Το τελευταίο καιρό έχει ξεκινήσει με πρωτοβουλία της κυβέρνησης μια κουβέντα σχετικά με την ανωνυμία των μπλόγκερς και τους "κινδύνους" που αυτή ενδέχεται να δημιουργεί σε ζητήματα που αφορούν την πιθανή προσβολή της προσωπικότητας θιγόμενων πολιτών. Κοντολογίς, το επιχείρημα είναι ότι κάποιος μπορεί κρυμμένος πίσω από την ανωνυμία να συκοφαντήσει ή να εκβιάσει έναν πολίτη, ενώ υπάρχει ο κίνδυνος ένας ανώνυμος μπλόγκερ να παρακινήσει πολίτες στην τέλεση αξιόποινων πράξεων. Για το λόγο αυτό, η κυβέρνηση εξετάζει νέα νομοθετικά μέτρα για την λειτουργία των μπλογκ ώστε να ταυτοποιούνται οι διαχειριστές τους (πηγή).
Καλοπροαίρετα θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι αυτοί οι κίνδυνοι είναι υπαρκτοί.
Καταρχήν όμως, όταν η Πολιτεία σχεδιάζει την εφαρμογή ενός νέου νομοθετήματος, θα πρέπει να πρώτα να εξετάζεται αν η κείμενη νομοθεσία είναι ικανή να αντιμετωπίσει τους ενδεχόμενους κινδύνους ή όχι. Θα πρέπει λοιπόν να δούμε αν μέχρι σήμερα είναι δυνατή η προστασία των πολιτών από κακόβουλη χρήση του διαδικτύου. Και από ότι γνωρίζουμε στον τομέα αυτόν το τμήμα ηλεκτρονικού εγκλήματος της αστυνομίας έχει πολλές και μεγάλες επιτυχίες. Και κυκλώματα παιδεραστίας έχει εξαρθρώσει και κυκλώματα εκμετάλλευσης ανηλίκων έχει εντοπίσει, ενώ σε περιπτώσεις που κάποιος συκοφαντήθηκε από μπλογκ (περίπτωση Ελ. Ακρίτα - πηγή) οι ένοχοι εύκολα εντοπίστηκαν. Άλλωστε, όπως ξέρουμε όσοι έχουμε κάποιες γνώσεις υπολογιστών, είναι αρκετά εύκολο να εντοπιστεί οποιοσδήποτε κακόβουλος υποπέσει σε αδίκημα μέσα από αναρτήσεις στο διαδίκτυο, πάντα βέβαια με τη συνδρομή των Εισαγγελικών Αρχών και του παροχέα της διαδικτυακής σύνδεσης. Κατά συνέπεια, ο πολίτης ακόμα και με την κείμενη νομοθεσία διαθέτει αποτελεσματικά όπλα για να προστατευτεί από τον κίνδυνο του ηλεκτρονικού εγκλήματος.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο ζήτημα:
Πως είναι δυνατόν το οποιοδήποτε Κράτος (εν προκειμένω το Ελληνικό) να επιβάλει κανόνες όπως η υποχρεωτική επωνυμία των μπλογκερς στους διαδικτυακούς οργανισμούς που φιλοξενούν τέτοιες σελίδες και οι οποίοι έχουν έδρα σε ξένο Κράτος? Με άλλα λόγια, είναι ποτέ δυνατόν να υποχρεωθεί από την Ελληνική νομοθεσία το Google (στο οποίο ανήκει ο χώρος ανάρτησης μπλογκ blogger.com) ή ακόμα το facebook που έχουν έδρα στις ΗΠΑ, να εφαρμόσουν μέτρα υποχρεωτικής επωνυμίας των χρηστών τους? Αυτά δεν είναι τίποτε άλλο από αστειότητες, εξίσου γελοίες με τις δηλώσεις Ελλήνων κυβερνητικών αξιωματούχων στην δεκαετία του '80 (πριν την νομιμοποίηση της ιδιωτικής τηλεόρασης) σύμφωνα με τις οποίες το Ελληνικό Κράτος θα .....κατέρριπτε τους δορυφόρους που αναμετέδιδαν τηλεοπτικό σήμα!!!! (πηγή προς επιβεβαίωση)
Αλλά πέρα από όλα αυτά τα "τεχνικά" ζητήματα, υπάρχουν και ζητήματα ουσίας.
Όπως ο συνταγματικός νομοθέτης προστατεύει το απόρρητο της ψηφοφορίας, διασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο την ελεύθερη ανώνυμη έκφραση των πολιτικών προτιμήσεων του πολίτη, υπό το ίδιο πρίσμα ο νομοθέτης θα πρέπει να προστατεύσει και την ελευθερία έκφρασης μέσα από το διαδίκτυο χωρίς να υποχρεώνει τον πολίτη να αποκαλύψει την ταυτότητά του όταν αυτός εκφράζει τις προσωπικές του πολιτικές, φιλοσοφικές, θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις και απόψεις μέσα στο διαδίκτυο.
Ας μην ξεχνάμε ότι όσοι "μπλογκάρουν" ανώνυμα μέσα στο διαδίκτυο δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να ασκούν το συνταγματικό δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης. Ούτε δημοσιογραφικές δάφνες κυνηγούν, ούτε τη διασημότητα επιδιώκουν. Για αυτά τα δύο υπάρχουν τα "επίσημα" ΜΜΕ, τα κενά των οποίων "εκμεταλλεύονται" και καλύπτουν τα μπλογκ.
Και εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι αν υπάρχει κάποιος ουσιαστικός κίνδυνος για εκβιασμό ή δυσφήμηση μέσο της έντυπης ή ηλεκτρονικής αρθρογραφίας, αυτός ο κίνδυνος εδώ και δεκαετίες όχι μόνο είναι αληθινός, αλλά ασκείται αποκλειστικά από κάποιος μεγαλόσχημους, διάσημους και επώνυμους δημοσιογράφους που έχουν κάνει τεράστιες περιουσίες εκβιάζοντας πολιτικούς ή επιχειρηματίες με την απειλή αποκάλυψης στοιχείων του ρεπορτάζ που "καίνε".... Στο μυαλό όλων μας έρχονται γνωστά ονόματα και καταστάσεις....
Η αλήθεια είναι ότι η ανωνυμία των μπλογκς ΔΕΝ απειλεί κανέναν άλλον εκτός από τις δυνάμεις εκείνες που δεν επιθυμούν την ελευθερία της έκφρασης. Και οι δυνάμεις αυτές (όπως έχω σχολιάσει εδώ) εκφράζουν δογματικές απόψεις που έχουν ως κατάληξη τον Αυταρχισμό.
Καλοπροαίρετα θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι αυτοί οι κίνδυνοι είναι υπαρκτοί.
Καταρχήν όμως, όταν η Πολιτεία σχεδιάζει την εφαρμογή ενός νέου νομοθετήματος, θα πρέπει να πρώτα να εξετάζεται αν η κείμενη νομοθεσία είναι ικανή να αντιμετωπίσει τους ενδεχόμενους κινδύνους ή όχι. Θα πρέπει λοιπόν να δούμε αν μέχρι σήμερα είναι δυνατή η προστασία των πολιτών από κακόβουλη χρήση του διαδικτύου. Και από ότι γνωρίζουμε στον τομέα αυτόν το τμήμα ηλεκτρονικού εγκλήματος της αστυνομίας έχει πολλές και μεγάλες επιτυχίες. Και κυκλώματα παιδεραστίας έχει εξαρθρώσει και κυκλώματα εκμετάλλευσης ανηλίκων έχει εντοπίσει, ενώ σε περιπτώσεις που κάποιος συκοφαντήθηκε από μπλογκ (περίπτωση Ελ. Ακρίτα - πηγή) οι ένοχοι εύκολα εντοπίστηκαν. Άλλωστε, όπως ξέρουμε όσοι έχουμε κάποιες γνώσεις υπολογιστών, είναι αρκετά εύκολο να εντοπιστεί οποιοσδήποτε κακόβουλος υποπέσει σε αδίκημα μέσα από αναρτήσεις στο διαδίκτυο, πάντα βέβαια με τη συνδρομή των Εισαγγελικών Αρχών και του παροχέα της διαδικτυακής σύνδεσης. Κατά συνέπεια, ο πολίτης ακόμα και με την κείμενη νομοθεσία διαθέτει αποτελεσματικά όπλα για να προστατευτεί από τον κίνδυνο του ηλεκτρονικού εγκλήματος.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο ζήτημα:
Πως είναι δυνατόν το οποιοδήποτε Κράτος (εν προκειμένω το Ελληνικό) να επιβάλει κανόνες όπως η υποχρεωτική επωνυμία των μπλογκερς στους διαδικτυακούς οργανισμούς που φιλοξενούν τέτοιες σελίδες και οι οποίοι έχουν έδρα σε ξένο Κράτος? Με άλλα λόγια, είναι ποτέ δυνατόν να υποχρεωθεί από την Ελληνική νομοθεσία το Google (στο οποίο ανήκει ο χώρος ανάρτησης μπλογκ blogger.com) ή ακόμα το facebook που έχουν έδρα στις ΗΠΑ, να εφαρμόσουν μέτρα υποχρεωτικής επωνυμίας των χρηστών τους? Αυτά δεν είναι τίποτε άλλο από αστειότητες, εξίσου γελοίες με τις δηλώσεις Ελλήνων κυβερνητικών αξιωματούχων στην δεκαετία του '80 (πριν την νομιμοποίηση της ιδιωτικής τηλεόρασης) σύμφωνα με τις οποίες το Ελληνικό Κράτος θα .....κατέρριπτε τους δορυφόρους που αναμετέδιδαν τηλεοπτικό σήμα!!!! (πηγή προς επιβεβαίωση)
Αλλά πέρα από όλα αυτά τα "τεχνικά" ζητήματα, υπάρχουν και ζητήματα ουσίας.
Όπως ο συνταγματικός νομοθέτης προστατεύει το απόρρητο της ψηφοφορίας, διασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο την ελεύθερη ανώνυμη έκφραση των πολιτικών προτιμήσεων του πολίτη, υπό το ίδιο πρίσμα ο νομοθέτης θα πρέπει να προστατεύσει και την ελευθερία έκφρασης μέσα από το διαδίκτυο χωρίς να υποχρεώνει τον πολίτη να αποκαλύψει την ταυτότητά του όταν αυτός εκφράζει τις προσωπικές του πολιτικές, φιλοσοφικές, θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις και απόψεις μέσα στο διαδίκτυο.
Ας μην ξεχνάμε ότι όσοι "μπλογκάρουν" ανώνυμα μέσα στο διαδίκτυο δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να ασκούν το συνταγματικό δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης. Ούτε δημοσιογραφικές δάφνες κυνηγούν, ούτε τη διασημότητα επιδιώκουν. Για αυτά τα δύο υπάρχουν τα "επίσημα" ΜΜΕ, τα κενά των οποίων "εκμεταλλεύονται" και καλύπτουν τα μπλογκ.
Και εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι αν υπάρχει κάποιος ουσιαστικός κίνδυνος για εκβιασμό ή δυσφήμηση μέσο της έντυπης ή ηλεκτρονικής αρθρογραφίας, αυτός ο κίνδυνος εδώ και δεκαετίες όχι μόνο είναι αληθινός, αλλά ασκείται αποκλειστικά από κάποιος μεγαλόσχημους, διάσημους και επώνυμους δημοσιογράφους που έχουν κάνει τεράστιες περιουσίες εκβιάζοντας πολιτικούς ή επιχειρηματίες με την απειλή αποκάλυψης στοιχείων του ρεπορτάζ που "καίνε".... Στο μυαλό όλων μας έρχονται γνωστά ονόματα και καταστάσεις....
Η αλήθεια είναι ότι η ανωνυμία των μπλογκς ΔΕΝ απειλεί κανέναν άλλον εκτός από τις δυνάμεις εκείνες που δεν επιθυμούν την ελευθερία της έκφρασης. Και οι δυνάμεις αυτές (όπως έχω σχολιάσει εδώ) εκφράζουν δογματικές απόψεις που έχουν ως κατάληξη τον Αυταρχισμό.
Ο κίνδυνος δεν πηγάζει από την ανωνυμία των μπλόγκερς
Ο πραγματικός κίνδυνος πηγάζει από τον περιορισμό της ελευθερίας και τον -όλο και αυξανόμενο- συστημικό Αυταρχισμό
Ο πραγματικός κίνδυνος πηγάζει από τον περιορισμό της ελευθερίας και τον -όλο και αυξανόμενο- συστημικό Αυταρχισμό
