Τα πρόσφατα γεγονότα στη Μανωλάδα είναι γνωστά. Όπως γνωστά επίσης πρέπει να είναι και τα παλαιότερα περιστατικά, πάλι στην ίδια περιοχή, πάλι με τα ίδια θύματα, πάλι με τους ίδιους θύτες.
(Όποιος έχει ξεχάσει μπορεί να απλά φρεσκάρει τη μνήμη του εδώ).
(Όποιος έχει ξεχάσει μπορεί να απλά φρεσκάρει τη μνήμη του εδώ).
Οι εικόνες θα μπορούσε εύστοχα να πει κάποιος, θυμίζουν το ιστορικό παρελθόν. Δούλοι, αφεντικά και δουλέμποροι σε ένα ματωμένο κουβάρι απ' αυτά που έχει χορτάσει αυτός ο πλανήτης.
Το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης θα καταδικάσει τις πράξεις των πιστολάδων και των τσιφλικάδων - αφεντικών τους. Θα υπάρξουν όμως και κάποιοι (βλέπεις πάντα υπάρχουν "κάποιοι".....) που θα βρουν αιτιολογημένες τις πράξεις αφού "τι θα 'πρεπε να κάνουν τρεις άνθρωποι απέναντι σε 200 εξαγριωμένους? Φοβήθηκαν και πυροβόλησαν!". Όπως θα "βρεθούν" και δυο-τρία καδρόνια στον τόπο του εγκλήματος, ώστε να βρεθεί και ένας δικαστής που μετά από κάποια χρόνια που θα γίνει η δίκη (και ενώ το συμβάν θα έχει ξεχαστεί), θα αναγνωρίσει στους εγκληματίες το ελαφρυντικό της άμυνας.......
Αλλά δεν θα ήθελα να μιλήσω για το περιστατικό.
Το περιστατικό μοιάζει ίσως να μην έχει σχέση με τη δική μας πραγματικότητα.
Οι περισσότεροι θα νομίζουν πως το θέμα αφορά απλά κάποιους μετανάστες που ψάχνουν να βρουν ένα παράνομο μεροκάματο και κάποιους μεγαλοαγρότες που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν αυτή τη κατάσταση και πάντως κάποιους άλλους και όχι εμάς!
Ο Μπέρτολντ Μπρεχτ όμως είχε πει το παρακάτω που μόνο κλισέ δεν είναι:
" Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν
ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν
ήμουν κομμουνιστής. Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα,
γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών
που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν
καθολικός.
Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου ..."
Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου ..."
Μήπως σήμερα οι Μετανάστες και αύριο εμείς? Γι αυτό λοιπόν θα ήθελα να μιλήσω.
Η Μανωλάδα φίλοι μου ΕΙΝΑΙ το Μέλλον που μας επιφυλάσσουν:
- Είναι η Ελλάδα της Ανεργίας,
- Είναι η Ελλάδα που ο εργαζόμενος των 500€ θεωρείται "προνομιούχος" απέναντι στον άνεργο,
- Είναι η Ελλάδα των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών με τη μειωμένη φορολογία των επιχειρήσεων και τα ανύπαρκτα εργατικά δικαιώματα,
- Είναι η Ελλάδα της ανασφάλιστης και απλήρωτης εργασίας,
- Είναι η Ελλάδα των "εγγυημένων" συντάξεων των 300€ μετά από 40 χρόνια εργασίας
- Είναι -κυρίως- η Ελλάδα που της στέρησαν την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
Και σε όσους ίσως με βρίσκουν υπερβολικό, θα τους προτείνω ένα παιχνίδι:
Φαντάζομαι, το γνωστό "λαγό"(*) του νεο-φιλελευθερισμού, φερέλπιδα πολιτικό και πρόεδρο του κόμματος "Δημιουργία Ξανά", κ. Θ. Τζήμερο, θα τον ξέρετε.
Το παιχνίδι που προτείνω είναι απλό.
Θα αντιγράψω παρακάτω θέσεις του κόμματος του κου Τζήμερου από την επίσημη ιστοσελίδα του. Πρόκειται για τις προτάσεις του για το Μεταναστευτικό ζήτημα και κάποια σχετικά επιχειρήματα.
Αυτό που θα κάνω είναι να τροποποιήσω το κείμενο, αλλάζοντας κυρίως τη λέξη "μετανάστης" με τη λέξη "άνεργος". Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Πάμε λοιπόν:
Λέει ο Τζήμερος.....
Να χρησιμοποιηθούν όσοι μετανάστες άνεργοι δεν μπορούν να απελαθούν βρουν εργασία για φτηνό
εργατικό δυναμικό σε ειδικές οικονομικές ζώνες που ταυτόχρονα θα είναι
και περιοχές διαμονής τους. Διαφωνούμε με τις «φιλελεύθερες» απόψεις πως
κάθε εργαζόμενος, είτε είναι μετανάστης είτε «ντόπιος», έχει τα ίδια
εργασιακά δικαιώματα, διότι είναι ανεφάρμοστες στην πράξη
..... και προσθέτει στα επιχειρήματά του, ερωτήσεις του τύπου "τι είναι προτιμότερο":
- Να μην έχει ένας
μετανάστηςάνεργος κανένα εισόδημα, άρα να είναι εν δυνάμει εγκληματίας ή να έχει ένα, μικρό έστω, εισόδημα που θα του έδινε τη δυνατότητα να εξασφαλίσει την επιβίωσή του; - Να είναι γκέτο το κέντρο της Αθήνας και το λιμάνι της Πάτρας ή να
δημιουργηθούν συνοικισμοί
μεταναστώνανέργων (θελετε να τους ονομάσετε γκέτο; ονομάστε τους!) δίπλα σε βιομηχανικές ζώνες ή σε ζώνες αγροτικής παραγωγής; - Να μένει ένας
μετανάστηςάνεργος στο δρόμο και να κινδυνεύει και η υγεία του ίδιου και η δημόσια υγεία ή να ζει σε προκατασκευασμένα σπίτια χαμηλού κόστους π.χ. κοντέινερς, που μπορεί να του εξασφαλίσει ακόμα και η βιομηχανία στην οποία θα εργάζεται; - Να φεύγουν ελληνικές επιχειρήσεις και να εγκαθίστανται σε γειτονικές
χώρες με χαμηλούς μισθούς, ή να μένουν εδώ και να βρίσκουν φτηνό
εργατικό δυναμικό μεταξύ των
μεταναστώνανέργων?
Η ιστορία της Μανωλάδας είναι μια ιστορία που έρχεται από το παρελθόν και προβάλλεται στο μέλλον.
Και όπως είχε πει και πάλι ο Μπ. Μπρέχτ:
"Είδα το παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα νέο."
(*) Σε αγώνες δρόμου μεγάλων αποστάσεων, οι διοργανωτές βάζουν ένα "δεύτερο", ασήμαντο αθλητή να ηγηθεί της κούρσας στην αρχή για να δώσει πιό γρήγορο τέμπο στον αγώνα και γιά να μπορέσουν οι πρωταθλητές να φέρουν καλύτερους χρόνους. Εδώ στο ρόλου του λαγού ο Τζήμερος και στο ρόλο των πρωταθλητών οι πολιτικοί που κάνουν το κουμάντο....