Με σημαδεμένα χαρτιά

Με σημαδεμένα χαρτιά παίζουν πόκερ στις πλάτες μας οι κυβερνώντες, όπως πια αποκαλύφθηκε μετά από το βίντεο των δηλώσεων του Ντομινίκ Στρώς-Καν.

To λέει καθαρά ο άνθρωπος (μετά το 0:43 δευτ.) ότι το θέμα "δουλεύονταν" από κυβέρνηση και ΔΝΤ επί μήνες υπογείως (souterrain είναι η ακριβής λέξη που χρησιμοποιεί).

Και δουλεύονταν υπογείως την εποχή που ακόμα τα spread ήταν στις 200 μονάδες (δηλ. το επιτόκιο δανεισμού ήταν 2% πάνω από αυτό της Γερμανίας), πράγμα που σημαίνει ότι η Ελλάδα μπορούσε τότε να δανειστεί εύκολα και με απολύτως λογικό επιτόκιο.

Παράλληλα, οι σοφοί μας κυβερνώντες που πρώτα μας είχαν διαβεβαιώσει ότι "λεφτά υπάρχουν", άλλαξαν το τροπάριο και άρχισαν να δυσφημούν την ελληνική οικονομία μιλώντας για "Τιτανικούς" και "Παγόβουνα" δημιουργώντας αρνητικό κλίμα σε υποψήφιους δανειστές, όπως ακριβώς είχαν κάνει και οι προηγούμενοι όταν προχώρησαν στην περίφημη Απογραφή του κου Αλογοσκούφη...

Αποτέλεσμα:
Τα επιτόκια δανεισμού πήγαν στα ύψη (πάνω από 1000 μονάδες) και ο Έλληνας πρωθυπουργός ενώ τα είχε ήδη όλα κανονίσει -πάντα souterrain- με το ΔΝΤ, απειλούσε υποκριτικά ότι αν δεν βοηθήσουν οι Ευρωπαίοι θα προσφύγει σε αυτό.
Και εκείνοι δεν βοήθησαν και ο άμοιρος "σύρθηκε" στο ΔΝΤ και έτσι το ΔΝΤ όλως τυχαίως έβαλε πόδι στην Ευρωζώνη..... και όλοι ζήσαν καλά......

Ά, και στο τέλος μας άφησαν και ένα post it πάνω στο ψυγείο που έγραφε "Thnx for yr money" σαν αυτό που φαίνεται στην εικόνα!

Βέβαια για να είμαι δίκαιος, τα χαρτιά ήταν σημαδεμένα από καιρό.
Τουλάχιστον από την εποχή που μπήκαμε στο € (αν είναι ποτέ δυνατό χώρα με αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο να επιβιώσει για πολύ χωρίς εθνικό νόμισμα...) ή ακόμα από την εποχή του Μεγάλου Εκσυγχρονισμού του καθηγητή Σημίτη και των Εθνικών Ονειρώξεων των Ολυμπιακών Αγώνων με δανεικά (αντίστοιχο με το να κάνει κάποιος για πολύ τη "μεγάλη ζωή" με ....πιστωτικές κάρτες) που έκαναν τους αληθινούς κυβερνήτες της Ελλάδας (τους εργολάβους ντε!....) ακόμα πλουσιότερους........

Και προχτές το "ανεξάρτητο" -λέει- ΕΣΡ επικαλούμενο ανύπαρκτη καταγγελία βουλευτή, επέβαλε πρόστιμο σε τηλεοπτικό πρόγραμμα για "προσβολή θεσμών", επειδή στο πρόγραμμα ειπώθηκε ότι οι "βουλευτές αντιδρούν σαν κλίκα που αθωώνει τα μέλη της" (έ, όχι! δεν το πιστεύω, τόσοι και τόσοι έχουν πάει φυλακή!!!) (Πηγή)

Αν όλα αυτά δεν είναι σημεία (των καιρών) που δείχνουν ότι περνάμε σε άλλη φάση κοινωνικής ζωής με λιγότερη Δημοκρατία και περισσότερο Αυταρχισμό (όπως έχω δείξει σε άλλη ανάρτηση), έ, τότε τι να λέμε;
..............................................
..............................................
Στο μυαλό μου έρχονται οι στίχοι από ένα παλιό τραγουδάκι των Active Member:

Θα 'θελα να' μουν μελάνι στην πένα του Καστοριάδη
και οργή πάνω στα μάτια του Πάμπλο,
γερασμένο σκυλί μπροστά απ' την πύλη του Άδη,
να γελάω και να θέλω τα σωθικά μου να βγάλω.
Να σας τη σπάω συνεχώς σαν τον Ραφαηλίδη,
αν γονατίζετε για κάποιο θεό,
να 'χα μια γλώσσα φαρμακωμένο λεπίδι,
αντί μια ψυχή ναυάγιο σε απέραντο βυθό.
Να 'μουν Εβραίος το '40 στη Θεσσαλονίκη
ή ένα κύμα μεγάλο πάνω στα ξερονήσια,
να 'στελνα πίσω τη ντροπή σ' αυτούς που ανήκει
και μια συγνώμη σ' αυτούς που χαθήκαν περίσσια.
Θα 'θελα σκλάβος να 'μουν με μαστιγιές στη πλάτη,
να κουβαλάω μάρμαρα του Παρθενώνα,
πεισματάρης μαθητής του Σωκράτη,
και τυφλός χριστιανός κάπου στον πρώτο αιώνα.
Στίχοι τούρκου ποιητή γραμμένοι σε λευκό κελί
και λίγο ελεύθερος στη χάση και στη φέξη,
να 'μουν αλλόθρησκου στο κούτελο φιλί
και το γέλιο το πικρό στο Πέραμα του Ξέρξη.
Να 'χα πάρει Ι5 επί επταετίας,
να μην αντίκριζα μάτια προδομένα
κι από χέρι αριστερό άνευ αιτίας,
ψηφοδέλτιο άκυρο αλλαγής το '81.
Θα θελα να 'μουν μελωδία άγνωστη του Χατζηδάκη
και το επόμενο βιβλίο του Κοροβέση,
απ' τα ράσα αφορισμένος σαν τον Καζαντζάκη,
να παω μ' αθάνατους αν περισσεύει θέση.
Του 2004 να λείπω το Σεπτέμβρη,
θα πάρει η μπάλα πολλούς στο πουθενά,
τα ποντίκια θα χορεύουνε στ' αλεύρι,
γνωστή εικόνα εγώ θα πάρω τα βουνά.

Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
δήθεν για μένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα
και δεν είναι γραμμένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
τα μυθοπαρμένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
σειρά μου και μένα.

Θα 'θελα να 'μουν μετανάστης στο μεταγωγών,
μπάτσος αυτόχειρας που τέλειωσε ωραία.
Μια φωνή δυνατή που αναφέρεται απών,
έλληνας λοχαγός που δεν πήγε στην Κορέα.
Μια στιγμή από το όνειρο του Ρήγα
και ντοκουμέντο μυστικό από τη Βάρκιζα,
ένα τραγούδι καμπίσιο από κολίγα
και το δάφνινο στεφάνι θα στο χάριζα.
Θα 'θελα να 'μουν ψωμί και κουκούτσι από ελιά
δίπλα σε άδειο από νερό χρυσό κανάτι
που θα καθόταν στο λαιμό του βασιλιά
στο γάμο του λαού με το παλάτι.
να 'μουν η πρωτη διαγραφη απο το ΠΑΚ,
χαμένη μπάλα του γκολφ ξεμωραμένου εθνάρχη,
να 'μουνα σάτιρα σ' ένα κοινό γεμάτο τρακ
και τραγουδιάρης που να μη σέρνεται όπου λάχει
Να 'μουν η αντοχή του Ρένου του Αποστολίδη,
μια ιστορία αφηγημένη απ' τον Κατράκη
θα 'θελα να 'μουν σ' αλάνα αυτοσχέδιο παιχνίδι
κι ισόβια κάθειρξη απλά για ένα γκαζάκι.
Του Κώστα Βάρναλη να ήμουν η "Καμπάνα"
και το πινέλο του Θεόφιλου στο αίμα,
Θα θελα να 'μουν όσα δε σου 'παν, μάνα,
μήπως και δε με γένναγες μέσα στο ψέμα.

Αφού είμαι άτυχος και δεν ξαναγεννιέμαι,
έφτιαξα μόνος μου κάτι να καυχιέμαι.