Ο Άνθρωπος είναι αγελαίο ζώο.
Είναι δηλαδή φτιαγμένος για να εντάσσεται σε σύνολα (κοινωνίες - αγέλες) που εμπεριέχουν κάποιας μορφής οργάνωση, τάξη και ιεραρχία.
Όπως λοιπόν ο λύκος αναγνωρίζει τον ηγέτη της αγέλης και δείχνει υποταγή σε αυτόν, έτσι και ο Άνθρωπος (ως ζώο) έχει εγγεγραμμένο στο DNA του να ακολουθεί πάσης μορφής "ηγέτες".
Είναι δηλαδή φτιαγμένος για να εντάσσεται σε σύνολα (κοινωνίες - αγέλες) που εμπεριέχουν κάποιας μορφής οργάνωση, τάξη και ιεραρχία.
Όπως λοιπόν ο λύκος αναγνωρίζει τον ηγέτη της αγέλης και δείχνει υποταγή σε αυτόν, έτσι και ο Άνθρωπος (ως ζώο) έχει εγγεγραμμένο στο DNA του να ακολουθεί πάσης μορφής "ηγέτες".
Όμως έχουν παρέλθει πολλές χιλιάδες χρόνια από την εποχή που ο Άνθρωπος περιδιάβαινε τη φύση ημίγυμνος ακολουθώντας τον "Αρχηγό-Ηγέτη" (fuhrer στα Γερμανικά), μια ιδιότητα που άνηκε σε όποιον είχε μόνο και μόνο τα πιο δυνατά μπράτσα.
Έτσι, η "δύναμη" των ηγετών τις τελευταίες χιλιετίες δεν είναι πια τα δυνατά μπράτσα, αλλά η γενικότερη "προβολή" της δύναμης του εκάστοτε "Ηγέτη" πάνω στα μέλη του κοινωνικού συνόλου. Πρόκειται δηλαδή, για "δύναμη" στον φαντασιακό πια χώρο και όχι για πραγματική, φυσική ισχύ.
Ζούμε (όπως θα έλεγε και ο Guy Debord) στην "Κοινωνία του Θεάματος". Όπως είχε γράψει ο ίδιος το 1960:
"Όλες οι μορφές τής καπιταλιστικής κοινωνίας σήμερα βασίζονται σε τελική ανάλυση στη γενικευμένη και – στο επίπεδο των μαζών – σταθερή διαίρεση μεταξύ διευθυνόντων και εκτελεστών, μεταξύ εκείνων που δίνουν εντολές κι εκείνων που τις εκτελούν […] Έξω από την εργασία , το θέαμα είναι ο κυρίαρχος τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι σχετίζονται μεταξύ τους. Μόνο μέσω τού θεάματος ο λαός αποκτά μια (πλαστοποιημένη) γνώση κάποιων γενικών όψεων τής κοινωνικής ζωής, από τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα έως τούς κυρίαρχους τρόπους συμπεριφοράς και τις ενορχηστρωμένες συνδιασκέψεις των διεθνών αρχηγών κρατών. Η σχέση μεταξύ δημιουργών και θεατών είναι μόνο μια μετάθεση τής σχέσης μεταξύ διευθυνόντων και εκτελεστών».
Με πιο απλά λόγια:
Ένας από τους βασικούς τρόπους που αναπαράγει στις ανθρώπινες κοινωνίες το δίπολο εξουσιαστή (π.χ.: πολιτικού ηγέτη, εργοδότη, διευθυντή) και εξουσιαζόμενου, είναι η δημιουργία "Πολιτών-Θεατών". Των ανθρώπων δηλαδή που υποκύπτουν στην δύναμη του παθητικού θεάματος. Θεάματος που δημιουργούν οι κάθε λογής κοινωνικοί "Ηγέτες".
Οι σύγχρονοι λοιπόν "Ηγέτες", είναι μόνο κατά φαντασία ηγέτες. Στηρίζουν τη δύναμή τους στη προβολή πάνω στο κοινωνικό σύνολο μιας κυρίως φανταστικής ισχύος. Και εμείς, όλοι οι απλοί πολίτες ακολουθούμε δοξάζοντας "άδεια πουκάμισα", επιτηδευμένες συμπεριφορές, ακριβές γραβάτες και ΚΑΜΜΙΑ ΟΥΣΙΑ.
Και αυτοί το ξέρουν!
Το ξέρουν πολύ καλά (έστω και υποσυνείδητα) και γι αυτό ΤΡΕΜΟΥΝ μπροστά στη σκέψη ότι κάποια στιγμή η γύμνια τους θα αποκαλυφθεί, ΤΡΕΜΟΥΝ μπροστά στη σκέψη πως μπορεί να έρθει η ώρα που θα φανεί πόσο άδειοι είναι.
Δείτε το βίντεο εδώ και ακούστε τι λέει ο φοιτητής μετά το 2:55.
Και κυρίως, παρατηρείστε πως τα χαμόγελα του υπερφίαλου εξυπνακισμού και της υπεροψίας, σιγά - σιγά μετατρέπονται σε αμηχανία, ανησυχία και σε αγχωμένες ματιές δεξιά και αριστερά κατά τη διάρκεια της τοποθέτησης του φοιτητή.
Δείτε πόσο εύκολα καταρρέουν τα "άδεια πουκάμισα", όταν το θέαμα της δήθεν δύναμης που παράγουν παύει να γίνεται πιστευτό.
Έτσι, η "δύναμη" των ηγετών τις τελευταίες χιλιετίες δεν είναι πια τα δυνατά μπράτσα, αλλά η γενικότερη "προβολή" της δύναμης του εκάστοτε "Ηγέτη" πάνω στα μέλη του κοινωνικού συνόλου. Πρόκειται δηλαδή, για "δύναμη" στον φαντασιακό πια χώρο και όχι για πραγματική, φυσική ισχύ.
Ζούμε (όπως θα έλεγε και ο Guy Debord) στην "Κοινωνία του Θεάματος". Όπως είχε γράψει ο ίδιος το 1960:
"Όλες οι μορφές τής καπιταλιστικής κοινωνίας σήμερα βασίζονται σε τελική ανάλυση στη γενικευμένη και – στο επίπεδο των μαζών – σταθερή διαίρεση μεταξύ διευθυνόντων και εκτελεστών, μεταξύ εκείνων που δίνουν εντολές κι εκείνων που τις εκτελούν […] Έξω από την εργασία , το θέαμα είναι ο κυρίαρχος τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι σχετίζονται μεταξύ τους. Μόνο μέσω τού θεάματος ο λαός αποκτά μια (πλαστοποιημένη) γνώση κάποιων γενικών όψεων τής κοινωνικής ζωής, από τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα έως τούς κυρίαρχους τρόπους συμπεριφοράς και τις ενορχηστρωμένες συνδιασκέψεις των διεθνών αρχηγών κρατών. Η σχέση μεταξύ δημιουργών και θεατών είναι μόνο μια μετάθεση τής σχέσης μεταξύ διευθυνόντων και εκτελεστών».
Με πιο απλά λόγια:
Ένας από τους βασικούς τρόπους που αναπαράγει στις ανθρώπινες κοινωνίες το δίπολο εξουσιαστή (π.χ.: πολιτικού ηγέτη, εργοδότη, διευθυντή) και εξουσιαζόμενου, είναι η δημιουργία "Πολιτών-Θεατών". Των ανθρώπων δηλαδή που υποκύπτουν στην δύναμη του παθητικού θεάματος. Θεάματος που δημιουργούν οι κάθε λογής κοινωνικοί "Ηγέτες".
Οι σύγχρονοι λοιπόν "Ηγέτες", είναι μόνο κατά φαντασία ηγέτες. Στηρίζουν τη δύναμή τους στη προβολή πάνω στο κοινωνικό σύνολο μιας κυρίως φανταστικής ισχύος. Και εμείς, όλοι οι απλοί πολίτες ακολουθούμε δοξάζοντας "άδεια πουκάμισα", επιτηδευμένες συμπεριφορές, ακριβές γραβάτες και ΚΑΜΜΙΑ ΟΥΣΙΑ.
Και αυτοί το ξέρουν!
Το ξέρουν πολύ καλά (έστω και υποσυνείδητα) και γι αυτό ΤΡΕΜΟΥΝ μπροστά στη σκέψη ότι κάποια στιγμή η γύμνια τους θα αποκαλυφθεί, ΤΡΕΜΟΥΝ μπροστά στη σκέψη πως μπορεί να έρθει η ώρα που θα φανεί πόσο άδειοι είναι.
____________
Προ 10 περίπου ημερών (26/11) η κα Μπακογιάννη και ο κος Πρετεντέρης πήγαν στη Λυόν της Γαλλίας να μιλήσουν για την κρίση καλεσμένοι της εφημερίδας Liberation. Εκεί βρέθηκαν και Έλληνες φοιτητές που κάποια στιγμή πήραν το λόγο και τους τα είπαν ήρεμα, χύμα και αποκαλυπτικά.Δείτε το βίντεο εδώ και ακούστε τι λέει ο φοιτητής μετά το 2:55.
Και κυρίως, παρατηρείστε πως τα χαμόγελα του υπερφίαλου εξυπνακισμού και της υπεροψίας, σιγά - σιγά μετατρέπονται σε αμηχανία, ανησυχία και σε αγχωμένες ματιές δεξιά και αριστερά κατά τη διάρκεια της τοποθέτησης του φοιτητή.
Δείτε πόσο εύκολα καταρρέουν τα "άδεια πουκάμισα", όταν το θέαμα της δήθεν δύναμης που παράγουν παύει να γίνεται πιστευτό.
Δείτε και μην τους φοβάστε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου