Κάπου εκεί στα τέλη της δεκαετίας του '80 η μπάλα χάθηκε και στην Ελλάδα....
Βέβαια η ομογενοποίηση των ψυχών και των αξιών είχε αρχίσει από πιο παλιά σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η Ευρώπη είχε ήδη πάψει να παράγει ιδέες από τα τέλη της δεκαετίας του '60, το ενδιαφέρον για την πολιτική και τα κοινά άρχισε σταθερά να χάνει έδαφος στην ίδια ήπειρο μετά τη (σχεδιασμένη για αυτό) δολοφονία του Άλντο Μόρο στην Ιταλία το 1978, ο ευρωπαϊκός πολιτισμός έσβηνε ήδη μετά τη δεκαετία του '80 στα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά κέντρα.
Τη θέση τους κατέλαβαν οι "ιδέες", η "πολιτική" και η "κουλτούρα" που αναφέρουμε συνήθως ως Αμερικάνικη, στην ουσία όμως είναι οι ιδέες, η πολιτική και η κουλτούρα της Παγκοσμιοποίησης.
"Ein Volk, ein Reich, ein Führer" (ένας Λαός, ένα Κράτος, ένας Ηγέτης) έλεγαν παλιά οι Ναζί στη Γερμανία, αλλά το σύνθημα αυτό είναι σήμερα το πρόταγμα της Παγκοσμιοποίησης, το πρόταγμα του Νεο-φιλελευθερισμού.
Ένας Ηγέτης μπορεί να μην υπάρχει, υπάρχει όμως ένα παρόμοιο κράτος παντού
που εφαρμόζει τις ίδιες ιδεοληπτικές οικονομικές θεωρίες, και
Πολιτικοί-Καρμπόν που μιλάνε, φέρονται και ασκούν πολιτική με ίδιο και
απαράλλαχτο τρόπο.
Και γίναμε όλοι ένα........ Όλοι για τη μάσα, όλοι για τα φράγκα, όλοι για την πάρτη μας, με τον ίδιο τρόπο ζωής, την ίδια (υπο)κουλτούρα, την ίδια (χαμένη) αισθητική, την ίδια (άδεια) "ψυχή".Και όσον αφορά τις Αξίες, αντικαταστάθηκαν όλες από τηη μια, τη μοναδική, απόλυτη, υπέρτατη Αξία, το ΚΕΡΔΟΣ!
Είναι τόσο βίαιη και απόλυτη η ισοπέδωση της διαφορετικότητας των ανθρώπων και των πολιτισμών που ακόμα και χαμηλού "κινδύνου" δραστηριότητες έχουν περάσει από την βαριά πρέσα της εξομάλυνσης. Ζούμε την εποχή που η Εθνική Βραζιλίας παίζει την ίδια μπάλα όπως και η Εθνική Ιταλίας, ένα αυτοκίνητο της FIAT είναι ίδιας ποιότητας και δυνατότητας με ένα VW, ένας πιτσιρικάς σε μια παραλία της Κυανής Ακτής στη Γαλλία ακούει το ίδιο (χαζοπόπ) τραγούδι που ακούει και ο αντίστοιχος πιτσιρικάς στη Λούτσα.
Εδώ στην Ελλάδα, η φθίνουσα πορεία μετά το τέλος της δεκαετίας του '80 είναι σταθερά επιταχυνόμενη.
Στον πολιτισμό, στο κυρίαρχο δηλαδή συστατικό της "Ελληνικής ταυτότητας", το λαϊκό τραγούδι αντικαταστάθηκε από το Σκυλοτσιφτετέλι, η μουσική ποίηση από τους Καρβελοφοίβους, το έντεχνο ενός Μούτση, Μικρούτσικου, Λοίζου, Σαββόπουλου από κάτι μίζερους κλαψομούνηδες τύπου Μάλαμα, ο κινηματογράφος του Αγγελόπουλου, του Κούνδουρου, του Νικολαΐδη, από το "Safe Sex" και την "Πολίτικη Κουζίνα", ο πεζός λόγος ενός Τσίρκα, ενός Μουρσελλά, ενός Ταχτσή από κάτι "λογοτεχνήματα" του τύπου "Οι μάγισσες της Σμύρνης" και "Όχι πια σεξ, μόνο φίλοι".
Η ομορφούλα η Μαρία η κόρη του μπακάλη απ' το Αιγάλεω έγινε "Μαρί" αφού πρώτα παντρεύτηκε ένα ραμολιμέντο που κατέχει μεγάλο κανάλι και ασχολείται πλέον με .....φιλανθρωπίες, ο Μήτσος από το Περιστέρι, έβαλε αεροτομή στο Golf και μιμείται τον .... Stan, ενώ ακόμα και η λαϊκή κωμική σάτιρα του Χάρυ Κλυν αντικαταστάθηκε από τις απίστευτα χαμηλού επιπέδου γελοιότητες του ...Σεφερλή.
Ο νεο-Έλληνας έπεσε σε καλά στημένη παγίδα, σαν έτοιμος από καιρό.....
Πίστεψε τα λόγια των "εκσυγχρονιστών" των Σημίτη & Co. ότι ξαφνικά έγινε οικονομικά ισχυρός, ότι πλέον με το σκληρό € θα μεταμορφωθεί σε Γερμανός, ότι δεν τρέχει τίποτα αν έχει 20 φουσκωμένες πιστωτικές και 3 διακοποδάνεια να τρέχουν. Και όχι μόνο: Ο νεο-Έλληνας οδηγήθηκε έντεχνα και σταθερά με τεχνικές που κάνουν τον Γκέμπελς να μοιάζει ερασιτέχνης, στο να δανειστεί με δόση πάνω από το μισό εισόδημά του για να αποκτήσει σπίτι 120 κατ' ελάχιστο τετραγωνικών, δεύτερο και τρίτο αυτοκίνητο και ένα πορτοφόλι πιστωτικές, την ίδια ώρα που έχανε τις αποταμιεύσεις του στο Χρηματιστήριο το 1999 χωρίς να ακουστεί ψίθυρος για τη ληστεία.
Και όταν η Μεγάλη Φούσκα έσκασε, άφησε πίσω της έναν λαό ημι-ηλίθιο και αποβλακωμένο που ακόμα δεν έχει κατ' ελάχιστο συνειδητοποιήσει σε τι κατάσταση βρίσκεται και τι τον περιμένει μπροστά. Και πως να ήταν αλλιώς για έναν λαό που έχει πια χάσει τη ψυχή και την αξιοπρέπειά του.
Έναν λαό σε πλήρη σύγχυση με ανύπαρκτη κριτική σκέψη, έναν λαό που περνάει τη Βίσση για Σταρ, τον Χατζηγιάννη για σπουδαίο καλλιτέχνη, τον Βύρωνα Πολύδωρα για "Λόγιο", τον Β. Βενιζέλο για ισορροπημένο άνθρωπο, τη Χρυσή Αυγή για αντισυστημική δύναμη, τον Τ. Θεοδωρακόπουλο για διανοούμενο, τον Πρετεντέρη για δημοσιογράφο και ΤΑ ΝΕΑ για εφημερίδα.
Έναν λαό με 1.500.000 ανέργους από τους οποίους ούτε το 10% δεν έχει κατέβει στο δρόμο, με ανύπαρκτες προοπτικές για τα επόμενα τουλάχιστον 10 χρόνια (και λίγα λέω), που όμως τσιμπάει με τη μία στα διάφορα success story.
Το μόνο που τον προβληματίζει φαίνεται να είναι αν στην περίπτωση που ξαναγυρίσει στη Δραχμή θα μπορεί να αγοράσει LCD 52" και κυρίως αν η Αριστερά έχει 100% εγγυημένα αποτελεσματικό πρόγραμμα (ενώ είναι σχεδόν βέβαιος ότι οι κυβερνώντες που ψηφίζουν έχουν). Κατά τα άλλα, στέκεται παθητικός θεατής και βλέπει τα ..........τρένα να περνούν
Η σύγχυση όμως θα παράγει αποτελέσματα. Άσχημα αποτελέσματα που θα λουστούμε όλοι και μάλιστα αρκετά σύντομα.
