Ο Φόβος είναι ένα μικρό σκουλήκι που εμφυτεύεται αθόρυβα στο μυαλό του Ανθρώπου. Συνήθως τρυπώνει από τα αυτιά και από εκεί φωλιάζει κάπου ανάμεσα στις έλικες του εγκεφάλου.
Το θύμα προσβάλλεται κατά κανόνα στην παιδική ηλικία μέσα στην οικογένεια. Η οικογένεια εισάγει το παιδί στο Βασίλειο του Φόβου. Οι εξαιρέσεις σπάνιες και θαυμαστές.
Καθώς μεγαλώνει το παιδί, παράλληλα αναπτύσσεται σιγά-σιγά και το σκουληκάκι, τρυπώνοντας σε κάθε σκέψη, σε κάθε βούληση, σε κάθε απόφαση.
Το θύμα προσβάλλεται κατά κανόνα στην παιδική ηλικία μέσα στην οικογένεια. Η οικογένεια εισάγει το παιδί στο Βασίλειο του Φόβου. Οι εξαιρέσεις σπάνιες και θαυμαστές.
Καθώς μεγαλώνει το παιδί, παράλληλα αναπτύσσεται σιγά-σιγά και το σκουληκάκι, τρυπώνοντας σε κάθε σκέψη, σε κάθε βούληση, σε κάθε απόφαση.
Ο Φόβος έχει μία ιδιότυπη ανθρώπινη ιδιότητα:
Ψιθυρίζει! Ψιθυρίζει μέσα στο μυαλό μεταλλάσσοντας τη σκέψη σε αμφιβολία.
Να! τώρα!........ Σσσσστ! Μιλάει! Άκουσέ τον!:
"Κι αν είναι αλήθεια? Κι αν μας πούνε όχι?...... Θα μας πούνε ΟΧΙ!! Θα μας διώξουν από το € και θα μας κόψουν τα δανεικά! Θα πάμε στη δραχμή και θα πεινάσουμε! Και τότε τι θα κάνω? Νοιώθω ανυπεράσπιστος......ΦΟΒΑΜΑΙ!!!...."
Ψιθυρίζει! Ψιθυρίζει μέσα στο μυαλό μεταλλάσσοντας τη σκέψη σε αμφιβολία.
Να! τώρα!........ Σσσσστ! Μιλάει! Άκουσέ τον!:
"Κι αν είναι αλήθεια? Κι αν μας πούνε όχι?...... Θα μας πούνε ΟΧΙ!! Θα μας διώξουν από το € και θα μας κόψουν τα δανεικά! Θα πάμε στη δραχμή και θα πεινάσουμε! Και τότε τι θα κάνω? Νοιώθω ανυπεράσπιστος......ΦΟΒΑΜΑΙ!!!...."
Τελευταίο στάδιο της προσβολής από τον Φόβο, είναι η θολούρα και η
τύφλωση. Η θολούρα της κρίσης και η τύφλωση της λογικής. Μετά και από
αυτό το στάδιο, ο "ασθενής" μεταβάλλεται σε κάτι που μοιάζει με ......ζόμπι. Κινείται
αργά, ως πρόβατο προς το σφαγείο, μουρμουρίζοντας ασυνάρτητες φράσεις,
όπως αυτή που άκουσα προ ημερών από γνωστή μου: "Πήγα και πήρα γάλατα για τα παιδιά και λίγα μακαρόνια.... Τι θα τους δίνω αν γυρίσουμε στη δραχμή μετά τις εκλογές?".
Ο Φόβος χτυπάει όπως τα μικρόβια.
Όσο πιο ευαίσθητος ο οργανισμός, τόσο πιο επιρρεπής στο σκουλήκι του Φόβου είναι. Τυπικό του θύμα, ο πιο ευάλωτος άνθρωπος, ο Μικροαστός. Ο Μικροαστός είναι ο φορέας του Φόβου στις Κοινωνίες, όπως ο αρουραίος είναι ο φορέας της Πανούκλας στις Πόλεις του Μεσαίωνα..... Μεταδίδει το Φόβο μέσα στις κοινωνίες και τον μετατρέπει σε επιδημία.
Τους βλέπεις γύρω σου. Πάντα τους έβλεπες. Πάντα τους άκουγες να λένε μονότονα τα ίδια λόγια:
"Εγώ κοιτάω το σπιτάκι μου, τη δουλίτσα μου, τη θεσούλα μου, τα παιδάκια μου,... Δεν ξέρω από τέτοια.... Που να μπερδεύομαι!"
Όσο πιο ευαίσθητος ο οργανισμός, τόσο πιο επιρρεπής στο σκουλήκι του Φόβου είναι. Τυπικό του θύμα, ο πιο ευάλωτος άνθρωπος, ο Μικροαστός. Ο Μικροαστός είναι ο φορέας του Φόβου στις Κοινωνίες, όπως ο αρουραίος είναι ο φορέας της Πανούκλας στις Πόλεις του Μεσαίωνα..... Μεταδίδει το Φόβο μέσα στις κοινωνίες και τον μετατρέπει σε επιδημία.
Τους βλέπεις γύρω σου. Πάντα τους έβλεπες. Πάντα τους άκουγες να λένε μονότονα τα ίδια λόγια:
"Εγώ κοιτάω το σπιτάκι μου, τη δουλίτσα μου, τη θεσούλα μου, τα παιδάκια μου,... Δεν ξέρω από τέτοια.... Που να μπερδεύομαι!"
Στις προχθεσινές εκλογές ο εκφοβισμός δούλεψε καλά και ο Φόβος φούντωσε μέσα στις συνειδήσεις και οι ψυχές των ανθρώπων πάγωσαν. Όσο αναζωπυρώνεται ο Φόβος, τόσο οι ψυχές παγώνουν!
Υπάρχει όμως και ένα χρονικό σημείο, μια ιστορική στιγμή που ο φοβικός "ασθενής" αποτάσσει από μέσα του το σκουλήκι. Είναι η στιγμή της ενσυνείδησης, η στιγμή της χειραφέτησης!
Προσεχώς!....
............ΚΑΙ ΤΌΤΕ Ο ΦΟΒΟΣ ΜΕΤΑΛΛΑΣΕΤΑΙ ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ......... ΑΠΛΑ ΜΕΤΑΛΑΣΕΤΑΙ ΚΑΙ "ΤΡΩΕΙ" ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ...... ΤΡΩΕΙ ΤΟΝ ΑΦΕΝΤΗ ΤΟΥ. ΓΙΑΤΙ ΣΤΑ ΦΟΒΙΚΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΑΠΛΑ Ο ΦΟΒΟΣ ΜΕΤΑΛΛΑΣΕΤΑΙ ΚΑΙ .....Η "ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ" ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΓΕΛΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ Η ΘΕΟΣΗ ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΟΤΕ! ΑΠΛΑ ΓΙΝΕΣΑΙ ΣΚΛΑΒΟΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ .........ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ....... ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΩ ΣΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως λοιπόν θα σπάσουμε το φαύλο κύκλο?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά την άποψή μου ο φαύλος κύκλος δεν σπάει ποτέ. Και ίσως δεν πρέπει και να σπάσει. Αποδοχή ... φαίνεται ακραίο; Μόνο με την αποδοχή καταστάσεων, χαρακτηριστικών και ελαττωμάτων πας ένα βήμα παραπέρα. Όταν αγκαλιάζεις κάτι ..........δυστυχώς μόνο τότε το νικάς και ο μύθος και ο φόβος ξεφουσκώνουν. Μόνο όταν αποδέχεσαι μια κατάσταση και όταν δράς όσο πιο ενσυνείδητα και σύμφωνα με τις αρχές σου αποδεχόμενος όμως τις αντιξοότητες μόνο τότε έχεις πιθανόητες. Δράσε και όχι αντέδρασε.... και μην προσδοκάς ...... η προσδοκία φέρνει μνησικακία. Άφηνε ελεύθερα τα αποτελέσματα και έτσι μόνο γίνονται τα θαύματα. Χρέος μας είναι να δρούμε σύμφωνα με το ορθό - ή ότι αντιλαμβανόμαστε ως ορθό - να δρούμε, να δημιουργούμε και πρωτίστως να κοιτάμε τις δικές μας πράξεις .... αυτό είναι δράση και όχι αντίδραση......... Όταν οι δικές μας πράξεις είναι σωτήριες και για το κοινωνικό σύνολο το θαύμα απλά θα συμβεί αβίαστα ........Το ερώτημα είναι εάν κάθε ένας μας ως άτομο έχει τη δύναμη αυτή της δράσης, τη δύναμη να κοιτάει μέσα του και να πράτει το ορθό ή τελικά αφήνεται να τον κατακλίζει ο περιρέον φόβος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα σε αυτό:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Δράσε και όχι αντέδρασε.... και μην προσδοκάς ...... η προσδοκία φέρνει μνησικακία. Άφηνε ελεύθερα τα αποτελέσματα και έτσι μόνο γίνονται τα θαύματα."
Έχω κάποιες ενστάσεις σε ότι αφορά τις δικές μας πράξεις. Σαφώς και αυτές πρέπει να είναι υπέυθυνες, αυτό σίγουρα είναι μιά αναγκαιότητα, αλλά η "συνειδητή" ατομική συμπεριφορά είναι ικανή συνθήκη για να γίνει το "θαύμα" για το κοινωνικό σύνολο? Ίσως...
Ίσως πάλι αυτό να οδηγεί σε "προτεσταντικού" τύπου αντιλήψεις και συμπεριφορές, με μάλλον αυτιστικά αποτελέσματα.
Θέλω να πω, είναι δυνατό ατομικά να "επιβάλουμε" αλλαγές χωρίς να θιχθούν συγκεκριμένες κοινωνικές δομές?
Δύσκολα ζητήματα πρωί - πρωί!!! Καλημέρες!!
Και φυσικά θα θιχθούν οι κοινωνικές δομές, ίσως όμως όχι με τον τρόπο που μπορούμε να προβλέψουμε όταν βρισκόμαστε μέσα στον φαύλο κύκλο. Δεν ξέρω αν η λέξη "θίγω" είναι η σωστή .... κάτι αλλάζει όταν έρχεται κάτι άλλο ικανό να πάρει τη σωστή θέση στον χρόνο που αρμόζει.......... Το "κάτι άλλο ικανό" είναι αυτό που διαμορφώνεται από εμάς τους ίδιους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα όμως δεν είναι καθόλου εύκολη η αναζήτηση του "ορθού" ή του "σωστού" μέσα στον καθένα μας, όταν η οπτική μας γωνία αυτή τη στιγμή είναι "λοξή". Θέλει τεράστιο θάρρος και καθαρή όραση για να πράξεις και να αισθανθείς διαφορετικά μέσα σε μια άρρωστη βαβούρα. Ωστόσο, πιστεύω ότι τέτοιες στιγμές, τέτοιοι άνθρωποι θαρραλέοι υπάρχουν και είναι πολλοί. Μακάρι να καταλαβαίναμε (μιλάω και για τον ευατό μου) ότι για να μπει το καινούργιο στη ζωή πρέπει να πετάξεις το παλιό..... Μάλλον το καταλαβαίνουμε και το ξέρουμε αλλά "ο φαύλος κύκλος του φόβου" και της ανασφάλειας, της μίζερης γνωστής μας καθημερινότητας .......... μας κρατάει δέσμιους σε αυτό που δεν μας αρέσει!
Μια μεγάλη καλημέρα προς όλους και από εμένα!