Ένας τρόπος που συχνά χρησιμοποιείται από αυτούς που δεν έχουν ουσιαστικά επιχειρήματα, είναι ακριβώς η παράθεση απειράριθμων επιχειρημάτων που ελάχιστη σχέση έχουν με το υπό εξέταση ζήτημα. Είναι η κλασική περίπτωση που ακολουθούν όλοι οι νομικοί όταν "ζορίζονται" στην υπεράσπιση του (ένοχου) πελάτη τους και δεν μπορούν να πουν κάτι επί της ουσίας. Πρόκειται για την τακτική που θα ονομάζαμε "αποπροσανατολισμό" είτε αφορά τους φυσικούς δικαστές, είτε αφορά την κοινή γνώμη. Αυτή λοιπόν η κλασική νομικίστικη μέθοδος εξαπλώθηκε με την ευκαιρία της οικονομικής κρίσης όχι μόνο στον πολιτικό κόσμο, αλλά κυρίως στις καθεστωτικές δημοσιογραφικές "πένες".
Για να μη χάσουμε τελείως τη μπάλα, ας ξαναθυμηθούμε μερικά απλά πράγματα:
Όταν η Ελλάδα το 2010 προσέφυγε στο ΔΝΤ, αντιμετώπιζε χρέος που άγγιζε το 120% του ΑΕΠ.
Πέρασαν 2 και πλέον χρόνια, ψηφίστηκαν 2 μνημόνια και ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα (ενώ αναμένεται και τρίτο...), οι μισθοί μειώθηκαν σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα από 20 ως 40%, η ανεργία από 10-11% εκτοξεύθηκε σε πρωτοφανή ποσοστά πάνω από 25% (και ανεβαίνει.....), τα εργασιακά δικαιώματα γύρισαν στην εποχή της δεκαετίας του 1920, δεν υπάρχουν πια συλλογικές συμβάσεις άρα ο κάθε εργοδότης πληρώνει ό,τι μισθό θέλει, οι τριετίες πάγωσαν επ' αόριστον (και κάποιοι δήθεν ......αντιστέκονται για να μην καταργηθούν οι "παγωμένες") που σημαίνει ότι όσα χρόνια και αν εργάζεσαι σε μια επιχείρηση δεν πρόκειται να πάρεις καμία αύξηση παρά μόνο αν το κρίνει ο ιδιοκτήτης, το σύστημα Υγείας υποχρηματοδοτείται με αποτέλεσμα κατά περιόδους οι ασφαλισμένοι πληρώνουν για τα φάρμακά τους, κ.ά, κ.ά, κ.ά.......
Θα έλεγε λοιπόν κάποιος καλοπροαίρετα ότι μετά απ' όλα αυτά το χρέος τουλάχιστον θα έχει αρχίσει να μειώνεται. Όμως, με τους πλέον αισιόδοξους υπολογισμούς το 2017 μετά από 8 χρόνια σκληρότατης λιτότητας το χρέος θα είναι 152,8% του ΑΕΠ, δηλ. πάνω από 30 ποσοστιαίες μονάδες μεγαλύτερο από τότε που προσφύγαμε στο ΔΝΤ!! (πηγή)
Τι άλλη απόδειξη θέλουν για να καταλάβουν πόσο κακοσχεδιασμένο, αποτυχημένο και αναποτελεσματικό είναι το Πρόγραμμά τους? Για να το πω όπως γράφει και το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο:
"Τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων;"
Κι όμως επιμένουν!
Επιμένουν σε νέες περικοπές, που θα φέρουν με μαθηματική ακρίβεια νέα ύφεση και νέα ανεργία.
Επιμένουν πως για την αποτυχία δεν φταίει αυτή καθ' εαυτή η πολιτική τους, αλλά φταίει ότι δεν έγιναν "διαρθρωτικές" αλλαγές.
Ποιες αλλαγές?
Το άνοιγμα των επαγγελμάτων που κατά τους πλέον αισιόδοξους υπολογισμούς θα αυξήσει κατά 1% το ΑΕΠ (το οποίο καταβαραθρώνεται κατά 7% ετησίως λόγω της ύφεσης), η απόλυση Δημοσίων Υπαλλήλων και η "χαλάρωση" των εργασιακών σχέσεων.
Και εδώ ξεκινάει κάτι μεταξύ θεάτρου του παραλόγου και επίδειξης ηλιθιότητας.
Αναλαμβάνουν οι "πένες" των ΜΜΕ να μιλήσουν για 1.500.000 Δημόσιους Υπάλληλους, ενώ ξέρουν πολύ καλά πως οι Δημόσιοι Υπάλληλοι δεν ξεπερνούν πια τις 665.000 (πηγή) άντε τις 700.000 αν συνυπολογιστούν και οι ΔΕΚΟ, ποσοστό απολύτως αντίστοιχο με τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Παράλληλα, η κυβέρνηση κάνει "ρελάνς" με την τρομερή (από πλευράς παραπληροφόρησης) ιδέα περί απόλυσης των "επίορκων" υπαλλήλων. Μιλάμε για την απόλυτη γελοιότητα γιατί αν κάποιος υπάλληλος έχει καταδικαστεί π.χ. για χρηματισμό, αυτός απολύεται άμεσα με βάση των δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα. Αν πάλι έχει κατηγορηθεί για χρηματισμό και η υπόθεσή του εκκρεμεί διοικητικά ή δικαστικά, τότε κάθε περίπτωση απόλυσης του πριν καταδικαστεί τελεσίδικα είναι παράνομη.
Το τρομερό δε δημοσιογραφικό επιχείρημα "αφού απολύονται τόσοι ΙΥ γιατί να μην απολύονται και ΔΥ" ανήκει στη σφαίρα της νεοελληνικής κακομοιριάς που αποζητά ως χάρη από το Θεό να "ψοφήσει ο γάιδαρος του γείτονα", ενώ κανείς δεν λέει το αυτονόητο πως η απόλυση μερικών χιλιάδων ΔΥ αυτή τη στιγμή αντιστοιχεί με την "απόσυρση" από την αγορά του εισοδήματός τους και κατά συνέπεια την μεγαλύτερη ύφεση και τις ακόμα περισσότερες απολύσεις στο Ιδιωτικό τομέα.
Τι μένει κάτω απ' όλη αυτή τη προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων και κοινωνικού αυτοματισμού? Τι κρύβεται πίσω από την συνεχιζόμενη πολιτική που ακόμα και ο πιο ιδεοληπτικός αντιλαμβάνεται πόσο ανέφικτη είναι?
Μα η ουσία! Και η ουσία είναι μία: Η όσο το δυνατό μεγαλύτερη "χαλάρωση" των εργασιακών σχέσεων.
Στόχος:
Η μετατροπή της Ελλάδας
(και στη συνέχεια ολόκληρου του Ευρωπαϊκού Νότου)
σε "Ειδική Οικονομική Ζώνη".
Και για όσους ακόμα δυσπιστούν, το πράγμα μυρίζει από μακρυά ήδη από τις στήλες των γνωστών νεοφιλελεύθερων δημοσιογραφούντων. Ρίξτε μια ματιά εδώ και εδώ σε δύο τυπικά της νεοφιλελέυθερης λογικής άρθρα του γνωστού κου Τάκη Μίχα.
Η Κίνα, το Βιετνάμ και η Ταϋλάνδη είναι το όραμά τους για την Ελλάδα.
Ας το πουν τουλάχιστον ξεκάθαρα, χωρίς μισόλογα και ανόητους αποπροσανατολισμούς.
________________________________________________________________
Υ.Γ.: Σήμερα πληροφορηθήκαμε τη σύλληψη του δημοσιογράφου Κ. Βαξεβάνη με την κατηγορία την παραβίαση προσωπικών δεδομένων επειδή δημοσιοποίησε λίστα ονομάτων καταθετών φερόμενη ως λίστα Λαγκαρντ. Εντάξει με το Βαξεβάνη. Οι κ.κ. Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλος δεν θα έπρεπε να συλληφθούν για υπόθαλψη εγκληματία και παράβαση καθήκοντος αφού επί 2 χρόνια δεν αξιοποίησαν τη λίστα??
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου