To Φάντασμα των Χριστουγέννων που έρχονται

Ουρά ανέργων στο Ανόβερο της Γερμανίας το 1930

Άνεργοι στην Ελλάδα του 2011

Η ατμόσφαιρα στην Ευρώπη μυρίζει πια έντονα δεκαετία του '30.

Και τότε όπως και σήμερα, η Ευρώπη ήταν σε βαθιά ύφεση μετά το κραχ του 1929 (ή στην περίπτωσή μας, του 2008).
Και τότε όπως και σήμερα, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί έστεκαν αμήχανοι και μοιραίοι μπροστά στα προβλήματα της εποχής.
Και τότε όπως και σήμερα, οι Μεγάλοι της Ευρώπης αντί να εφαρμόσουν πολιτικές ανάπτυξης, έμεναν ιδεοληπτικά προσηλωμένοι σε πολιτικές περιορισμού δαπανών και λιτότητας με αποτέλεσμα (και τότε όπως και τώρα...) την ανεργία, τη φτώχεια, την ανασφάλεια.

Τότε, η Γερμανία ήταν μια χώρα με τεράστιο εξωτερικό χρέος, με πλουτοπαραγωγικές πηγές (βιομηχανική περιοχή του Ruhr) που de facto κατείχαν ξένες δυνάμεις (Βέλγιο, Γαλλία), που σε δόσεις πλήρωνε στους νικητές του Α' ΠΠ απίστευτα ποσά για "αποζημιώσεις", με φυσικό αποτέλεσμα την μειωμένη κυριαρχία, τον οικονομικό μαρασμό, την εξαθλίωση και την ανεργία.
Σήμερα, στο ρόλο της Γερμανίας του '30 είναι ολόκληρος ο Ευρωπαικός Νότος. Τεράστια μη βιώσιμα χρέη, ατέλειωτα τοκοχρεωλύσια, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, μείωση εθνικής κυριαρχίας, βαθιά ύφεση.

Τότε, όλη η Ευρώπη (νικητές και ηττημένοι) κλονίζονταν από μεγάλες κοινωνικές αναταραχές είτε στη Γερμανία, είτε στη Γαλλία, είτε στην Ισπανία.
Σήμερα, είναι νωρίς ακόμα για να μπορεί κανείς να διαγνώσει ποιές μορφές κοινωνικού εξτρεμισμού θα εμφανιστούν σε ένα περιβάλλον διάλυσης της κοινωνικής συνοχής. Όλοι όμως ξέρουν πως αργά η γρήγορα θα εμφανιστούν.

Τότε, η Γερμανία ανακάλυψε ένα ασήμαντο ανθρωπάκι με το όνομα Hitler και τον έκανε πανίσχυρο, γιατί αυτό το ασήμαντο ανθρωπάκι μπόρεσε να εφαρμόσει αυτά που όλοι οι μεγαλόσχημοι Ευρωπαίοι Ηγέτες δεν μπόρεσαν καν να σκεφτούν. Το ανθρωπάκι πράτοντας δυό απλά πράγματα κέρδισε έναν ολόκληρο λαό: Τόνωσε το αίσθημα περηφάνειας των Γερμανών το οποίο είχαν βλακωδώς καταρρακώσει οι Σύμμαχοι με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών και έριξε τόνους κρατικό χρήμα στην αγορά σβήνοντας την οικονομική ύφεση και μειώνοντας δραστικά την ανεργία. Η συνέχεια είναι γνωστή. Οι ίδιοι Ευρωπαίοι ηγέτες που δημιούργησαν με τις πολιτικές τους το Φαινόμενο Hitler, δεν διέγνωσαν ότι το φίδι που ανέθρεψαν με την μυωπική πολιτική τους, θα τους δάγκωνε πολύ σύντομα και πολύ άσχημα.
Αποτέλεσμα: Πόλεμος, εκατομμύρια νεκροί, τεράστιες καταστροφές, διαλυμένη Ευρώπη που μέσα σε λίγα χρόνια απέκτησε (υποδουλωμένη πλέον) δύο νέα αφεντικά - τις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ.

Σήμερα, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποιά θα είναι η συνέχεια. Και επειδή η ιστορία συνήθως δεν επαναλαμβάνεται, νέος Hitler δύσκολα θα εμφανιστεί. Όμως κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει έναν νέο πόλεμο με εκατομμύρια θύματα. Έναν πόλεμο οικονομικό σαν αυτόν που ήδη διεξάγεται επάνω μας. Και κυρίως κανείς δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι το αποτέλεσμα θα είναι ταυτόσημο: Μια κατεστραμμένη Ευρώπη.

Στη "Χριστουγεννιάτικη Ιστορία" του C. Dickens, ο τοκογλύφος Σκρούτζ δέχθηκε το βράδυ των Χριστουγέννων την επίσκεψη τριών Φαντασμάτων. Το Φάντασμα των Χριστουγέννων που πέρασαν, το Φάντασμα των Χριστουγέννων του παρόντος και το Φάντασμα των Χριστουγέννων που έρχονται.
Από το πρώτο είδε το παρελθόν του και τα λάθη του.
Από το δεύτερο είδε την κατάσταση που έχει ο ίδιος δημιουργήσει
Από το τρίτο είδε το ζοφερό μέλλον που ερχόταν,
και ..... άλλαξε ζωή...

Οι σημερινοί Σκρούτζ της Ευρώπης, ας διαβάσουν ιστορία για να δούν το παρελθόν και τα λάθη τους, ας κατανοήσουν τη δυστυχία που μοιράζουν γύρω τους και ας καταλάβουν ότι αν δεν αλλάξουν μυαλά σύντομα, μας περιμένει όλους ένα πολύ ζοφερό μέλλον.

Είθε να τους επισκεφθεί το Φάντασμα των Χριστουγέννων!

Υ.Γ.: Για πρώτη φορά στη ζωή μου πέρα από το συνηθισμένο(!!) πια θέαμα ηλικιωμένων ανθρώπων που ψάχνουν στα πεταμένα της Λαικής για κανένα φαγώσιμο, είδα πια στην Αθήνα ηλικιωμένους Έλληνες (άνδρες και γυναίκες) με αξιοπρεπή εμφάνιση να ζητιανεύουν στα φανάρια πουλώντας χαρτομάντηλα! Δεν έχω σχόλιο............

Πυκνά σύννεφα μαζεύονται....

Αν και η εποχή είναι εορταστική, το κλίμα κάθε άλλο παρά τέτοιο είναι.

Η οικονομική αβεβαιότητα που πλανιέται πάνω από την Ευρώπη σαν το Φάντασμα των Χριστουγέννων που έρχονται, σταδιακά δείχνει προς το δρόμο της διάλυσης της ΕΕ, όπως τουλάχιστον την ξέρουμε ως τα σήμερα. Ήδη, η Αγγλία πήρε τις αποστάσεις της από το υπό επεξεργασία νέο σύμφωνο σταθερότητας. Κανείς πλέον δεν μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις που αναμένονται και κυρίως κανείς από την ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ δεν φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει πόσο λάθος είναι ο δρόμος που έχει επιλεγεί.

Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και σε εμάς εδώ. Ο υπουργός Οικονομικών σε μία αποστροφή του λόγου του πριν από λίγες μέρες, παραδέχθηκε έμμεσα ότι η πολιτική που εφαρμόζει δεν είναι ωφέλιμη για τη χώρα (δείτε εδώ). Όμως καμία πολιτική δεν πρόκειται να αλλάξει, ακόμα και αν ο ίδιος ο υπουργός παραδέχεται την αποτυχία της! Τι παράνοια θεέ μου...

Τα ΜΜΕ συνεχίζουν να μας προπαγανδίζουν ότι το Ελληνικό πρόβλημα έχει διαφορετικά, δικά του χαρακτηριστικά που το διαχωρίζουν από το Ευρωπαϊκό πρόβλημα. Και επιμένουν ότι το ελληνικό πρόβλημα είναι διαρθρωτικό και πως τάχα αν λύσουμε τα δομικά μας προβλήματα (τα οποία σαφώς και θα πρέπει να λύσουμε), θα έχουμε ξεπεράσει και την κρίση. Δεν φαίνεται όμως να συμφωνούν μαζί τους κάποιοι από τους κορυφαίους οικονομολόγους του πλανήτη, όπως ο νομπελίστας Paul Krugman. Σε πρόσφατο (17/12) σύντομο άρθρο του στους ΝΥ Τimes (δείτε το άρθρο εδώ), ο νομπελίστας οικονομολόγος, υποστηρίζει πως (μεταφράζω):

"Έχω παρακολουθήσει αρκετές ειδήσεις τον τελευταίο καιρό που υποστηρίζουν πως τα δομικά προβλήματα των χωρών του Ευρωπαϊκού νότου είναι αυτά που έχουν προκαλέσει "χρόνια" εμπορικά ελλείμματα. Όπως η άποψη πως όλες οι προβληματικές χώρες υπήρξαν οικονομικά ανεύθυνες, έτσι και αυτή η άποψη αποτελεί μία ηθική ψευδαίσθηση που επαναλαμβάνεται διαρκώς από δημοσιογράφους, που όπως φαίνεται δεν έχουν ελέγξει τους αριθμούς."

Στη συνέχεια παρουσιάζει διάγραμμα εξέλιξης του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών (current account balance) από το 1990 και μετά, για τις χώρες GIPS (Greece, Italy, Portugal, Spain) του Ευρωπαικού νότου. Στο διάγραμμα φαίνεται η ραγδαία άυξηση του ελλείματος στο ισοζύγιο μετά την είσοδο στο €. Και ο Krugman καταλήγει λέγοντας:

"Τα "χρόνια" αυτά μεγάλα ελλείματα είναι στην πραγματικότητα μια πρόσφατη εξέλιξη. Αναδύθηκαν μετά την ψευδαίσθηση εξασφάλισης που δημιούργησε το € η οποία οδήγησε σε τεράστια ροή (σημ.: κεφαλαίων) από την Γερμανία προς τη Περιφέρεια. Σε κάθε περίπτωση, ας μιλήσουμε για τις δομικές αλλαγές, αλλά ας μην αποδεχόμαστε τον ψευδή ισχυρισμό ότι τα δομικά προβλήματα δήθεν δημιούργησαν αυτό που στην πραγματικότητα είναι ένα μακροοικονομικό πρόβλημα."

Τι θέλει να πει με άλλα λόγια ο ποιητής :
Πως μετά την εφαρμογή του €, λόγω των χαμηλών επιτοκίων δανεισμού της Γερμανίας σε σχέση με τα υψηλά επιτόκια δανεισμού του Νότου, οι Τράπεζες προφανώς προτίμησαν για να αυξήσουν τα κέρδη τους να δανείσουν τις χώρες του Νότου. Και αυτές οι χώρες του Νότου με τη σειρά τους, είτε αύξησαν τον ιδιωτικό δανεισμό (π.χ. Ισπανία) είτε αύξησαν τον Κρατικό δανεισμό (π.χ. Ελλάδα), είτε και τα δύο.
Και εκτός από τις Τράπεζες ποιός κέρδισε? Μα οι χώρες του Βορά (κυρίως η Γερμανία) πουλώντας τα δικά της προιόντα προς το Νότο. Ο δε Νότος είτε κατανάλωνε αγοράζοντας με δανεικά χρήματα τα Γερμανικά προιόντα, είτε μέσω δημοσίων έργων και εργολαβιών των γνωστών "κολλητών", πάλι μοίραζε -τα δανεικά πάντα- λεφτά, στις μεγάλες Γερμανικές εταιρείες (π.χ. υπόθεση ΑΘΗΝΑ2004, Siemens, Γερμανικά Υποβρύχια, κλπ). Σίγουρη μπίζνα, όπου από το νταλαβέρι ο ένας δημιουργεί πλεονάσματα και ο άλλος ελλείμματα!

Να το δούμε και αλλιώς:
Το Γερμανικό Κράτος μετά την ίδρυση της Ευρωζώνης διευκολύνει την αγορά Γερμανικών προϊόντων από το Νότο, παρέχοντας αφιδώς δάνεια σε €.
Έτσι:
α) δίνει δουλειά στους Γερμανούς πολίτες,
β) μεταφέρει κεφάλαια από τις Τράπεζες στη Γερμανική βιομηχανία, αφού τα δανειζομένα χρήματα δαπανώνται για την αγορά των αγαθών του Βορά,
γ) βρίσκεται σε θέση πιστωτή που ζητά την επιστροφή των δανεικών από το Νότο με σημαντικό κέρδος μέσω των υψηλών επιτοκίων!!!!
Σούπερ καπιταλιστική μπίζνα που επαναλαμβάνεται ιστορικά εδώ και δεκαετίες σε βάρος των λιγότερο ισχυρών οικονομικά κρατών, αλλά δεν θα επεκταθώ σε ιστορικές αναλύσεις.
Συμπέρασμα:
Κερδισμένοι λοιπόν απ' αυτήν την ιστορία είναι οι Τράπεζες και η Γερμανία.
Έ, ας πληρώσουν αυτοί τώρα και όχι ο απλός μισθωτός!!!


Υ.Γ.: Αν και το πιθανότερο είναι ότι καθώς τα σύννεφα μαζεύονται, την νύφη θα πληρώσουμε πάλι εμείς (είτε Έλληνες, είτε Ιταλοί, είτε Γάλλοι και Γερμανοί) και πάντως όχι το Τραπεζικό κεφάλαιο.

Μην τους φοβάστε!

Ο Άνθρωπος είναι αγελαίο ζώο.
Είναι δηλαδή φτιαγμένος για να εντάσσεται σε σύνολα (κοινωνίες - αγέλες) που εμπεριέχουν κάποιας μορφής οργάνωση, τάξη και ιεραρχία.
Όπως λοιπόν ο λύκος αναγνωρίζει τον ηγέτη της αγέλης και δείχνει υποταγή σε αυτόν, έτσι και ο Άνθρωπος (ως ζώο) έχει εγγεγραμμένο στο DNA του να ακολουθεί πάσης μορφής "ηγέτες".

Όμως έχουν παρέλθει πολλές χιλιάδες χρόνια από την εποχή που ο Άνθρωπος περιδιάβαινε τη φύση ημίγυμνος ακολουθώντας τον "Αρχηγό-Ηγέτη" (fuhrer στα Γερμανικά), μια ιδιότητα που άνηκε σε όποιον είχε μόνο και μόνο τα πιο δυνατά μπράτσα.
Έτσι, η "δύναμη" των ηγετών τις τελευταίες χιλιετίες δεν είναι πια τα δυνατά μπράτσα, αλλά η γενικότερη "προβολή" της δύναμης του εκάστοτε "Ηγέτη" πάνω στα μέλη του κοινωνικού συνόλου. Πρόκειται δηλαδή, για "δύναμη" στον φαντασιακό πια χώρο και όχι για πραγματική, φυσική ισχύ.

Ζούμε (όπως θα έλεγε και ο Guy Debord) στην "Κοινωνία του Θεάματος". Όπως είχε γράψει ο ίδιος το 1960:
"Όλες οι μορφές τής καπιταλιστικής κοινωνίας σήμερα βασίζονται σε τελική ανάλυση στη γενικευμένη και – στο επίπεδο των μαζών – σταθερή διαίρεση μεταξύ διευθυνόντων και εκτελεστών, μεταξύ εκείνων που δίνουν εντολές κι εκείνων που τις εκτελούν […] Έξω από την εργασία , το θέαμα είναι ο κυρίαρχος τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι σχετίζονται μεταξύ τους. Μόνο μέσω τού θεάματος ο λαός αποκτά μια (πλαστοποιημένη) γνώση κάποιων γενικών όψεων τής κοινωνικής ζωής, από τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα έως τούς κυρίαρχους τρόπους συμπεριφοράς και τις ενορχηστρωμένες συνδιασκέψεις των διεθνών αρχηγών κρατών. Η σχέση μεταξύ δημιουργών και θεατών είναι μόνο μια μετάθεση τής σχέσης μεταξύ διευθυνόντων και εκτελεστών».

Με πιο απλά λόγια:
Ένας από τους βασικούς τρόπους που αναπαράγει στις ανθρώπινες κοινωνίες το δίπολο εξουσιαστή (π.χ.: πολιτικού ηγέτη, εργοδότη, διευθυντή) και εξουσιαζόμενου, είναι η δημιουργία "Πολιτών-Θεατών". Των ανθρώπων δηλαδή που υποκύπτουν στην δύναμη του παθητικού θεάματος. Θεάματος που δημιουργούν οι κάθε λογής κοινωνικοί "Ηγέτες".

Οι σύγχρονοι λοιπόν "Ηγέτες", είναι μόνο κατά φαντασία ηγέτες. Στηρίζουν τη δύναμή τους στη προβολή πάνω στο κοινωνικό σύνολο μιας κυρίως φανταστικής ισχύος. Και εμείς, όλοι οι απλοί πολίτες ακολουθούμε δοξάζοντας "άδεια πουκάμισα", επιτηδευμένες συμπεριφορές, ακριβές γραβάτες και ΚΑΜΜΙΑ ΟΥΣΙΑ.
Και αυτοί το ξέρουν!
Το ξέρουν πολύ καλά (έστω και υποσυνείδητα) και γι αυτό ΤΡΕΜΟΥΝ μπροστά στη σκέψη ότι κάποια στιγμή η γύμνια τους θα αποκαλυφθεί, ΤΡΕΜΟΥΝ μπροστά στη σκέψη πως μπορεί να έρθει η ώρα που θα φανεί πόσο άδειοι είναι.

____________

Προ 10 περίπου ημερών (26/11) η κα Μπακογιάννη και ο κος Πρετεντέρης πήγαν στη Λυόν της Γαλλίας να μιλήσουν για την κρίση καλεσμένοι της εφημερίδας Liberation. Εκεί βρέθηκαν και Έλληνες φοιτητές που κάποια στιγμή πήραν το λόγο και τους τα είπαν ήρεμα, χύμα και αποκαλυπτικά.
Δείτε το βίντεο εδώ και ακούστε τι λέει ο φοιτητής μετά το 2:55.

Και κυρίως, παρατηρείστε πως τα χαμόγελα του υπερφίαλου εξυπνακισμού και της υπεροψίας, σιγά - σιγά μετατρέπονται σε αμηχανία, ανησυχία και σε αγχωμένες ματιές δεξιά και αριστερά κατά τη διάρκεια της τοποθέτησης του φοιτητή.
Δείτε πόσο εύκολα καταρρέουν τα "άδεια πουκάμισα", όταν το θέαμα της δήθεν δύναμης που παράγουν παύει να γίνεται πιστευτό.

Δείτε και μην τους φοβάστε!