Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Η κορυφαία είδηση της εποχής!



Διαβάζω από το site aixmi.gr το παρακάτω συγκλονιστικό άρθρο. Το άρθρο το υπογράφει ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Δήμος Μούτσης, η σοβαρότητα του οποίου είναι αναμφισβήτητη:

"Η γυναίκα καιγόταν και οι Ελληνάρες την κλέβανε (Εξάρχεια, Σάββατο 14 Μαΐου)

Γωνία Καλλιδρομίου και Χ. Τρικούπη, υπάρχει ένα παλιό και γνωστό καφενείο «Η Μουριά» που χρόνια τώρα, κυρίως τα Σάββατα, μαζεύει κόσμο υποτίθεται με άποψη, ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται. Εγώ συχνά πυκνά κατεβαίνω εκεί, γιατί επιπλέον μπροστά στη «Μουριά» και σε όλο το μήκος της Καλλιδρομίου, γίνεται και μια απ’ τις καλύτερες και μεγαλύτερες Λαϊκές με μπόλικη πραμάτια και πολύ κόσμο, κι εμένα κάτι τέτοια να πω τη μαύρη μου αλήθεια μ’ αρέσουνε. Έτσι, λοιπόν, αυτό το Σάββατο αποφάσισα να κατέβω.

Ήταν περίπου 12.30, όταν ανεβαίνοντας τη Χ. Τρικούπη και βρισκόμενος στο ύψος του πεζόδρομου της Μεθώνης, κάπου 50 μέτρα πριν την Καλλιδρομίου, ακούω μια τρομερή έκρηξη, με φλόγες, καπνό και φωνές. Πλησιάζοντας, βλέπω μια μηχανή πεσμένη στο ρείθρο του πεζοδρομίου μπροστά στο καφενείο, λαμπαδιασμένη, κι η φωτιά από την έκρηξη να κατευθύνεται προς τους γωνιακούς ανθοπώλες, καίγοντας ανθρώπους και τέντες.

Χώθηκα γρήγορα μες στο καφενείο, όπου από μιαν άκρη κοίταζα έντρομος τον απέναντι ψαρά και τον κρεοπώλη, να προσπαθούν με ντενεκέδες γεμάτους νερό, να σώσουν τους ανθρώπους που καίγονταν, ενώ κάποιοι άλλοι με λάστιχα «πότιζαν» τη μηχανή που εξακολουθούσε να καπνίζει, (με το σωληνάκι της βενζίνης τραβηγμένο!) και τις τέντες, που φλεγόμενες είχαν πέσει πάνω στο σωρό απ’ τα καμένα γλαστράκια και λουλούδια.

Ένα νοσοκομειακό ήρθε «κελαηδώντας», έβαλαν μέσα μια γυναίκα που θα έπρεπε να ‘ταν η ανθοπώλης της γωνίας, κι έναν άντρα, αλλά αυτόν σε κατάσταση τραγική. Τους πήρε και τους δυο κι έφυγε. Από κοντά έφυγε κι η Πυροσβεστική. Οι κουκουλοφόροι προ πολλού είχαν πετάξει τις κουκούλες στον πεζόδρομο της Μεθώνης κι είχαν εξαφανιστεί. Κι ενώ η υπόλοιπη Λαϊκή στο βάθος ξανάβρισκε το ρυθμό της, με τα ΜΑΤ ακίνητα – αυτοί δε φύγανε – στραμμένα προς τα ντουβάρια των σπιτιών, όπως κάνουν και στα γήπεδα που κοιτάνε τις κερκίδες, μια νέα λάμψη ήρθε να φωτίσει το παράξενο αυτό τοπίο αλλά αυτή τη φορά ήταν «η φλόγα της Ελληνικής λεβεντιάς». Η αφύπνιση του Νεοέλληνα.

Ούτε αλλοδαποί ούτε μετανάστες. Έλληνες ήταν. Γνήσιοι Αθηναίοι πολίτες, που άρχισαν δειλά – δειλά να προχωράνε κάνοντας κύκλο γύρω απ’ το σωρό με τα πεταμένα γλαστράκια και τα μισοκαμένα λουλούδια της γυναίκας που ‘φυγε με τ’ ασθενοφόρο. Κοίταζαν γύρω αν τους βλέπουν, κοιτιόντουσαν και μεταξύ τους κάνοντας νοήματα του στυλ «…πάρε εσύ πρώτος!… Όχι, εσύ καλύτερα…!» κι άρχισαν δήθεν αδιάφορα να πλησιάζουν, άλλοι διαλέγοντας τα καλά κι άλλοι κλωτσώντας και παραμερίζοντας τα καμένα, μέχρι που στο τέλος φεύγανε και ξανάρχονταν απροκάλυπτα και ξεδιάντροπα, φέρνοντας ολόκληρα καφάσια που τα γέμιζαν και τα ξαναγέμιζαν με γλαστράκια και λουλούδια, σαν τα όρνια που ορμάνε από ψηλά ν’ αρπάξουν ό,τι προλάβουν ν’ αρπάξουν απ’ το ψοφίμι.

Με ποιόν να είμαι;… «Αυτό το μεσημέρι, παρέμεινα εις τα όρη». "


Το ρούχο της κοινωνικής συνοχής ξηλώνεται διαρκώς αποκαλύπτοντας ολοένα και περισσότερο τη γύμνια μας.....

Που θα μας καταντήσουν τελικά?

Πόσο πάτο έχει ακόμα το βαρέλι????...........


Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Σύγχυση...


Το περιστατικό που θα σας διηγηθώ είναι πραγματικό και συνέβη πριν αρκετές εβδομάδες ένα απόγευμα μέσα σε ένα Αθηναϊκό Ταξί.

Κατά τη διάρκεια της κούρσας, όπως συμβαίνει πολλές φορές, έπιασα κουβέντα με τον Ταξιτζή. Ένα συμπαθητικό άνθρωπο γύρω στα 30 που όπως μου είπε ήταν η δεύτερη μέρα που δούλευε ως οδηγός στο ταξί το οποίο νοίκιαζε από άλλον ιδιοκτήτη.

Ο λόγος που τον έκανε να γίνει ταξιτζής είναι ότι είχε πρόσφατα απολυθεί από την δουλειά του. Μέχρι τότε δούλευε ως αποθηκάριος - εργάτης γενικών καθηκόντων σε μεγάλη ελληνική βιομηχανία παραγωγής γαλακτοκομικών προιόντων, η οποία έχει επεκταθεί ακόμα και στην Αμερική. Έπαιρνε μάλλον καλά λεφτά για τη θέση του (1200€), αλλά ο εργοδότης είχε προσλάβει αυτόν και τους συναδέλφους του όχι με κανονική σύμβαση, αλλά με ανανεούμενες ημερήσιες συμβάσεις. Δηλ., δεν τους πλήρωνε Δώρα & επιδόματα διακοπών και φυσικά δεν είχε καμία υποχρέωση για να καταβάλει ουσιαστική αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης. Έτσι κι έγινε, όταν μετά από 12 χρόνια συνεχούς εργασίας στην εταιρεία, μια ωραία πρωία, ο φίλος μας μαζί με άλλους 200 (αν θυμάμαι καλά) συναδέλφους του απολύθηκε. Η αποζημίωση που έλαβε ήταν 1800€......
Σήμερα, μου είπε, δουλεύει 12ωρα καθημερινά και δεν του μένουν πάνω από 800€ στο χέρι.

Τον ρώτησα γιατί οι απολυμένοι δεν είχαν κάνει κάποια διαμαρτυρία έστω για την τιμή των όπλων ή τουλάχιστον μια καταγγελία για τον τρόπο που τόσα χρόνια ο εργοδότης τους απασχολούσε με αυτές τις γελοίες καθημερινές συμβάσεις.
Δεν μου απάντησε. Ή μάλλον μου απάντησε ότι δεν τον ενδιέφερε κάτι τέτοιο. Ο ίδιος μου είπε θα ήταν διατεθειμένος ακόμα και να δεχτεί μεγάλη μείωση μισθού (ακόμα και στο μισό), αρκεί να είχε τη δουλειά του.

Κάπου εκεί αλλάξαμε το θέμα της κουβέντας. Είχαμε φτάσει την Πατησίων (μία από τις πιο ταλαιπωρημένες περιοχές του αθηναϊκού κέντρου) όπου την ώρα αυτή οι περισσότεροι άνθρωποι που απαντάς στο δρόμο είναι μετανάστες.
Γυρνάει λοιπόν ο ταξιτζής και μου λέει με σχετική ένταση: "Τι θα γίνει με τους ξένους? Τους μαύρους ποιος θα τους διώξει επιτέλους?"
Η πρώτη μου σκέψη ήταν (ευλόγως) να τον ρωτήσω αν αιτία για την απόλυσή του ήταν η παράλληλη πρόσληψη μεταναστών στη θέση των απολυθέντων στην εταιρεία. "Μπα, όχι" μου λέει "δεν προσέλαβαν άλλους στη θέση μας".
"Καλά, βρε αδελφέ" του λέω, "είσαι βλέπω έτοιμος να τα βάλεις με τους μετανάστες. ΟΚ. Με τον εργοδότη σου όμως που σε απέλυσε μετά από 12 χρόνια, μόνο και μόνο για να κάνει την ήδη κερδοφόρα επιχείρησή του ακόμα πιο κερδοφόρα, δεν θα τα βάλεις ποτέ? Γιατί δεν βλέπεις την πηγή του προβλήματός σου και βλέπεις μόνο το πρόβλημα των μεταναστών?"

Δεν μου απάντησε συγκεκριμένα. Μουρμούρισε κάτι του τύπου "μάλλον δίκιο έχεις" σηκώνοντας ελαφρά τους ώμους του.
...............................................
Ζούμε σε μία εποχή σύγχυσης σε μεγάλο βαθμό επιβαλόμενης αφού η σύγχυση βοηθά την επιβολή των επιδιώξεων της άρχουσας ελίτ. Το κόλπο είναι γνωστό και στην στρατιωτική τέχνη: Όταν ο εμπλεκόμενος στον πόλεμο θέλει να παραπλανήσει τον αντίπαλο, φτιάχνει μια σειρά από ψεύτικους στόχους ώστε να δεχθούν αυτοί τα πυρά αντί του πραγματικού.

Όταν όμως στην πολιτική φτιάχνεις "ψεύτικους στόχους" για να στρέψεις αλλού την προσοχή της κοινής γνώμης, αυτό λέγεται χειραγώγηση των πολιτών και μάλλον δεν είναι και ό,τι πιο δημοκρατικό μπορεί να συμβεί σε μια κοινωνία.



Παρασκευή 13 Μαΐου 2011

Κοινωνία αβεβαιότητας & κατάθλιψης = Κοινωνία βίας

Τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες περιστατικών πρωτοφανούς βίας, μιας βίας τυφλής και αδικαιολόγητης με σαφή αντικοινωνικά χαρακτηριστικά.

Ο κύκλος της βίας ξεκίνησε τα ξημερώματα της περασμένης Τρίτης με την αποτρόπαιη δολοφονία ενός 44χρονου συνανθρώπου μας από 3 δράστες με στόχο την κλοπή μιας βιντεοκάμερας (πηγή).

Το σημείο δολοφονίας του 44χρονου

Για την πράξη αυτή στοχοποιήθηκαν οι μετανάστες της περιοχής του κέντρου και αυτό στάθηκε ικανή αφορμή για να ξεκινήσει ένα ρατσιστικό πογκρόμ που κορυφώθηκε με την εν ψυχρώ δολοφονία ενός 20χρονου μετανάστη μία μόλις μέρα μετά στα Κάτω Πατήσια από ομάδα 2 δικυκλιστών (πηγή).

Παράλληλα, κατά τη διάρκεια μιας συνήθους πορείας στο κέντρο της πόλης στα πλαίσια μιας πανελλαδικής απεργίας χωρίς αξιοσημείωτα επεισόδια, 2 διαδηλωτές καταλήγουν στην εντατική νοσοκομείων (ο ένας σε προθανάτιο κατάσταση) καθώς ξυλοκοπήθηκαν άγρια και απρόκλητα από ομάδα αστυνομικών (πηγή).

"Άνδρες" των ΜΑΤ επί το έργον...

Ο κύκλος της βίας φαίνεται πως μόλις άνοιξε, καθώς με αφορμή την στυγερή δολοφονία του 44χρονου Έλληνα, συνεχίζονται πλέον καθημερινά ρατσιστικές επιθέσεις από νεοναζί εναντίον οιουδήποτε φαίνεται στα μάτια τους ως "μελαμψός" αλλοδαπός (πηγή). Οι Έλληνες νεοναζί έφτασαν μάλιστα στο σημείο να διεξάγουν ακόμα και ελέγχους κατεβάζοντας επιβάτες από λεωφορείο του ΟΑΣΑ στην προσπάθειά τους να εντοπίσουν και να λυντσάρουν μετανάστες (πηγή).

Νεοναζί οπλισμένοι με σουγιάδες στο κυνήγι μεταναστών στην Πλατεία Κοτζιά
εδώ μπορείτε να δείτε και το πρόσωπο του κουκουλοφόρου φασίστα με τον σουγιά

Έλληνες ρατσιστές επιτίθενται σε μετανάστη

Σήμερα πάλι (14/05/2011) γνωστοί-άγνωστοι επιτέθηκαν στο Αστυνομικό Τμήμα των Εξαρχείων με αποτέλεσμα τον τραυματισμό 3 πολιτών που ψώνιζαν στη διπλανή λαϊκή της Καλλιδρομίου (πηγή).

Η αλληλουχία αυτών των εκδηλώσεων τυφλής βίας μπορεί να εντυπωσιάζει τον συνήθως ανυποψίαστο παρατηρητή-καταναλωτή. Στην ουσία όμως πρόκειται για γεγονότα απολύτως προβλέψιμα για όποιον μπορεί να αντιλαμβάνεται τη λειτουργία των κοινωνιών υπό τις παρούσες συνθήκες.
Το πρώτο πράγμα που θα εμφανιστεί σε μία κοινωνία που βρίσκεται σε οικονομική και αξιακή ύφεση είναι η μαζική κατάθλιψη που βλέπουμε γύρω και μέσα μας.
Σε συνδυασμό δε με την απόλυτη αβεβαιότητα για το ζοφερό -όπως διαγράφεται- μέλλον και την μαζική φτωχοποίηση κοινωνικών στρωμάτων, παράγεται το προ πολλού προβλεφθέν αποτέλεσμα:
Η αποσύνθεση της κοινωνικής συνοχής

Αυτή με τη σειρά της παράγει ένα βασικό προϊόν:
Τον κύκλο της τυφλής βίας

Αυτά είναι τα αποτελέσματα των "μνημονιακών" πολιτικών όπου κι αν εφαρμόζονται. Αυτών των πολιτικών που μεταμφιέζονται με διάφορα εύηχα ονόματα όπως "πρόγραμμα σταθεροποίησης" ή "πακέτο μεσοπρόθεσμης προσαρμογής" κλπ, από τους συνήθεις πεφτο-συννεφάκηδες των ΜΜΕ.........

Και βέβαια μέσα στην απόλυτη σύγχυση, ξεμυτίζουν οι διάφοροι βρυκόλακες της πνευματικής διαστροφής που ξεδιψάνε από το αίμα της κοινωνικής ανασφάλειας.

Ας καταλάβουμε όλοι καλά:

Η πισώπλατη μαχαιριά σε κάποιον για να του πάρεις 100€,

το γάζωμα ενός απλού μπάτσου στη σκοπιά απλά γιατί συμβαίνει να είναι μπάτσος,

η δολοφονία ενός ανθρώπου γιατί απλά τυχαίνει να είναι μελαμψός,

το κοπάνημα του αστυνομικού γκλομπ στο κεφάλι ενός πεσμένου ανθρώπου επειδή το "όργανο" θέλει να ξεχαρμανιάσει,

αλλά και η λογική της συλλογικής ευθύνης
είτε αφορά μπάτσους, είτε μετανάστες,


είναι απλά και χωρίς περιστροφές ο ορισμός του Φασισμού, είτε μας αρέσει είτε όχι!!!!!!!!

Η βία θα έχει συνέχεια.
Δεν είναι μακριά ο χρόνος που ο ένας θα μαχαιρώνει τον άλλο απλά και μόνο γιατί ο ένας είναι άνεργος και ο άλλος έχει δυο φράγκα στην κωλότσεπη.

Το αυγό του φιδιού έχει ήδη εκκολαφθεί.
Εμείς το ζεστάναμε στον κόρφο μας γιατί επί δεκαετίες μιμούμαστε τα 3 μικρά μαϊμουδάκια που "δεν ακούν το κακό, δεν βλέπουν το κακό και δεν μιλάνε για το κακό"


Ας αρχίσουμε λοιπόν επιτέλους ακόμα και τώρα
ΝΑ ΑΚΟΥΜΕ, ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ & ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ
πριν να είναι πολύ αργά για όλους μας ......



Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Με σημαδεμένα χαρτιά

Με σημαδεμένα χαρτιά παίζουν πόκερ στις πλάτες μας οι κυβερνώντες, όπως πια αποκαλύφθηκε μετά από το βίντεο των δηλώσεων του Ντομινίκ Στρώς-Καν.

To λέει καθαρά ο άνθρωπος (μετά το 0:43 δευτ.) ότι το θέμα "δουλεύονταν" από κυβέρνηση και ΔΝΤ επί μήνες υπογείως (souterrain είναι η ακριβής λέξη που χρησιμοποιεί).

Και δουλεύονταν υπογείως την εποχή που ακόμα τα spread ήταν στις 200 μονάδες (δηλ. το επιτόκιο δανεισμού ήταν 2% πάνω από αυτό της Γερμανίας), πράγμα που σημαίνει ότι η Ελλάδα μπορούσε τότε να δανειστεί εύκολα και με απολύτως λογικό επιτόκιο.

Παράλληλα, οι σοφοί μας κυβερνώντες που πρώτα μας είχαν διαβεβαιώσει ότι "λεφτά υπάρχουν", άλλαξαν το τροπάριο και άρχισαν να δυσφημούν την ελληνική οικονομία μιλώντας για "Τιτανικούς" και "Παγόβουνα" δημιουργώντας αρνητικό κλίμα σε υποψήφιους δανειστές, όπως ακριβώς είχαν κάνει και οι προηγούμενοι όταν προχώρησαν στην περίφημη Απογραφή του κου Αλογοσκούφη...

Αποτέλεσμα:
Τα επιτόκια δανεισμού πήγαν στα ύψη (πάνω από 1000 μονάδες) και ο Έλληνας πρωθυπουργός ενώ τα είχε ήδη όλα κανονίσει -πάντα souterrain- με το ΔΝΤ, απειλούσε υποκριτικά ότι αν δεν βοηθήσουν οι Ευρωπαίοι θα προσφύγει σε αυτό.
Και εκείνοι δεν βοήθησαν και ο άμοιρος "σύρθηκε" στο ΔΝΤ και έτσι το ΔΝΤ όλως τυχαίως έβαλε πόδι στην Ευρωζώνη..... και όλοι ζήσαν καλά......

Ά, και στο τέλος μας άφησαν και ένα post it πάνω στο ψυγείο που έγραφε "Thnx for yr money" σαν αυτό που φαίνεται στην εικόνα!

Βέβαια για να είμαι δίκαιος, τα χαρτιά ήταν σημαδεμένα από καιρό.
Τουλάχιστον από την εποχή που μπήκαμε στο (αν είναι ποτέ δυνατό χώρα με αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο να επιβιώσει για πολύ χωρίς εθνικό νόμισμα...) ή ακόμα από την εποχή του Μεγάλου Εκσυγχρονισμού του καθηγητή Σημίτη και των Εθνικών Ονειρώξεων των Ολυμπιακών Αγώνων με δανεικά (αντίστοιχο με το να κάνει κάποιος για πολύ τη "μεγάλη ζωή" με ....πιστωτικές κάρτες) που έκαναν τους αληθινούς κυβερνήτες της Ελλάδας (τους εργολάβους ντε!....) ακόμα πλουσιότερους........

Και προχτές το "ανεξάρτητο" -λέει- ΕΣΡ επικαλούμενο ανύπαρκτη καταγγελία βουλευτή, επέβαλε πρόστιμο σε τηλεοπτικό πρόγραμμα για "προσβολή θεσμών", επειδή στο πρόγραμμα ειπώθηκε ότι οι "βουλευτές αντιδρούν σαν κλίκα που αθωώνει τα μέλη της" (έ, όχι! δεν το πιστεύω, τόσοι και τόσοι έχουν πάει φυλακή!!!) (Πηγή)

Αν όλα αυτά δεν είναι σημεία (των καιρών) που δείχνουν ότι περνάμε σε άλλη φάση κοινωνικής ζωής με λιγότερη Δημοκρατία και περισσότερο Αυταρχισμό (όπως έχω δείξει σε άλλη ανάρτηση), έ, τότε τι να λέμε;
..............................................
..............................................
Στο μυαλό μου έρχονται οι στίχοι από ένα παλιό τραγουδάκι των Active Member:

Θα 'θελα να' μουν μελάνι στην πένα του Καστοριάδη
και οργή πάνω στα μάτια του Πάμπλο,
γερασμένο σκυλί μπροστά απ' την πύλη του Άδη,
να γελάω και να θέλω τα σωθικά μου να βγάλω.
Να σας τη σπάω συνεχώς σαν τον Ραφαηλίδη,
αν γονατίζετε για κάποιο θεό,
να 'χα μια γλώσσα φαρμακωμένο λεπίδι,
αντί μια ψυχή ναυάγιο σε απέραντο βυθό.
Να 'μουν Εβραίος το '40 στη Θεσσαλονίκη
ή ένα κύμα μεγάλο πάνω στα ξερονήσια,
να 'στελνα πίσω τη ντροπή σ' αυτούς που ανήκει
και μια συγνώμη σ' αυτούς που χαθήκαν περίσσια.
Θα 'θελα σκλάβος να 'μουν με μαστιγιές στη πλάτη,
να κουβαλάω μάρμαρα του Παρθενώνα,
πεισματάρης μαθητής του Σωκράτη,
και τυφλός χριστιανός κάπου στον πρώτο αιώνα.
Στίχοι τούρκου ποιητή γραμμένοι σε λευκό κελί
και λίγο ελεύθερος στη χάση και στη φέξη,
να 'μουν αλλόθρησκου στο κούτελο φιλί
και το γέλιο το πικρό στο Πέραμα του Ξέρξη.
Να 'χα πάρει Ι5 επί επταετίας,
να μην αντίκριζα μάτια προδομένα
κι από χέρι αριστερό άνευ αιτίας,
ψηφοδέλτιο άκυρο αλλαγής το '81.
Θα θελα να 'μουν μελωδία άγνωστη του Χατζηδάκη
και το επόμενο βιβλίο του Κοροβέση,
απ' τα ράσα αφορισμένος σαν τον Καζαντζάκη,
να παω μ' αθάνατους αν περισσεύει θέση.
Του 2004 να λείπω το Σεπτέμβρη,
θα πάρει η μπάλα πολλούς στο πουθενά,
τα ποντίκια θα χορεύουνε στ' αλεύρι,
γνωστή εικόνα εγώ θα πάρω τα βουνά.

Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
δήθεν για μένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα
και δεν είναι γραμμένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
τα μυθοπαρμένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
σειρά μου και μένα.

Θα 'θελα να 'μουν μετανάστης στο μεταγωγών,
μπάτσος αυτόχειρας που τέλειωσε ωραία.
Μια φωνή δυνατή που αναφέρεται απών,
έλληνας λοχαγός που δεν πήγε στην Κορέα.
Μια στιγμή από το όνειρο του Ρήγα
και ντοκουμέντο μυστικό από τη Βάρκιζα,
ένα τραγούδι καμπίσιο από κολίγα
και το δάφνινο στεφάνι θα στο χάριζα.
Θα 'θελα να 'μουν ψωμί και κουκούτσι από ελιά
δίπλα σε άδειο από νερό χρυσό κανάτι
που θα καθόταν στο λαιμό του βασιλιά
στο γάμο του λαού με το παλάτι.
να 'μουν η πρωτη διαγραφη απο το ΠΑΚ,
χαμένη μπάλα του γκολφ ξεμωραμένου εθνάρχη,
να 'μουνα σάτιρα σ' ένα κοινό γεμάτο τρακ
και τραγουδιάρης που να μη σέρνεται όπου λάχει
Να 'μουν η αντοχή του Ρένου του Αποστολίδη,
μια ιστορία αφηγημένη απ' τον Κατράκη
θα 'θελα να 'μουν σ' αλάνα αυτοσχέδιο παιχνίδι
κι ισόβια κάθειρξη απλά για ένα γκαζάκι.
Του Κώστα Βάρναλη να ήμουν η "Καμπάνα"
και το πινέλο του Θεόφιλου στο αίμα,
Θα θελα να 'μουν όσα δε σου 'παν, μάνα,
μήπως και δε με γένναγες μέσα στο ψέμα.

Αφού είμαι άτυχος και δεν ξαναγεννιέμαι,
έφτιαξα μόνος μου κάτι να καυχιέμαι.



Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Μια φωνή από το παρελθόν περιγράφει το σήμερα και προτείνει


Ο Κορνήλιος Καστοριάδης (1922-1997) ηταν ίσως ο μεγαλύτερος Έλληνας διανοητής του 20ου αιώνα και σίγουρα ένας από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους διανοητές της ίδιας περιόδου. Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα νέο βιβλίο με τίτλο «Aκυβέρνητη Kοινωνία» που αποτελείται από συνεντεύξεις του Κ. Καστοριάδη, που δόθηκαν σε περιοδικά και εφημερίδες μετά το 1974. Αντιγράφω από άρθρο στην Καθημερινή του δημοσιογράφου Γ.Ν. Οικονόμου:

"Kατά τον Kαστοριάδη, οι δυτικές κοινωνίες, αν και ονομάζονται δημοκρατικές, εν τούτοις είναι ολιγαρχικές –τις αποκαλεί φιλελεύθερες ολιγαρχίες– διότι η άσκηση της εξουσίας, η λήψη των αποφάσεων και η νομοθετική δραστηριότητα ανήκουν αποκλειστικά στους ολίγους και τα κόμματα.

H κυριαρχία της ολιγαρχίας έχει ως προϋπόθεση, αλλά και αποτέλεσμα, την πλήρη απουσία της κοινωνίας από τον δημόσιο χώρο, την επικράτηση της αδιαφορίας και της απάθειας για τα κοινά, τη γενίκευση του ατομικισμού και της ιδιώτευσης. Δηλαδή, η κυριαρχία της ολιγαρχίας από τη μία και η παθητικότητα και η ιδιώτευση των ανθρώπων από την άλλη δεν είναι παρά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. H αποχώρηση των ανθρώπων από την πολιτική σφαίρα, η εξαφάνιση της πολιτικής και της κοινωνικής σύγκρουσης επιτρέπει στην ολιγαρχία της οικονομίας, της πολιτικής και των MME να ξεφύγουν από κάθε έλεγχο, με συνέπεια την αυθαιρεσία και την αλαζονεία της εξουσίας.

Στο πλαίσιο αυτό της γενικευμένης ασυδοσίας καταρρέουν σχεδόν όλες οι αξίες του παραδοσιακού φιλελευθερισμού (η έννομη τάξη, ο εργαζόμενος σκληρά αστός, ο έντιμος δικαστής ή πολιτικός κ.ά), και επικρατούν η διαφθορά και ο κυνισμός. Oι μόνες κυρώσεις που έχουν απομείνει είναι οι ποινικές, αλλά και αυτές, όπως έχουν δείξει τα μεγάλα σκάνδαλα, λειτουργούν, όλο και λιγότερο. Oι κομματικοί διευθύνοντες από την πλευρά τους ενδιαφέρονται μόνο για την άνοδο και την παραμονή τους στην εξουσία μέσω της διαφήμισης και των MME, ενώ οι πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές μεταξύ των κυβερνώτων κομμάτων της «Δεξιάς», του «Kέντρου» ή της «Aριστεράς» έχουν καταντήσει κενό βερμπαλιστικό σχήμα. Aυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αληθινές κυβερνήσεις, γι’ αυτό οι κοινωνίες είναι ακυβέρνητες. Tα θλιβερά αποτελέσματα της κατάστασης αυτής, για τα οποία μας είχε προειδοποιήσει ο φιλόσοφος τα βλέπουμε σήμερα και κυρίως τα βιώνουμε με τη σημερινή μεγάλη πολύπλευρη κρίση.

Tι μπορεί να γίνει λοιπόν σε αυτή την άσχημη κατάσταση; O Kαστοριάδης πιστεύει ότι η μόνη λύση είναι να αφυπνιστούν ξανά οι κοινωνίες και να εισέλθουν στο πολιτικό προσκήνιο. Θα πρέπει οι άνθρωποι να απελευθερωθούν από αποτυχημένες πρακτικές, να καταλάβουν ότι η αντιπροσώπευση και η ψήφος σε ένα κόμμα δεν αποτελούν λύση. Θα πρέπει να πιστέψουν στις δικές τους δυνάμεις, να επινοήσουν άλλους τρόπους πολιτικής πράξεως, οι οποίοι να μην αλλοτριώνονται από κομματικές γραφειοκρατίες, συνδικαλιστικές συντεχνίες και ιδεολογικούς εγκλωβισμούς. O στόχος αυτής της αυτοοργάνωσης και του αυτοκαθορισμού είναι η αληθινή δημοκρατία, η αυτονομία, που αποτελεί μία άλλη βασική ιδέα της σκέψης του Kαστοριάδη. Δημοκρατία σημαίνει την πραγματική κυριαρχία του δήμου, των πολιτών, χωρίς αντιπροσώπους και κόμματα. Aυτονομία σημαίνει ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι άμεσα αποφασίζουν και θεσπίζουν τους νόμους. O στόχος αυτός δεν είναι ουτοπικός, εξαρτάται από τη θέληση και τη φαντασία των ανθρώπων.

Iδιαιτέρως για την αντιμετώπιση της παρακμής, στην οποία βρίσκεται η νεοελληνική κοινωνία, είναι εξαιρετικά επίκαιρα και πρέπει να ληφθούν επειγόντως υπ’ όψιν τα λόγια του Kαστοριάδη: «μια καινούργια κοινωνία δεν μπορεί να γεννηθεί πραγματικά παρά μόνο εάν, την ίδια στιγμή και με την ίδια κίνηση, εμφανισθούν καινούργιες σημασίες - θέλω να πω καινούργιες αξίες, καινούργιες νόρμες, καινούργιοι τρόποι να δίνεις νόημα στα πράγματα, στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπινων όντων, στη ζωή μας γενικά».

Mε άλλα λόγια, η κοινωνία δεν θα βγει από την παρακμή, αν δεν επιβάλλει στον εαυτό της, έναν ριζικό μετασχηματισμό, ριζικές αλλαγές στους θεσμούς, στις αξίες, στις προτεραιότητες, στο πλήρως αποτυχημένο πολιτικό σύστημα. Tις αλλαγές αυτές δεν θα τις προσφέρουν τα κόμματα και οι εκλογές, ούτε οι γραφειοκρατίες και οι συνδικαλιστές, ούτε οι μητροπολίτες, τα MME και οι επιχειρηματίες, αλλά οι ίδιοι οι άνθρωποι με την αυτοοργάνωσή τους και τον αυτοκαθοριζόμενο αγώνα τους."

Τι άλλο να προσθέσει κανείς;