Είναι απίστευτα τα παιχνίδια που παίζει ο Χρόνος με την Ιστορία καμιά φορά....
Αμέσως μετά τη Γερμανική κατάληψη της Ελλάδας τον Απρίλιο του 1941, η Γερμανική κυβέρνηση σε συνεργασία με την κατοχική κυβέρνηση των δωσίλογων του Τσολάκογλου, ξεκίνησε μια ληστρική οικονομική πολιτική εντός της χώρας, κατάσχοντας εφόδια, τρόφιμα και πρώτες ύλες προς όφελος του Γ' Ράϊχ, αλλά και αναγκάζοντας την Ελλάδα να πληρώνει υπέρογκη αποζημίωση στη Γερμανία ως αντίτιμο για τη συντήρηση και τα έξοδα των ναζιστικών δυνάμεων κατοχής στη χώρα.
Όπως ήταν αναμενόμενο, κάποια στιγμή η χώρα βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεωκοπίας και τότε ο συνεργάτης των Γερμανών Έλληνας Υπουργός Οικονομικών Σωτ. Γκοτζαμάνης ζήτησε την "επιείκεια" του Βερολίνου σε επίσημη επίσκεψη του στη Γερμανική πρωτεύουσα. Οι Γερμανοί δεν πείστηκαν για τις ικανότητες του δωσίλογου Υπουργού και μάλιστα ο Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών του Γ' Ράϊχ Φον Ρίμπεντροπ έγραψε στις 17/10/1942: "Η σταθεροποίηση της παρούσας κατάστασης μέσω διαπραγματεύσεων με τις Ελληνικές Αρχές, είναι αδύνατη. Αυτή είναι η πεποίθησή μας".
Στην πραγματικότητα, οι Γερμανοί κατακτητές δεν εμπιστεύονταν κάποιον μη Γερμανό για να βγάλει πέρα την κατάσταση. Έτσι, αποφάσισαν να ορίσουν (16/10/1942 - 18 μήνες μετά την εισβολή) ένα Ναζί αξιωματούχο ως ειδικό απεσταλμένο για τα οικονομικά, ο οποίος θα επέβαλε την γερμανική θέληση για την εφαρμογή δρακόντειων μέτρων στην ελληνική οικονομία. Ο άνθρωπος αυτός ονομάζονταν Hermann Neubacher και ήταν ένας ικανός και έξυπνος τεχνοκράτης οικονομολόγος που είχε θητεύσει από Δήμαρχος της Βιέννης ως και στέλεχος του γερμανικού κολοσσού της χημικής βιομηχανίας με τεράστια συμφέροντα στα Βαλκάνια, IG Farben .
Hermann Neubacher
O Νeubacher κατάφερε αρχικά να ισορροπήσει την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, χωρίς όμως τελικά να μπορέσει να φρενάρει τις υπέρογκες απαιτήσεις της Βέρμαχτ και την τελική οικονομική κατάρρευση. Κατάφερε όμως να εξυπηρετήσει άριστα τα Γερμανικά συμφέροντα, μετριάζοντας την επιρροή άκρως φανατικών απόψεων, όπως αυτών του Αρχηγού των Γερμανικών Υπηρεσιών Ασφαλείας (SiPo/SD) στην Ελλάδα Walter Blume. Ο τελευταίος είχε τη φαεινή ιδέα να ζητήσει την εξόντωση όλου του αστικού πολιτικού προσωπικού της χώρας γιατί ήταν φιλοβρετανικό. Ο Νeubacher κατάφερε μέσω της επιρροής του στο Βερολίνο, αφενός να διώξει τον Blume από την Ελλάδα, αλλά και να περισώσει τους Έλληνες αστούς πολιτικούς, υπολογίζοντας ότι χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσε το Δυτικό μπλοκ να αντιμετωπίσει το συνεχώς ενισχυόμενο αριστερό πολιτικό κίνημα στην Ελλάδα.
(Βιβλιογραφία: Mark Mazower: Inside Hitler's Greece: The Experience of Occupation, 1941-44 (1993) )
______________________________________________________
70 περίπου χρόνια μετά, η Ελλάδα καλείται και πάλι να πληρώσει απίστευτα ποσά προς τους Ευρωπαίους δανειστές της.
Ο Έλληνας Υπουργός Οικονομικών μοιάζει ανήμπορος να ελέγξει την κατάσταση και να πείσει την κυρίαρχη Ευρωπαϊκή Δύναμη (.......τη Γερμανία και πάλι!) για την ικανότητα της κυβέρνησης να λύσει το πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, οι Γερμανοί δεν εμπιστεύονται κάποιον μη Γερμανό για να βγάλει πέρα την κατάσταση. Έτσι, αποφάσισαν να ορίσουν (09/2011 - 16 μήνες μετά το Μνημόνιο) ένα Γερμανό αξιωματούχο ως ειδικό απεσταλμένο για τα οικονομικά, ο οποίος θα επιβάλει την γερμανική θέληση για την εφαρμογή δρακόντειων μέτρων στην ελληνική οικονομία. Η ΕΕ λοιπόν (δηλ. η Γερμανία), στέλνει στην Ελλάδα τον οικονομικό της τοποτηρητή για να ελέγξει την κατάσταση (πηγή). Ο σύγχρονος οικονομικός τοποτηρητής είναι (και πάλι) ένας Γερμανός τεχνοκράτης οικονομολόγος, στέλεχος της ΕΕ, με το όνομα Horst Reichenbach. Θα μπορέσει άραγε αυτός να περιορίσει τις υπέρογκες απαιτήσεις της Βέρμαχτ (συγγνώμη των Δανειστών ήθελα να πω....) ή και πάλι θα καταλήξουμε στην οικονομική κατάρρευση?
Horst Reichenbach
Αυτό κανείς δεν το ξέρει. Κάτι άλλο όμως είναι σίγουρο:
Την εποχή του Νeubacher δεν υπήρχαν τηλεοράσεις και ΜΜΕ, υπήρχαν όμως δωσίλογοι και πρόθυμοι συνεργάτες.
Την εποχή του Reichenbach υπάρχουν πια και κανάλια αλλά και πρόθυμοι. Η πρώτη δημόσια συνέντευξη του νέου Γερμανού οικονομικού τοποτηρητή, δόθηκε κατά αποκλειστικότητα στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ.
Αμέσως μετά τη Γερμανική κατάληψη της Ελλάδας τον Απρίλιο του 1941, η Γερμανική κυβέρνηση σε συνεργασία με την κατοχική κυβέρνηση των δωσίλογων του Τσολάκογλου, ξεκίνησε μια ληστρική οικονομική πολιτική εντός της χώρας, κατάσχοντας εφόδια, τρόφιμα και πρώτες ύλες προς όφελος του Γ' Ράϊχ, αλλά και αναγκάζοντας την Ελλάδα να πληρώνει υπέρογκη αποζημίωση στη Γερμανία ως αντίτιμο για τη συντήρηση και τα έξοδα των ναζιστικών δυνάμεων κατοχής στη χώρα.
Όπως ήταν αναμενόμενο, κάποια στιγμή η χώρα βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεωκοπίας και τότε ο συνεργάτης των Γερμανών Έλληνας Υπουργός Οικονομικών Σωτ. Γκοτζαμάνης ζήτησε την "επιείκεια" του Βερολίνου σε επίσημη επίσκεψη του στη Γερμανική πρωτεύουσα. Οι Γερμανοί δεν πείστηκαν για τις ικανότητες του δωσίλογου Υπουργού και μάλιστα ο Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών του Γ' Ράϊχ Φον Ρίμπεντροπ έγραψε στις 17/10/1942: "Η σταθεροποίηση της παρούσας κατάστασης μέσω διαπραγματεύσεων με τις Ελληνικές Αρχές, είναι αδύνατη. Αυτή είναι η πεποίθησή μας".
Στην πραγματικότητα, οι Γερμανοί κατακτητές δεν εμπιστεύονταν κάποιον μη Γερμανό για να βγάλει πέρα την κατάσταση. Έτσι, αποφάσισαν να ορίσουν (16/10/1942 - 18 μήνες μετά την εισβολή) ένα Ναζί αξιωματούχο ως ειδικό απεσταλμένο για τα οικονομικά, ο οποίος θα επέβαλε την γερμανική θέληση για την εφαρμογή δρακόντειων μέτρων στην ελληνική οικονομία. Ο άνθρωπος αυτός ονομάζονταν Hermann Neubacher και ήταν ένας ικανός και έξυπνος τεχνοκράτης οικονομολόγος που είχε θητεύσει από Δήμαρχος της Βιέννης ως και στέλεχος του γερμανικού κολοσσού της χημικής βιομηχανίας με τεράστια συμφέροντα στα Βαλκάνια, IG Farben .
Hermann NeubacherO Νeubacher κατάφερε αρχικά να ισορροπήσει την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, χωρίς όμως τελικά να μπορέσει να φρενάρει τις υπέρογκες απαιτήσεις της Βέρμαχτ και την τελική οικονομική κατάρρευση. Κατάφερε όμως να εξυπηρετήσει άριστα τα Γερμανικά συμφέροντα, μετριάζοντας την επιρροή άκρως φανατικών απόψεων, όπως αυτών του Αρχηγού των Γερμανικών Υπηρεσιών Ασφαλείας (SiPo/SD) στην Ελλάδα Walter Blume. Ο τελευταίος είχε τη φαεινή ιδέα να ζητήσει την εξόντωση όλου του αστικού πολιτικού προσωπικού της χώρας γιατί ήταν φιλοβρετανικό. Ο Νeubacher κατάφερε μέσω της επιρροής του στο Βερολίνο, αφενός να διώξει τον Blume από την Ελλάδα, αλλά και να περισώσει τους Έλληνες αστούς πολιτικούς, υπολογίζοντας ότι χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσε το Δυτικό μπλοκ να αντιμετωπίσει το συνεχώς ενισχυόμενο αριστερό πολιτικό κίνημα στην Ελλάδα.
(Βιβλιογραφία: Mark Mazower: Inside Hitler's Greece: The Experience of Occupation, 1941-44 (1993) )
______________________________________________________
70 περίπου χρόνια μετά, η Ελλάδα καλείται και πάλι να πληρώσει απίστευτα ποσά προς τους Ευρωπαίους δανειστές της.
Ο Έλληνας Υπουργός Οικονομικών μοιάζει ανήμπορος να ελέγξει την κατάσταση και να πείσει την κυρίαρχη Ευρωπαϊκή Δύναμη (.......τη Γερμανία και πάλι!) για την ικανότητα της κυβέρνησης να λύσει το πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, οι Γερμανοί δεν εμπιστεύονται κάποιον μη Γερμανό για να βγάλει πέρα την κατάσταση. Έτσι, αποφάσισαν να ορίσουν (09/2011 - 16 μήνες μετά το Μνημόνιο) ένα Γερμανό αξιωματούχο ως ειδικό απεσταλμένο για τα οικονομικά, ο οποίος θα επιβάλει την γερμανική θέληση για την εφαρμογή δρακόντειων μέτρων στην ελληνική οικονομία. Η ΕΕ λοιπόν (δηλ. η Γερμανία), στέλνει στην Ελλάδα τον οικονομικό της τοποτηρητή για να ελέγξει την κατάσταση (πηγή). Ο σύγχρονος οικονομικός τοποτηρητής είναι (και πάλι) ένας Γερμανός τεχνοκράτης οικονομολόγος, στέλεχος της ΕΕ, με το όνομα Horst Reichenbach. Θα μπορέσει άραγε αυτός να περιορίσει τις υπέρογκες απαιτήσεις της Βέρμαχτ (συγγνώμη των Δανειστών ήθελα να πω....) ή και πάλι θα καταλήξουμε στην οικονομική κατάρρευση?
Horst ReichenbachΤην εποχή του Νeubacher δεν υπήρχαν τηλεοράσεις και ΜΜΕ, υπήρχαν όμως δωσίλογοι και πρόθυμοι συνεργάτες.
Την εποχή του Reichenbach υπάρχουν πια και κανάλια αλλά και πρόθυμοι. Η πρώτη δημόσια συνέντευξη του νέου Γερμανού οικονομικού τοποτηρητή, δόθηκε κατά αποκλειστικότητα στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ.
Εδώ είναι που λένε:
"Κάθε ομοιότης με πραγματικά περιστατικά ή πρόσωπα είναι τελείως συμπτωματική".
Έτσι δεν είναι?
"Κάθε ομοιότης με πραγματικά περιστατικά ή πρόσωπα είναι τελείως συμπτωματική".
Έτσι δεν είναι?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου