εποχή κόκκινο? Το 2000 αν θυμάστε, ένας μισθός 200.000 δρχ ήταν ένας πολύ καλός μισθός. Σήμερα, με το αντίστοιχο ποσό των 600€ είναι δυνατόν να ζήσει άνθρωπος? Αυτός ο υπερπληθωρισμός της αξίας του χρήματος, δεν οδηγεί σε διαρκώς αυξανόμενο δανεισμό?
   

Θα μου πείτε, "άρα υπονοείς ότι όλα αυτά είναι μέρος κάποιου σχεδιασμού?". Ναι, θεωρώ ότι είναι μέρος σχεδιασμού. Όχι όμως συνωμοσίας του ...... κακού Σιωνισμού ή των Νεφελίμ!!!! Αυτά είναι -με το συμπάθιο- για αφελείς.............
Δεν είναι ούτε καν αυτό με το οποίο ο δημοσιογράφος Μπογιόπουλος τιτλοφόρησε το νέο του βιβλίο "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε!" (πηγή)

Είναι κάτι πιο πρωτόγονο, πιο θεμελιώδες.
Είναι ένα παιχνιδάκι που για αιώνες παίζεται από τους ισχυρούς στην πλάτη των αδύναμων. Είναι το παιχνίδι του ελέγχου και της επιβολής.

Να σας το αποδείξω?
Σας μεταφράζω μικρό τμήμα από το πρωτότυπο στα αγγλικά του βιβλίου "Ο έμπορος του Prato" της Ι. Origo ("The Merchant of Prato", σελ. 59, Penguin, έκδοση 1992).
Πρόκειται για ένα βιβλίο ιστορίας που βασίστηκε στην αλληλογραφία ενός Ιταλού εμπόρου του 14ου αιώνα από την μικρή (και ανίσχυρη) πόλη Prato της Τοσκάνης, που ατύχησε να βρίσκεται κοντά στην πανίσχυρη Φλωρεντία.

Γράφει λοιπόν η συγγραφέας για την ιστορική εκείνη περίοδο:

"Η ιστορία του Prato το πρώτο μισό του 14ου αιώνα, σύμφωνα με τον Καθηγητή Nicastro είναι μια ιστορία διαρκούς αγώνα επιβίωσης, αγώνα για την ελευθερία. Ο αιώνας ξεκίνησε με την κατάληψη από τους Φλωρεντίνους του παλιού κάστρου της πόλης, με την δικαιολογία της προστασίας της πόλης, και στη συνέχεια εκ των πραγμάτων και χωρίς επίσημη νομιμοποίηση, η μικρή πόλη πέρασε υπό τον έλεγχο της ισχυρότερης. Οι κάτοικοι του Prato υποχρεώθηκαν να οχυρώσουν την πόλη τους κατ' εντολή της Φλωρεντίας και με δικά τους έξοδα (σημ.: όπως εμείς αγοράζουμε κατ' εντολή της ΕΕ τα δικά τους πανάκριβα όπλα), αναγκάστηκαν να δεχτούν αξιωματούχους διορισμένους από την ηγεσία της Φλωρεντίας (σημ.: όπως οι επίτροποι του ΔΝΤ και ο κύριος Reichenbach), να στέλνουν άντρες, όπλα και χρήματα για τους πόλεμους της Φλωρεντίας (σημ.: όπως εμείς στέλνουμε στρατό, χρήματα και φρεγάτες σε Σομαλίες και Αφγανιστάν για λογαρισμό του ΝΑΤΟ), να ανοίξουν τις πύλες τους χωρίς να επιβάλουν δασμούς στα προιόντα της Φλωρεντίας (σημ.: όπως και εμείς στα προιόντα της ΕΕ), και επιπλέον ήταν σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένοι για τις εξαγωγές των δικών τους προιόντων στους έμπορους της ισχυρής πόλης. Τα υφάσματα του Prato, πουλούνταν κυρίως στη Φλωρεντία ή όπου αλλού από Φλωρεντίνους εμπόρους και παράλληλα το Prato εξαρτιόταν από την Φλώρεντία για την αγορά αλατιού (σημ.: όπως δηλαδή είναι και σήμερα οι εμπορικές σχέσεις Ελλάδας - ΕΕ)".


Δεν είναι έτσι?