Πυκνά σύννεφα μαζεύονται....

Αν και η εποχή είναι εορταστική, το κλίμα κάθε άλλο παρά τέτοιο είναι.

Η οικονομική αβεβαιότητα που πλανιέται πάνω από την Ευρώπη σαν το Φάντασμα των Χριστουγέννων που έρχονται, σταδιακά δείχνει προς το δρόμο της διάλυσης της ΕΕ, όπως τουλάχιστον την ξέρουμε ως τα σήμερα. Ήδη, η Αγγλία πήρε τις αποστάσεις της από το υπό επεξεργασία νέο σύμφωνο σταθερότητας. Κανείς πλέον δεν μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις που αναμένονται και κυρίως κανείς από την ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ δεν φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει πόσο λάθος είναι ο δρόμος που έχει επιλεγεί.

Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και σε εμάς εδώ. Ο υπουργός Οικονομικών σε μία αποστροφή του λόγου του πριν από λίγες μέρες, παραδέχθηκε έμμεσα ότι η πολιτική που εφαρμόζει δεν είναι ωφέλιμη για τη χώρα (δείτε εδώ). Όμως καμία πολιτική δεν πρόκειται να αλλάξει, ακόμα και αν ο ίδιος ο υπουργός παραδέχεται την αποτυχία της! Τι παράνοια θεέ μου...

Τα ΜΜΕ συνεχίζουν να μας προπαγανδίζουν ότι το Ελληνικό πρόβλημα έχει διαφορετικά, δικά του χαρακτηριστικά που το διαχωρίζουν από το Ευρωπαϊκό πρόβλημα. Και επιμένουν ότι το ελληνικό πρόβλημα είναι διαρθρωτικό και πως τάχα αν λύσουμε τα δομικά μας προβλήματα (τα οποία σαφώς και θα πρέπει να λύσουμε), θα έχουμε ξεπεράσει και την κρίση. Δεν φαίνεται όμως να συμφωνούν μαζί τους κάποιοι από τους κορυφαίους οικονομολόγους του πλανήτη, όπως ο νομπελίστας Paul Krugman. Σε πρόσφατο (17/12) σύντομο άρθρο του στους ΝΥ Τimes (δείτε το άρθρο εδώ), ο νομπελίστας οικονομολόγος, υποστηρίζει πως (μεταφράζω):

"Έχω παρακολουθήσει αρκετές ειδήσεις τον τελευταίο καιρό που υποστηρίζουν πως τα δομικά προβλήματα των χωρών του Ευρωπαϊκού νότου είναι αυτά που έχουν προκαλέσει "χρόνια" εμπορικά ελλείμματα. Όπως η άποψη πως όλες οι προβληματικές χώρες υπήρξαν οικονομικά ανεύθυνες, έτσι και αυτή η άποψη αποτελεί μία ηθική ψευδαίσθηση που επαναλαμβάνεται διαρκώς από δημοσιογράφους, που όπως φαίνεται δεν έχουν ελέγξει τους αριθμούς."

Στη συνέχεια παρουσιάζει διάγραμμα εξέλιξης του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών (current account balance) από το 1990 και μετά, για τις χώρες GIPS (Greece, Italy, Portugal, Spain) του Ευρωπαικού νότου. Στο διάγραμμα φαίνεται η ραγδαία άυξηση του ελλείματος στο ισοζύγιο μετά την είσοδο στο €. Και ο Krugman καταλήγει λέγοντας:

"Τα "χρόνια" αυτά μεγάλα ελλείματα είναι στην πραγματικότητα μια πρόσφατη εξέλιξη. Αναδύθηκαν μετά την ψευδαίσθηση εξασφάλισης που δημιούργησε το € η οποία οδήγησε σε τεράστια ροή (σημ.: κεφαλαίων) από την Γερμανία προς τη Περιφέρεια. Σε κάθε περίπτωση, ας μιλήσουμε για τις δομικές αλλαγές, αλλά ας μην αποδεχόμαστε τον ψευδή ισχυρισμό ότι τα δομικά προβλήματα δήθεν δημιούργησαν αυτό που στην πραγματικότητα είναι ένα μακροοικονομικό πρόβλημα."

Τι θέλει να πει με άλλα λόγια ο ποιητής :
Πως μετά την εφαρμογή του €, λόγω των χαμηλών επιτοκίων δανεισμού της Γερμανίας σε σχέση με τα υψηλά επιτόκια δανεισμού του Νότου, οι Τράπεζες προφανώς προτίμησαν για να αυξήσουν τα κέρδη τους να δανείσουν τις χώρες του Νότου. Και αυτές οι χώρες του Νότου με τη σειρά τους, είτε αύξησαν τον ιδιωτικό δανεισμό (π.χ. Ισπανία) είτε αύξησαν τον Κρατικό δανεισμό (π.χ. Ελλάδα), είτε και τα δύο.
Και εκτός από τις Τράπεζες ποιός κέρδισε? Μα οι χώρες του Βορά (κυρίως η Γερμανία) πουλώντας τα δικά της προιόντα προς το Νότο. Ο δε Νότος είτε κατανάλωνε αγοράζοντας με δανεικά χρήματα τα Γερμανικά προιόντα, είτε μέσω δημοσίων έργων και εργολαβιών των γνωστών "κολλητών", πάλι μοίραζε -τα δανεικά πάντα- λεφτά, στις μεγάλες Γερμανικές εταιρείες (π.χ. υπόθεση ΑΘΗΝΑ2004, Siemens, Γερμανικά Υποβρύχια, κλπ). Σίγουρη μπίζνα, όπου από το νταλαβέρι ο ένας δημιουργεί πλεονάσματα και ο άλλος ελλείμματα!

Να το δούμε και αλλιώς:
Το Γερμανικό Κράτος μετά την ίδρυση της Ευρωζώνης διευκολύνει την αγορά Γερμανικών προϊόντων από το Νότο, παρέχοντας αφιδώς δάνεια σε €.
Έτσι:
α) δίνει δουλειά στους Γερμανούς πολίτες,
β) μεταφέρει κεφάλαια από τις Τράπεζες στη Γερμανική βιομηχανία, αφού τα δανειζομένα χρήματα δαπανώνται για την αγορά των αγαθών του Βορά,
γ) βρίσκεται σε θέση πιστωτή που ζητά την επιστροφή των δανεικών από το Νότο με σημαντικό κέρδος μέσω των υψηλών επιτοκίων!!!!
Σούπερ καπιταλιστική μπίζνα που επαναλαμβάνεται ιστορικά εδώ και δεκαετίες σε βάρος των λιγότερο ισχυρών οικονομικά κρατών, αλλά δεν θα επεκταθώ σε ιστορικές αναλύσεις.
Συμπέρασμα:
Κερδισμένοι λοιπόν απ' αυτήν την ιστορία είναι οι Τράπεζες και η Γερμανία.
Έ, ας πληρώσουν αυτοί τώρα και όχι ο απλός μισθωτός!!!


Υ.Γ.: Αν και το πιθανότερο είναι ότι καθώς τα σύννεφα μαζεύονται, την νύφη θα πληρώσουμε πάλι εμείς (είτε Έλληνες, είτε Ιταλοί, είτε Γάλλοι και Γερμανοί) και πάντως όχι το Τραπεζικό κεφάλαιο.