Εσύ που βλέπεις το χάος της χώρας μας, να σου εξηγήσω μερικά πράγματα που είμαι σίγουρος ότι θα καταλάβεις… Όταν υπάρχει δράση, μοιραία, υπάρχει αντίδραση… Αυτό, με άλλα λόγια, θα μπορούσε και να διατυπωθεί με τον εξής τρόπο: Υπάρχει μετατροπή ενέργειας, σε άλλη μορφή. Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση ξέρεις; Παράγεται θερμότητα. Σε παρακαλώ να κάνεις τις αναγωγές σου στην περίπτωση της ελληνικής κοινωνίας. Όσο λοιπόν αυξάνεται η θερμότητα, αυξάνεται η αταξία του συστήματος. Είναι ευρέως γνωστό, όπως κι εσύ ξέρεις, ότι όσο λιγότερη αταξία υπάρχει, τόσο μεγαλύτερο μηχανικό έργο παράγεται… Ας κάνουμε μία αναγωγή, μαζί αυτή τη φορά, στην ελληνική κοινωνία. Πόσο έργο παρήγαγε και παράγει η Ελλάδα εδώ και 30 χρόνια; Πριν μου πεις, θα σου πω από μηδενικό έως ελάχιστο. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η αταξία είναι ήδη πολύ μεγάλη (θα σου έλεγα, τείνει στο άπειρο, αλλά είμαι αισιόδοξο άτομο) και οποιαδήποτε παραγωγή θερμότητας, επιπλέον, απλά αυξάνει την… ναι σωστά κατάλαβες, αταξία. Το πρόβλημα αγαπητέ είναι, ότι σε ένα περιβάλλον το οποίο ήδη χαρακτηριζόταν από πολύ μεγάλη αταξία (μη παραγωγή μηχανικού έργου, θυμάσαι; ), η επιπλέον θερμότητα – αταξία μπορεί να οδηγήσει στο θερμικό θάνατο (τα πάντα θα είναι τυχαία και θα επικρατεί πλήρης αταξία, μεταξύ άλλων θεμάτων)…
Ευτυχώς, η ελληνική κοινωνία δεν είναι κλειστό σύστημα, πως θα μπορούσε να είναι άλλωστε, κι έτσι μάλλον θα γλυτώσουμε το θερμικό θάνατο. Όμως, για κακή μας τύχη, οι πολιτικοί μας, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, λειτουργούν με τέτοιο τρόπο που συμβάλλει στην εκθετική αύξηση της εντροπίας του συστήματος. Άρα (λογικό άλμα που πολλοί θα καταλάβουν), μπορεί να μην έχουμε θερμικό θάνατο, ως χώρα κι ως κοινωνία, λόγω του ότι δεν είμαστε κλειστό σύστημα αλλά πίστεψέ με θα έχουμε θερμοπληξία (τουλάχιστον) αυτών που έχουν συμβάλλει στην διόγκωση, σε αυτό το βαθμό, της αταξίας…
Ξέρω ότι θα ζήσουν μιά μέρα άνθρωποι που γι’ αυτούς ούτε η ανάμνηση των προβλημάτων που μπορεί σήμερα να μας προξενούν το μεγαλύτερο άγχος δεν θα υπάρχει. Αυτή είναι η μοίρα μου που πρέπει να επωμισθώ, και που επωμίζομαι. Αλλ’ αυτό δεν πρέπει να με οδηγήσει ούτε στην απελπισία ούτε στον κατατονικό μηρυκασμό. Έχοντας αυτό τον πόθο, που είναι δικός μου, δεν μπορεί παρά να εργάζομαι γιά την πραγματοποίησή του. - Κορνήλιος Καστοριάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου